1 dag geleden
Mijn leven met NAH en mijn gezin
Het is alweer even geleden…
Een hele tijd terug schreef ik over het moment dat ik een herseninfarct kreeg en de momenten er na…
Nu zijn we al richting de drie jaar verder.
Ondertussen heb ik na mijn werk in de ziektewet gezeten en een WIA aanvraag gedaan en dat ook gekregen 100% afkeur, IVA. Geen vetpot maar wel een zekerheid en rust, heel veel rust!
Nou ja rust, ik heb natuurlijk mijn gezin met daarin drie dames waarvan de oudste haar rugzak heeft en nu bijna 18 is (en ik voel me niet eens zo oud) en de middelste een licht verstandelijke beperking met autisme heeft.
Dus een gecompliceerde gezin, echt rust heb ik nooit maar toch doordat ik niet meer aan werk hoef te denken heb ik echt meer ruimte.
Ik sport nog steeds… heb daar nu een fijn ritme in. Heb ik mijn dag niet dan laat ik dat zo, aangezien ik vaak al wakker wordt met -2 puntjes kwa energie.
Ook zijn we met het ZZF een dagje Duinrel en Efteling geweest en heb daar gigantisch van genoten. Dit had ik twee jaar terug echt niet kunnen doen en gedurfd.
Ik heb via Stichting Hersenz modules met een groep modules doorgelopen en daarbij ontzettend veel handvatten gekregen.
Ondertussen lopen er zaken zoals de plek waar onze dochter regelmatig logeert gaat stoppen/sluiten. Ze wilden altijd opzoek naar een nieuwe locatie maar niks sluit aan op de eisen en dat betekent dat we dus straks ontzettend onder druk komen te staan.
Dit zijn dingen die momenteel wel echt enorm veel energie beginnen te slurpen en moeten we kijken naar wat anders, nieuws, logeren of wonen eventueel. Mijn moederhart huilt want ik hou zo vreselijk veel van ons meisje… maar ik heb nog twee dames.
Daar over later meer…
