Onverwachte dagopname

Zo gezegd, zo gedaan. Ik bel een klein gedeelte van mijn spreekuur af en ga met haar naar het ziekenhuis. De kinderarts in opleiding is er niet maar de supervisor is er vandaag. Weer een hele vriendelijke arts. Ze neemt weer uitgebreid de tijd voor lichamelijk onderzoek en stelt heel veel vragen. Tijdens het lichamelijk onderzoek is er niks te zien of voelen. Maar ze neemt onze klachten heel serieus. We mogen even in de wachtkamer gaan zitten. 

Na 20 minuten roept ze ons weer binnen. Ze heeft even overleg gehad met de kinderreumatoloog van het Erasmus en ze wil graag wat aanvullende onderzoeken doen. Er moeten vitale functies gemeten worden en bloed geprikt. We mogen door naar de dagopname. Ik bel ondertussen mijn werk even dat het want langer duurt. Mijn collega neemt de rest van mijn spreekuur over. Echt een topteam! 

Ik heb inmiddels best wel trek gekregen. Ondertussen ben ik 30 weken zwanger en moet de suikerspiegel om de zoveel tijd worden aangevuld. Gelukkig krijgen we daar een boterhammetje. Ondertussen krijgt de kleine toverzalfpleisters. Ze mag er ook mooie stickertjes bij uitzoeken die erop geplakt worden. Nu moeten wij een uur wachten. De vitale functies worden nog even gecontroleerd. 

Na de boterham vermaakt zij zich prima in de speelgoedkamer. Lekker rondjes fietsen. Haar knuffelvos moet ook op de fiets achter haar aan. Na een uur rondjes te hebben gefietst ben ik het wel een beetje zat. We gaan terug naar de kamer en maken nog een mooie kleurplaat. Daarna komen ze ons halen om bloed te prikken.

Een jaar geleden hebben ze geprobeerd een infuus te prikken. Drama. Maar een keer daarna bloedprikken ging heel goed. Ze mag lekker op mijn schoot zitten. Inmiddels is ze ontzettend moe want het is al lang dutjestijd geweest. In de kamer staat een filmpje aan met een olifantje. De pedagogisch medewerkster is druk in de weer met een bellenblaas, speelgoedpiano, ect. Het aanprikken lukt niet. Ze zien het vat wel maar het lukt niet om erin te prikken. De kleine houdt zich super goed. Alleen bij het prikken is ze even overstuur maar wordt daarna snel weer rustig. Houdt haar armpjes steeds heel mooi stil. De medewerkers zijn ook heel fijn. Vertellen de kleine wat er gebeurd en geven haar af en toe een bemoediging. Als ze wil kijken leiden ze haar af zodat ze niet te lang de naald ziet.

Na een half uur en 5 pogingen is ze wel op. Inmiddels staan er 4 mensen in de kamer. Pedagogisch medewerkster en 3 verpleegkundigen. Ze besluiten de kinderarts erbij te halen. Ik vraag of ik mijn mobiel mag om een filmpje op te zetten. Geen probleem. Ze komen met hun eigen tablet aan waarop ze Jokie en Jet kan kijken. Dat blijkt heel goed te werken. Ze wordt een stuk rustiger. De kinderarts probeert het 2 keer maar stopt dan ook. Uit een vingerprikje proberen ze zoveel mogelijk bloed te krijgen en hopen daar de belangrijkste waardes mee te kunnen bepalen. 

Er moeten ook nog twee swabs genomen worden. Een uit de neus en een uit de keel. Dat is gelukkig zo klaar 

We mogen weer terug naar de kamer. Even wat drinken en bijkomen. Er worden nog een keer vitale functies gemeten en dan mogen wij weer lekker naar huis. We mogen gaan starten met nurofen. Dat werkt naast pijnstillend ook ontstekingsremmend. We hebben een afspraak gekregen voor over een week. Helemaal moe gaan we uiteindelijk 4 uur later het ziekenhuis weer uit. Met een mooie regenboogballon uiteraard.