BLOG #03 | Bestaan er ‘lotgenoten’?

Wij hebben vandaag een taartje gegeten, gekregen van een lief vriendinnetje, want vandaag hebben we de uitslag van de scan gekregen. En ondanks dat Fynn nog geopereerd moet worden, zijn we erg blij met het resultaat van de chemo. Eigenlijk waren we met alles blij, zolang ie maar niet volledig uitgezaaid en opgegeven zou zijn. Want ja, eerlijk is eerlijk.. Daar waren we onwijs bang voor. Het was nergens op gebaseerd, maar ik heb natuurlijk al eens in dit traject gezeten, en dat liep minder goed af.

Want mijn vorige partner was Mark. Heel Nederland heeft de laatste maanden van zijn leven mee kunnen kijken doordat hij mee deed aan Over Mijn Lijk. Een tv-programma over ongeneeslijk zieke jongeren. Mark had huidkanker, volledig uitgezaaid. Hij was de jongen die zijn vriendin boven op een berg, hoog in de sneeuw ten huwelijk vroeg. We zijn net geen maand getrouwd geweest. Vrijdag 4 april 2014 kregen we te horen dat hij mocht stoppen met zijn ‘chemo-pillen’, omdat deze niks meer deden en zaterdag 5 april gaf hij me een kusje en viel hij in slaap. Zondag morgen bleek hij in zijn slaap in coma te zijn geraakt, en ’s middags overleed hij (toch nog vrij onverwacht) in het ziekenhuis. Super verdrietig.

Nu, 4 jaar later, heb ik een nieuwe relatie, een kindje en ben ik wederom de partner van iemand met kanker. Ze noemen me ook wel ‘De Zwarte Weduwe’. Dat was een grapje natuurlijk. Een beetje galgenhumor, daar hou ik wel van. Daarbij vind ik het super rustgevend om alles lekker glad te relativeren. Dat maakt alles heel luchtig en draagbaar. Maar soms, heel soms, voel zelfs ik, me niet zo fijn. En ik wil niet alles vergelijken met mijn eerdere ‘ervaring’, en ik wil Fynn een eigen en eerlijk proces geven. Dus vanzelfsprekend laat ik mijn gevoelens een beetje achterwege. Ook al wil Fynn er super graag met me over praten, en is hij de liefste, en het beste wat me is overkomen, ik ben eigenlijk gewoon opzoek naar ‘lotgenoten’. Maar zijn die er? Ik heb 1 keer gezocht op internet. Maar toen kwam ik op pagina’s terecht waar mensen wel 2 keer een partner met kanker hadden, maar dan had 1 partner, 2 keer kanker gehad. Ik vraag me dus echt af of er mensen van mijn leeftijd zijn die binnen 4 jaar twee keer aan de zijde van een kankerpatiënt hebben gestaan. Waarvan de eerste ook is overleden. Er zullen gegarandeerd mensen zijn die dit hebben meegemaakt. Maar ook onder de 30? Ook mensen die eigenlijk lekker met hun ‘millennial-problems’ zouden moeten dealen?

Dus… Ben of ken jij iemand die in deze kl*te-situatie zit? Let me know! Misschien kunnen we penvriendinnen worden! En zo niet, blijf lekker meelezen over mijn leuke en soms minder leuke leven!