In een halfuur van niks aan de hand naar doodziek

17 april 2023

Lieve Bram

Bij de kinderboerderij in de middag zat je lekker op het terrasje de geitjes en schaapjes toe te zingen. Een grote witte geit aaien vond je nog wat spannend.

Bij thuiskomst aan het einde van de middag dronk je een fles leeg en heb ik je in de eetstoel gezet. Er was verder nog niks aan je te merken. Toen je geen worteltjes wilde proeven en ook geen interesse had in het eten wat op mijn bord lag dacht ik dat je gewoon moe was van de middag. Opeens begon je raar te schokken alsof je een epileptische aanval kreeg. Je werd helemaal stijf waardoor ik je bijna niet uit je stoel konden krijgen. Je raakte helemaal van de wereld. Een mevrouw van de meldkamer zei dat je op je zij moest liggen. Je spuugde al je drinken van de hele middag weer uit. Bijna verdronk je daar ook nog in. Je kwam nog steeds niet bij kennis. En later bleek je ook nog 39.9 graden koorts te hebben. Dit was eerst niet voelbaar.

In een kortetijd werd je zo ziek dat de verpleegkundige van de ambulance het had over hersenvliesontsteking. Terwijl de buurvrouw met papa belde zagen wij je steeds bleker worden.

Met zwaailichten en een gillende sirenes was je in een paar minuten op de eerst hulp. Nog steeds buitenbewustzijn. Inmiddels vielen mij je blauwe lipjes ook op.

Je kreeg een infuus, een ruggenprik en je buik werd vol geplakt met stickers om je hartslag te volgen. Je had een hartslag van soms wel 200 slagen per minuut.

Op de ruggenprik reageerde je even door heel hard te huilen. Voor ons wel het teken dat je toch iets mee kreeg. Er werd bloed afgenomen en daarna zakte je weer weg. Een hersenvliesontsteking had je niet dus ging er vanalles op kweek.

Via het infuus kreeg je antibiotica. Daar reageerde je gelukkig heel goed op. Langzaam knapte je wat op.

In de dagen daarna heb je nog regelmatig het verband van je handje afgepeuterd en de saturatiemeter van je teen gehaald.

Omdat je vast zat aan het infuus kon je niet kruipen of spelen op de vloer of in de speelkamer. Je verveelde je verschrikkelijk! Zelfs de filmpjes van Juf Roos hielpen niet meer.

Na 3 dagen kwamen de uitslagen van alle kweken binnen. Je had een infectie. De bacterie in was in je bloedbaan gekomen en het was dus de bloedvergiftiging wat opeens voor een aanval had gezorgd. Met de antibiotica mocht je weer mee naar huis.

Het is klaar denk je dan...

Maar al het vertrouwen is weg. De babyfoon staat naast je bed. In een half uur tijd van niks aan de hand naar doodziek.

Een maand later...

We merken niks meer aan je. Je bent hier zo goed weer uit gekomen! Je lacht, speelt, eet en drinkt weer alles. Maar nog steeds sta ik op scherp...