6 maanden geleden
Deel 2: Van opname tot medische molen
Het vervolg van het lange verhaal over Aiden en zijn longen
Na dat Aiden werd opgenomen op de kinderafdeling werd hij om de 3 uren gepuft onder toezicht van de verpleegkundigen, ook s' nachts. Laat Aiden nou net een hele moeilijke slaper zijn in die periode en omdat hij zo verkouden en benauwd was kon hij moeilijk weer in slaap komen. De verpleegkundige kwam met het idee om zijn bedje te verhogen. ( in het verleden wel geprobeerd geen succes ) en jahoor dat vond hij erg fijn.
Na één nacht mochten we weer naar huis
Tot mijn verbazing mochten wij de dag daarna weer naar huis, zijn controles waren goed en zijn longen klonken een stuk beter. Met een schema en een nieuwe puf mochten we naar huis. Eenmaal thuis leek het aardig goed te gaan, wel kwakkelde Aiden een week nog met die verkoudheid. De week daarop ging het een stuk beter met Aiden en ging hij weer naar de peuterspeelzaal. ( Een bron van virusjes natuurlijk haha )
Precies twee weken na zijn opname kwam hij vrijdagavond heel ziek uit zijn bedje, opnieuw enorm benauwd en hartstikke verkouden en hoestbuien door de benauwdheid, meteen weer gestart met het puf schema van het ziekenhuis.
Het puffen leek weer niet te helpen
Naar mate de avond vorderde en ik Aiden had gepuft volgens het advies van het ziekenhuis en het advies was bij geen verbetering toch maar weer de dokterswacht bellen. Die zeiden kom meteen maar met hem en nadat de huisarts hem onderzocht had stuurde hij hem meteen weer door naar de spoedeisende hulp. Eenmaal daar aangekomen kwam de kinderarts hem gelijk weer onderzoeken. Met een saturatie van 85 werd hij meteen weer opnieuw verneveld om zijn longen te verlichten, dit sloeg gelukkig snel aan en had hij weer een normale saturatie. Wel moest hij opnieuw opgenomen worden, eenmaal op de afdeling kwam een bekende verpleegkundige hem meteen weer opnieuw vernevelen want Aiden was alweer hartstikke benauwd, ook kreeg hij deze keer een prednison kuur om zijn geïrriteerde longen te kalmeren. Omdat het al laat was kwam de nachtdienst zich ook even voorstellen, Aiden was rustig gaan slapen.
Die nacht werden we om de 3 uren wakker gemaakt om te vernevelen, om 5u smorgens kwam de verpleegkundige mij wakker maken, ik zei: het is toch nog geen tijd om te vernevelen ? nee zei ze, aiden zijn waardes zijn slechter ( weer een saturatie van 85 ) dus hij moet aan het zuurstof.
Dit was natuurlijk hartstikke schrikken en had ik ook niet verwacht, de verpleegkundige maakte alles klaar en ik nam Aiden op schoot, een enorme strijd van Aiden vind het verschrikkelijk als hij wat in zijn neus moet. Met twee verpleegkundigen en mij hebben we uit eindelijk een zuurstof brilletje in zijn neus gekregen. Na een pittige en korte nacht moesten we de dag weer beginnen. Deze keer mocht hij niet naar huis....
Deel 3 zal ik zo snel mogelijk schrijven
