Blindedarmontsteking

blindedarmontsteking die geperforeerd was is mijn buik.

Ik weet nog dat ik wakker werdt met mega veel pijn in mijn buik.

Ik was 11 jaar oud.

Mijn beste vriendin zou vandaag haar verjaardag feestje geven in de bioscoop en dat wou ik natuurlijk niet missen, dus ik besloot niks tegen mijn moeder te zeggen!

Eenmaal op het feestje in de bioscoop begon mijn buikpijn erger te worden en bij elke slok cola brandde mijn buik en begon het meer pijn te doen.

Ik bleef maar tussen de film door naar de wc gaan ik moest overgeven en de hele tijd het gevoel dat ik moest plassen.

Na de film bracht de moeder mij naar huis.

En vertelde aan mijn moeder dat ik continu naar de wc ging en of ik geen blaasontsteking had ofzo.

Thuis ging ik op de bank liggen heb niks meer gegeten want had geen honger.

Ik zei tegen mijn moeder dat we veel in de bioscoop hadden gegeten.

Ik ging naar bed en heb de hele nacht wakker gelegen en overgegeven.

Mijn Moeder kwam naar me toe en nam me bij haar in bed.

De volgende ochtend ging het nog slechter.

En gingen we naar de huisarts.

De huisarts stuurde ons door naar het ziekenhuis.

Eenmaal op de eerste hulp hebben ze me eerst 8 uur laten wachten omdat ze dachten dat ík misschien ongesteld moest worden en daarom buikpijn had. Want normaal krijsen kinderen het hele ziekenhuis bij elkaar.

Bloedonderzoek en er bleek een ontsteking toen dachten ze aan een blindendarmontsteking.

Op naar de ok.

Mijn blindedarm bleek ontploft.

2 weken in het ziekenhuis gelegen het bleef slecht gaan, eten lukte niet.

Ik weet nog dat ik door een scan ging en vloeistof kreeg via een infuus en dat was zo mega koud. Ik ging door de scan heen en ze zeiden adem in en voelde me mega misselijk worden en moest eigenlijk overgeven.

Maar moest mijn adem inhouden, toen diegene zei adem uit moest ik mega overgeven.

Ik hoorde de arts tegen mijn moeder zeggen als ze nu niet gaat eten raak je haar kwijt!

Neem eten van huis mee of laat haar alleen maar eten wat ze graag wilt en lekker vind.

Na 5 dagen ging het wat beter en mocht ik naar huis toe

Een paar dagen later werd ik weer heel erg ziek en kreeg hoge koorts, ik zei tegen mijn moeder dat het goed ging omdat ik niet terug wou naar het ziekenhuis.

Maar helaas moest ik toch terug en zag mijn moeder dat het niet goed ging.

Eenmaal in het ziekenhuis bleek dat ik een buikvlies ontsteking had.

Uiteindelijk heeft dit mijn hele eierstokken,baarmoeder etc aangetast!

Alles was verkleeft.

De dokters gaven aan dat ik wel is moeite zal krijgen met kinderen krijgen.

Een paar jaar later kreeg ik steeds meer last van mijn buik.

En besloten de artsen een kijkoperatie te doen.

Alles was verkleeft van binnen.

En mijn eileiders waren niet toegankelijk.

Ze vertelde mij dat ik alleen zwanger kon worden via ivf.

Ik heb toen 2 weken in het ziekenhuis gelegen ik had zo veel pijn in mijn buik en kon helemaal niks. Natuurlijk ook mega depressief vanwege de woorden van de arts.