even tijd om de laatste dingen te regelen dus niet

veel moeders kijken uit naar hun verlof en ik deed dat ook. Met 36 weken zwangerschap had ik werken wel gehad en was het tijd voor mijn wel verdiende verlof. thuis nog de kleine dingen regelen en dan lekker met mijn beentjes omhoog en netflixen, alleen van het laatste is niks van gekomen. 

thuis was ik druk bezig om alles klaar te maken voor de komst van onze kleine, de was, strijk en alles wat bij het huishouden hoort met daar bij ook nog mijn dagelijkse rit naar de manege om voor mijn paard te zorgen, wat ik overig niet erg vond. ik genoot van de momenten op stal want Jurre mijn paard was altijd blij om mijn te zien en dat maakte mijn hele dag weer goed. Hij genoot nog steeds van de ritjes die wij samen maakte en dat vond ik het belangrijkste want ja hij had ook zijn aandacht en beweging nodig. Ookal had ik druk om thuis alles af te krijgen wilde ik hem geen dag missen. 

ondertussen was ik alweer 37 weken zwanger, mijn huis was nog steeds niet helemaal schoon en door de was en strijk was ik ook nog niet maar dat kwam wel. Het was tenslotte mijn eerste en ja die blijven toch vaak langer dan 40 weken zitten dus reken er maar niet al te veel op dat de kleine eerder komt, dit werd mijn verteld dus hield ik er ook totaal geen rekening. Want wij hadden tenslotte nog veel te doen naast de was en strijk en schoonmaken waren wij ook nog aan verbouwen in onze woning, samen met mijn ouders hadden we een planning gemaakt zoals de lamp op de babykamer ophangen, het trap gat naar boven toe structuren en ik moest iets gaan regelen voor Jurre want het mesten en het rijden moest ik maar eens gaan laten. 

Zo gezegd zo gedaan verwacht je maar dat alles liep even anders. 

Zaterdag avond verjaardag van mijn schoonzus die 30 werd dus dat mag je niet missen. Die dag heb ik niet zoveel gedaan op Jurre na dan, want die kon ik gewoon nog niet los laten en ik wilde het pas gaan regelen als ik 38 weken zwanger zou zijn en dat was ik nog niet. Zondag een heerlijke winterdag mijn ouders zouden voor ons koken dus ik had alle tijd om mijn eigen ding te doen. Aangezien dat het zondag was en de zon heerlijk scheen ging ik naar stal, gelukkig wilde mijn man mee om mijn te helpen. Toch bleef het kribbelen om nog even een ritje te maken en dat deed ik dus ook hup zadel er op en gaan, ondertussen kwam ik er niet echt meer soepel op maar met een opstapje lukt het goed. Na een kort rit van een half uurtje toch maar er vanaf want comfortabel zat het niet meer met z'n dikke buik waardoor ik voor mijn zelf zoiets had, van dit was het laatste ritje voor nu. Met die gedachte ging ik naar mijn ouders om daar op de bank neer te ploffen en vervolgens lekker te eten. 

Mijn moeder vertelde dat de lamp voor de baby kamer klaar was en dat wij die mee konden nemen, dit hebben we ook gedaan. Bij thuis komst nog snel de lamp op gehangen om vervolgens naar bed te gaan want we hadden nog lekker wat gedronken en gesproken over de dingen die nog moesten gebeuren, waar op ik antwoorden van mama er moet ook nog een vluchttas gemaakt worden. Kan jij daar morgen met mijn na kijken want die moet ik wel hebben, voor geval van nood. Niet wetend dat ik die nacht om half 1 bloedverlies zou gaan krijgen waarop ik de verloskundig bel, want ja je schrikt wel. gelukkig kon zij mij geruststellen met ''dat hoort er bij je bent ondertussen 38 weken zwanger en ik kom vanmiddag even bij je langs'', alleen was dat niet meer nodig. De vluchttas stond nog niet klaar, de verloskundige die ik had gebelde hoefde niet meer te komen om te kijken hoe het ging, want om half 4 die nacht stond haar collega op de stop om mijn te ondersteunen tijdens mijn bevalling. 

Op maandag 18-02-20219 om 6:25 is onze prachtige zoon geboren en vlak daarna kwam mijn ouders en mijn broertje om jou te bewonderen, want ja verbouwen zat er niet in. Van uit mijn kraambed snel dingen geregeld voor Jurre want ik had gelukkig een lieve stalgenoot en ouders die hem voor mij wilde opvangen, toch kon ik het niet laten om na een week al weer opstal te staan om hem vervolgens na de wei te brengen. gelukkig waren mijn ouders en mijn lieve stalgenoot op dat moment aanwezig want anders had ik alles weer zelf gaan, want het is en blijft mijn lieve paard.