Het vervolg na mijn beroerte
Deel 3: 35 en een beroerte, hoe dan?!
Inmiddels zijn we weer 2 dagen thuis. Nadat het hart onderzoek goed was, de fysio geen gebreken meer zag in mijn lopen en een gesprek met de neuroloog mocht ik weer naar huis.. en wat is dat fijn maar tegelijk ook zwaar. Fijn om mijn kinderen weer te kunnen knuffelen, weer blote voetjes op het laminaat te horen, mijn eigen bed en kussen heb en ons gezin weer samen is. Maar wat is het zwaar om te moeten wachten op antwoorden, de rest van mijn leven aan de medicijnen vast zit en te wachten op alles wat nog komen gaat. En man wat ben ik moe. Ik ben op, helemaal op..
Maandag toen ik 's avonds aan het aanrecht stond viel me op dat ik meerdere keren mis grijp, ik grijp naast de dop van een fles, de spatel gaat naast de pan in plaats van erin, het suiker lepeltje gaat naast de pot in plaats van erin.. Is dit de vermoeidheid, rest verschijnselen of is er toch nog iets niet goed.. en ben ik moe omdat ik ergens nog last van heb, alles wat we gebeurd is of zal dit de rest van mijn leven zo blijven.. Volgende week krijg ik nog een mri scan en het is afwachten wat en of daar iets uitkomt wat kan verklaren waarom ik nu op deze leeftijd en met een gezonde levenstijl een beroerte heb gehad. Komt er niks uit de mri dan zal er een nieuw uitgebreider hartonderzoek plaatsvinden..
De beelden van afgelopen week komen regelmatig op mijn netvlies voorbij, met name de 2 oudere mannen, een man die weinig tot niet reageert op alles wat er om hem heen gebeurd en een man die zich aan bed vast moet houden om te kunnen plassen. Zo had het ook af kunnen lopen..
Voor nu ben ik dus dankbaar, dankbaar dat ik ondanks de vermoeidheid en de angst er nog zit, kan knuffelen met mijn kinderen. Mijn dochter 's ochtends uit bed kan halen en de oudste 2 in de avond een verhaaltje voorlezen voor het slapen gaan.De arts heeft minimaal 2 weken rust voorgeschreven, waar ik het eerst wat overdreven vond denk ik dat het me goed zal doen.
Een pas op te plaats en zien wat er allemaal nog op me af zal komen.
Volgende week volgt meer..
Meerling
Heel veel sterkte en hopen op snelle duidelijkheid wat aan de hand is
Chronisch zieke mama
Ik ben zeker geen arts, maar ik zou toch zeker aan je arts vermelden welke symptomen je had tijdens je laatste zwangerschap. Ivm dat duizelen enzo, de blog vóór je de beroerte kreeg eigenlijk.
Luse
Ja klopt, dit bedacht ik mij afgelopen week ook. Ik ben inmiddels begonnen aan een vragenlijst en daar staat dit punt ook bij. Dank je wel voor het meedenken.
pos
Heftig en spannend neem je rust en denk aan jezelf