Breast implant illenes

Enigszins onverwachts werd ik op de valreep van 2023 nog gebeld door het ziekenhuis met de operatie datum. Ik kon kiezen tussen 31 januari en 1 februari en ben voor 31 januari gegaan.  Ik ken geen van beide chirurgen maar eigenlijk maakt dat mij weinig uit, ik wil het achter de rug hebben.  Een paar dagen later ontvang ik echter ook een afspraak met de plastisch chirurg om kennis te maken,  een vrouw begrijp ik wat ik heel prettig vind. Binnen een uur gaat mijn agenda van behoorlijk leeg naar nogal gevuld met ziekenhuis afspraken, zowel fysiek als telefonisch. 

Sebastiaan is de kinderen halen op moment dat ik gebeld wordt,  zij weten nog niet dat ik geopereerd ga worden en ik twijfel of ik hem zal bellen of niet. Ik wil dit zo ontzettend graag even met hem delen maar het is niet de manier waarop de kinderen zoiets moeten horen.  Ik bel hem na lang aarzelen toch maar en gelukkig begrijpt hij mij als ik het op een subtiele manier probeer.

Mijn gevoel is overal en nergens.  Alles in mij schreeuwt dat ik dit niet wil, ik wil deze operatie niet, ik wil niet mijn "borsten" verliezen,  maar ik weet ook dat er eigenlijk geen keus is want ik wil en kan de implantaten niet laten zitten en ik wil ook niet aan een kant plant en de andere kant een leeg theezakje. Verstandelijk weet ik dat plat de beste optie is, dat ik daar waarschijnlijk het beste vrede mee kan hebben op den duur, maar het doet pijn, het maakt me verdrietig en onzeker.  En daarbovenop voelt het alsof ik die gevoelens niet mag hebben omdat ik hier zelf voor "kies"

Het voelt regelmatig als een voor en na de operatie,  een met en zonder borsten.  Ik heb een heel duidelijk voor en na borstkanker leven,  misschien dat het daarom nu ook soms zo voelt. Tijdens de jaarwisseling kon ik alleen maar denken,  de laatste keer met borsten...

En soms, heel soms is er opluchting en hoop. Opluchting dat het nare, regelmatige pijnlijke gevoel in mijn borsten tot een eind komt, hoop dat mijn andere klachten zullen verminderen,  misschien met echt veel geluk verdwijnen. 

En nu is het voorbereiden,  de protheses heb ik al op het oog daar zal ik volgende keer wat over schrijven . Dingen regelen voor mijn man die mijn hulp moet missen tijdens mijn opname, Dingen regelen voor ons meisje dat opeens moet logeren. Beide Dingen die meewegen in de schreeuw van ik wil niet. Ik wil niet zonder die 2 slapen