Huh PTSS? Dit krijgen toch alleen militairen?!

Terug naar 2020. Eindelijk kwam er rust na de ziekenhuisopname van Isabel. Helaas was deze rust voor korte duur. Een paar maanden na haar thuiskomst uit het ziekenhuis, vanwege het Rs-virus, stortte ik volledig in.

De periode daarna was ik moe, enorm prikkelbaar, continue flashbacks naar de periode van Daan op de Nicu en de periode daarna. De film speelde zich als het ware iedere keer opnieuw af in mijn hoofd en dit ging zelfs ’s nachts door. Ik werd paniekerig, m’n spanningsniveau steeg naar het hoogtepunt. Wekenlang worstelde ik met deze trauma’s en dit gevoel. Het voelde alsof ik terug bij af was en opnieuw zag ik alleen dat zwarte gat. Op mijn werk kon ik mij niet meer concentreren, trok me steeds verder terug, was in mijzelf gekeerd en kon weinig hebben. Dit zette zich ook thuis voort. Ik barstte regelmatig in tranen uit. Ik kon niet meer, voelde mij niet de goede moeder die ik wel wilde zijn voor Isabel en besloot hulp te zoeken. 

Achteraf is Isabel haar ziekenhuisopname de zogenoemde druppel geweest die de emmer deed overlopen. Ook onze dochter die ook aan de monitor gekoppeld werd en de daarbij behorende piepjes en alarmen. Op dat moment kwamen de flashbacks al, maar heb ik de knop kennelijk nog om kunnen zetten want ik moest door. Door voor mijn dochter die aan het vechten was. 

Na een kort telefonisch consult met de huisarts werd ik al snel doorverwezen naar een psycholoog omdat het vermoeden er was dat ik aan PTSS leed. Ik zocht een kliniek waarbij de wachtlijst zo kort mogelijk was, maar waarbij ik ook een goed gevoel had. Gelukkig werd ik na een aantal weken al gebeld voor het intake gesprek.

Het intake gesprek vond telefonisch plaats. Ook tijdens dit gesprek werd vrij snel de diagnose PTSS gesteld. Hoe gek achteraf ook, maar mijn eerste gedachte was; huh PTSS, dit krijgen toch alleen militairen?! Niet dus... Dit kan iedereen overkomen die een traumatische gebeurtenis mee heeft gemaakt.

We maakte een behandelplan. Ik zou wekelijks EMDR therapie krijgen. Helaas door Corona konden de behandelingen fysiek niet plaatsvinden en besloten we via videobellen exposure therapie te gaan doen. Bij exposure therapie worden de traumatische herinneringen tot in detail opgehaald. Die moeilijke momenten worden steeds herhaald. De eerste paar sessies kon ik amper uit mijn woorden komen en alleen maar huilen. Maar hoe vaker ik het vertelde hoe beter het steeds ging en hoe lager mijn spanningsniveau werd.De therapie was enorm intensief. Aan het begin iedere week 1,5 uur therapie. Na zo’n behandeling was ik volkomen leeg en moest ik een paar dagen hiervan bijkomen. Je gaat zo enorm diep en vaak zijn aan het begin de emoties nog hoger omdat alles eruit komt.

Iedere week ‘keek’ ik uit naar de therapie. De behoefte en vraag om geholpen te worden was zo groot. Als de therapie een keer niet doorging vanwege ziekte was ik volkomen van slag, maar na een paar maanden merkte ik dat ik beter in mijn vel kwam te zitten en dat ik minder behoefte begon te krijgen aan de therapie. We besloten het iets te gaan afbouwen om te kijken hoe dat mij afging.In april 2020 ben ik gestart met therapie en begin 2021 heb ik het afgesloten en sindsdien klachtenvrij. Uiteraard blijven er triggers, maar door de therapie kan hier daarmee nu op de juiste manier omgaan. 

Voor deze therapie had ik enorm moeite met genieten van Isabel, genieten van mooie momenten en met mij gelukkig te voelen en voelde ik mij schuldig tegenover Daan als ik dit voelde. Hoewel ik ook wist dat hij niets liever zou willen dan dat ik mij gelukkig voel.

Het moment dat ik tijdens de behandeling weer voor het eerst geluk voelde kan ik mij nog goed herinneren. Op een mooie zomerdag hadden we een stuk gefietst en besloten nog wat te gaan drinken bij een theetuin in onze woonplaats. Isabel was heerlijk aan het spelen en het gevoel van geluk overviel mij. De tranen sprongen in mijn ogen, dit gevoel had ik zo lang niet meer gehad. Op dat moment vloog er een vlinder voorbij. Dat was voor mij een teken van Daan; mama het is oké en ga en durf te genieten.