Deel 5: Hoe onze nachtmerrie verder ging

De ECMO is er dan uit, maar rustiger werd het niet in mijn hoofd. Ons meisje ligt nog altijd aan de beademing met heel veel medicatie. De medicatie is in de loop van de ECMO duur steeds maar opgehoogd. Van verschillende verpleegkundigen hebben wij gehoord dat de leeftijd tussen de 2 en 4 jaar moeilijker in slaap te houden zijn. Dit was dus ook bij onze meid (Van toen 3 jaar) het geval. Dit betekend dan ook dat dit allemaal weer afgebouwd moet worden. In de komende periode, na het verwijderen van de canules van het ECMO apparaat, is dit ook het plan. 

Langzaam begint er wat beweging in haar lichaampje te komen. Mijn tranen rollen over mijn wangen tijdens de eerste bewegingen van haar vingers. Dit is de eerste keer, sinds dat ze aan de beademing is gelegd, dat wij haar weer zien bewegen. Dan komt de verpleegkundige bij ons met de vraag of wij haar vast wilden houden. JAAAAAA heel graag. Ik kan niet omschrijven hoe het voelde toen ze haar uit bed haalde en bij mij op schoot legde. Het was een beetje alsof ze net was geboren en ze haar voor het eerst bij mij legde. Na ruim 5 weken mochten wij eindelijk ons eigen meisje weer vasthouden en knuffelen. Wij konden in al die weken alleen maar hopen dat wij dit nog konden meemaken.

Dan is daar het andere magische moment op 7 december: ze opent haar ogen voor de eerste keer. Wij zijn zo blij om haar mooie blauwe ogen weer te mogen zien. Daar is dan ook meteen een stemmetje in mijn hoofd die zegt: komt dit goed? Ze kijkt heel leeg uit haar ogen en kan ons (nog) niet zien. 

Doordat ze nu wakker is, gaan ze ook testen doen of ze weer zelf kan ademen. Ze gingen dan de beademingsbuis loshalen en observeren of ze het vol kon houden. Dit deed ze, voor haar doen, redelijk. Ze besluiten de dag erna het beademingsbuisje eruit te halen. Deze is ingeruild voor een neusbril met zuurstof. 

Eindelijk mochten ook onze andere 2 meiden weer bij hun zusje in bed liggen. Wat is het mooi om te zien hoe sterk hun zussenband is. Onze meid reageerde meteen op hun zusjes. Ze kon nog niet praten, maar probeerde wel hele verhalen te vertellen aan haar zussen. De reactie van onze oudste meid op haar zusje was: Wat ben ik blij dat je weer wakker bent, ik heb je zooooooo gemist!! Wij stonden, samen met haar arts en verpleegkundige, geëmotioneerd naast haar bed. 

Deel 6 komt binnenkort.