Breast implant illenes 3

Gisteren had ik de afspraak op de mamapoli over mijn wens mijn nog bestaande borst te verwijderen.  Ik wil dit omdat ik door de cysten die ik zo nu en dan heb behoorlijk wat stress en angst heb op die momenten,  meermaals heb ik tegen mijn man gezegd spijt te hebben dat ik 10 jaar geleden, toen ik de keuze had, niet hiervoor gekozen heb. Daarnaast zal er wanneer de prothese eruit is zo weinig overblijven dat ik liever helemaal plat wordt. Het lijkt mij zoveel makkelijker en comfortabelee ook om een mooie prothese bh te dragen met 2 gelijke protheses dan ergens nog een verminkt borstje kwijt te moeten

Maar goed de afspraak bij de mama chirurg gisteren. Al direct bij binnenkomst hadden zowel mijn man en ik geen prettig gevoel. De arts kwam nogal kil over, alsof ze bij voorbaat al geen zin had in mijn verhaal.  Dat bleek ook wel uit verloop van het gesprek.  Opmerkingen als dat patiënten met een actieve tumor de tijd op de o.k. nodig hadden,  dat ik maar naar de psycholoog moet voor mijn angst, dat het niet zorgt dat ik 10 jaar ouder wordt erdoor etc. Bij het lichamelijk onderzoek gaf ze aan wel plaatjes te willen,  nu staat mijn jaarlijkse mammografie sowieso al gepland maar met een kapotte prothese heb ik zo mijn twijfels of dat wel verstandig is op die manier . Ik heb die zorg ook geuit naar de arts waarop haar laconieke reactie was: hij is toch al kapot.  Juist daardoor ben ik bang dat, onder de druk van de mammografie er nog meer kapot gaat en siliconen vrij komen 

Dat is het punt dat mijn man ook boos werd, het gesprek bleef stroef en ze gaat overleggen met haar collega's.  Volgende week woensdag belt ze dan daarover. Het is niet met zoveel woorden gezegd maar als het aan haar ligt gaat de amputatie niet door.

Op de gang brak ik finaal,  na mijn diagnose was ik niet zo kapot als gisteren. De hele houding van deze arts, alsof ik mij aanstel, het wil als oplossing voor mijn angst wat volgens haar niet de oplossing is, alsof ik niet belangrijk ben in waar ik mee kan leven.  Ik wil dit ook allemaal niet! Het liefst had ik ook geen klachten die waarschijnlijk door de siliconen worden veroorzaakt en ook geen kapotte prothese, maar feit is dat ik dat allemaal wel heb! Feit is dat ze eruit moeten en een andere reconstructie niet mogelijk is! Feit is dat rechts sowieso plat gaat en mijn tatoeage vernield wordt. Feit is dat links er ook niet mooier op wordt.

Is het dan zo raar, egoïstisch dat ik dan liever helemaal plat ga en wanneer dat kan mijn tatoeage laat herstellen en uitbreiden naar links?

Ik voel me moe en intens verdrietig.  Maar ik ben ook dankbaar voor de liefste man op aarde aan mijn zij, voor ons geweldige dochtertje , mijn lieve bonus kinderen en mijn ouders en schoonouders