Snap
  • Gezond
  • Momlife
  • Chronischziek
  • terugblik
  • Fibromyalgie
  • clusterhoofdpijn

Heldere blik

Terugblik van 2019; wat is er anders?

Afgelopen Nieuwjaar gingen we even naar het strand, iets wat ik de laatste jaren heel erg fijn vind. Lekker uitwaaien, hoofd leegmaken en genieten.

Vorig jaar óf eigenlijk moet ik zeggen; eind december 2018 hadden wij zo'n zelfde strandwandeling en had ik hierover op Social Media gepost, met zo'n zelfde foto. Een voor mij hele persoonlijke post die ik wel wilde delen, want chronisch ziek zijn is iets wat je niet altijd aan de buitenkant kan zien. Alleen de mensen die je nóg beter dan jezelf kennen, kunnen er doorheen prikken is wat ik wel gemerkt heb.

Het masker is al vaker af en het bewaken van grenzen zit al meer in mijn systeem. Mezelf resetten en herontdekken speelde enorm op de voorgrond vanaf het moment van het krijgen van de diagnoses.

Een jaar is niks en zó voorbij gevlogen en voor ons een heel bijzonder jaar. Het jaar dat we een positieve zwangerschapstest in handen hadden en ontzettend dankbaar hoe ik mij de afgelopen 9 maanden heb mogen voelen. 9 Maanden reageerde mijn lichaam redelijk goed op de hormonen en daardoor heb ik kunnen genieten van dagen met minder pijn. Hoe gek ook, je creëert voor jezelf een hele, hoge pijngrens en soms is het ook niet meer beter weten hoe het ook alweer was om jezelf eventjes "normaal" te voelen.

Daarom zegt het woord "dankbaar" meteen alles hoe ik me voel. 

Foto's zorgen niet alleen voor herinneringen om terug te kijken, maar door naar een foto te kijken kan je ook vergelijken en ontdekken hoe iets ontwikkeld gedurende een periode.

Ik liet deze en de foto van eind dec. 2018 hier thuis zien en wat ik niet zag, maar mij wel werd verteld is dat er een duidelijk verschil is. Een foto met een heldere blik.. en ineens zag ik het en vond ik het enorm confronterend; pijn tekent je lichaam, je uitstraling en doet iets met iemand.. Straks zijn de 9 maanden klaar en dat geeft mij ergens een naar gevoel; een onzeker gevoel, want bang voor wat er komen gaat. Maar misschien moet ik het omdenken en het zien als een soort van winterslaap. Een periode dat mijn lichaam meer momenten van minder pijn heeft gekend en de batterij een beetje meer is opgeladen om straks er voor te gaan. 

Ik ben blij dat ik iemand naast me heb staan die mij nóg beter kent, dan dat ik mezelf ken. En wij samen dit jaar met onze 3 rebels mooie herinneringen gaan maken.

Met hopelijk nog steeds die heldere blik 🍀 . . .

Snap