1 week geleden
De Onverwachte Strijd
Hoe angst en depressie het moederschap beïnvloedden
Moederschap is vaak een bron van immense vreugde, maar het kan ook onverwachte uitdagingen met zich meebrengen. Voor mij was dat de strijd met mentale gezondheid. Na jaren van vruchtbaarheidsbehandelingen en een verloren zwangerschap, kwam de werkelijkheid van angst en depressie hard binnen tijdens mijn zwangerschap. Deze post deelt mijn persoonlijke ervaringen en hopelijk biedt het andere moeders steun en herkenning in hun eigen uitdagingen.
De grootste moed ligt niet in het vermijden van uitdagingen, maar in het aangaan van je worstelingen met hoop en doorzettingsvermogen.
Tijdens mijn vorige relatie heb ik 12 jaar geprobeerd om zwanger te worden, wat uiteindelijk resulteerde in een IUI-traject dat niet succesvol was. Toen ik een maand samen was met mijn man (Dennis) , raakte ik zwanger. Dit leek een nieuw begin, maar onze vreugde werd snel overschaduwd toen we tijdens de eerste echo te horen kregen dat we ons kindje verloren hadden.
Deze ervaring gaf me een extra laag van angst en stress toen ik drie maanden later weer zwanger werd. De vreugde van mijn zwangerschap werd voortdurend getemperd door de angst voor een nieuw verlies en de stress van de vorige ervaring.
Ik kreeg te maken met een angststoornis en depressie. De gebruikelijke vreugde die normaal gesproken bij zwangerschap hoort, werd overschaduwd door constante angst en onzekerheid. Hoewel ik hoopte dat deze gevoelens zouden verdwijnen na de geboorte van onze dochter, bleven ze hardnekkig aanwezig. De combinatie van postnatale uitputting en de stress van het zorgen voor een pasgeborene verergerde mijn mentale toestand verder.
Onze dochter bleek een zorgenkindje te zijn. Ze huilde bijna 16 uur per dag en sliep nauwelijks meer dan 45 minuten achter elkaar. In de eerste twee maanden van haar leven was ze meerdere keren opgenomen in het ziekenhuis vanwege diverse gezondheidsproblemen zoals koorts, ademhalingsproblemen, gewichtsverlies en verborgen reflux.
De constante zorgen en de noodzaak om continu naar artsen te gaan, hadden een verwoestende invloed op mijn mentale welzijn.
Het gevoel dat ik niet gehoord werd door medische professionals droeg bij aan mijn trauma. Het leek alsof niemand mijn zorgen serieus nam en dit versterkte mijn gevoel van wanhoop en isolatie.
Het simpelweg verlaten van het huis werd een overweldigende taak, en elke dag voelde als een strijd tegen de onzekerheid en angst die mijn leven beheersten.
Heb jij soortgelijke ervaringen gehad tijdens je zwangerschap of in het moederschap?
Hoe ga jij om met mentale gezondheidsproblemen?
Laat het weten in de reacties!
