BAM je hebt baarmoederhalskanker! Binnen 6 minuten veranderd je hele leven.

Zeven maanden geleden zijn we bevallen van ons prachtige derde kindje Zoë, het was een mooie zwangerschap van 9 maanden en Zoë kwam met een keizersnede ter wereld. Echt ons cadeautje! Ons gezin is compleet, we kunnen gaan plannen en gaan genieten van alles wat er komen gaat. Bloeden na de zwangerschap is heel normaal, bij mijn jongens was dit na 4 tot 5 weken gelukkig weer over. Bij Zoë bloedde ik na 7 weken nog steeds, toch maar een afspraak ingepland bij de gynaecoloog, deze heeft inwendig gekeken en alles zag er goed uit. We hadden besproken om weer aan de anticonceptiepil te gaan om te zorgen dat de bloedingen zouden stoppen.

De grote bloedingen waren gelukkig gestopt en ik kon weer ademhalen, maar niets was minder waar. Ik kreeg bloedverlies bij de afscheiding vreemd vond ik het, toch maar even urine inleveren bij de huisarts, ik had een blaasontsteking. Vandaar dus het bloedverlies dat verklaarde weer een hele hoop. Na een antibioticakuur van een week dacht ik dat ik er wel vanaf zou zijn. Niks was minder waar, heel soms bleef er bloed bij de afscheiding komen, dit is vreemd want dit heb ik nog nooit gehad! Maar goed ik was bevallen, alles was in het ziekenhuis gecontroleerd dus dacht eigenlijk dat het allemaal hormonaal zou zijn.

Zelf controleer ik altijd alles van mijn lichaam, zeker als ik af en toe bloedverlies had. Ik controleerde mijn baarmoedermond en voelde daar 2 bultjes op 1 wat grotere en 1 speldenknopje. Vreemd dat hoort glad te zijn! Alle alarmbellen in me lichaam gingen rinkelen en ik kwam huilend beneden dat wat ik had gevoeld niet goed moest zijn. De dag erna heb ik het ziekenhuis gebeld want ik had nog een afspraak staan op 28 december. Maar met een soort van smoes kon ik regelen dat ik 1 december al terecht kon.

Zelf dacht ik nog, ach het zal wel meevallen want ik ben in juni nog helemaal gecontroleerd. Zo gezegd was het 1 december, ik kwam bij een arts assistent en die stelde eerst wat vragen en of ik al mee had gedaan aan het bevolkingsonderzoek. Nee dat had ik nog niet ben net 33 geworden en in die tussentijd 3 kinderen mogen krijgen. Ze zei dan pakken we dat meteen even mee. Dat is prima, ik ben er nou toch! Ze liep de eierstokken langs, de baarmoeder en ze keek het slijmvlies na. Alles zag er netjes uit, alleen ontdekte ze een niche (een lege holte na de keizersnede) dit komt als het van binnen niet goed aan elkaar hecht. Dat kon de reden zijn dat het bloed daar in achter bleef en daarom het bloedverlies veroorzaakte. Oef wat een opluchting! Ze keek nog eens met de eendenbek en voelde aan mijn baarmoedermond. Ik voel geen bulten geeft ze aan, huh? Dit voelt heel normaal zegt ze. Ik ging met een gerust gevoel naar huis en zou na 2 weken gebeld worden voor de uitslag van mijn uitstrijkje.

Zo nieuwsgierig dat ik was zag ik twee weken later in de ochtend om 7 uur de uitslag al online staan! Ik open het en zie PAP3B en HPV positief! Ook nog eens HPV 16 dit zorgt voor 70% voor Kanker! Ik barst in huilen uit en zeg tegen mijn partner dat het foute boel is! Wij hebben de hele dag alles uitgezocht en PAP3b is een voorstadium en nog GEEN kanker! Oef dat is een opluchting. De arts belde in de middag en gaf aan dat ik werd ingepland voor een colposcopie, hierbij controleren ze de celdeling met een vloeistof en nemen ze biopten af.

Mijn schoonzus had voorgesteld mee te gaan naar deze afspraak, dit was fijn zei was aan het wachten in de wachtruimte en ik werd binnen geroepen. Het eerste wat ik zei tegen de arts assistent in opleiding; haal alles er maar uit! Het voelt niet goed en wil er zo snel mogelijk vanaf zijn. Ook zei geeft aan dat Pap3b nog geen kanker is en ik me niet druk hoef te maken. Ik mag de onderkant ontkleden en ga in de stoel liggen. Gênant vind ik het niet meer, ik wil zo snel mogelijk horen dat alles goed is! Ze bekeek alles rustig, en zie haar wangen steeds roder worden en ze keek steeds moeilijker, de moed zakte wat in mijn schoenen! Is dit wel goed? Na een tijd was ze klaar ik mocht me weer aankleden.

Ik ging weer zitten en omdat ze voor de eerste keer slecht nieuws moest brengen voelde ik dat ze niet wist wat ze er mee aan moest. Ik heb helaas geen goed nieuws! Op de baarmoedermond zie ik tumoren zitten. Op dat moment heb ik niks meer gehoord, ik zakte door de grond en kon alleen maar huilen! Waarom? Waarom ik? Ik ga de kamer uit en pakte me schoonzus vast en zeg dat het foute boel is. We gaan richting het toilet ik leg het haar uit en bel mijn partner op om te vertellen dat het tumoren zijn. De moed zakt ook in zijn schoenen en hij komt direct van zijn werk naar huis. Vanaf thuis gaat het helemaal mis, me schoonzus neemt de kinderen mee naar haar huis en me moeder is bij me. Me partner komt ook thuis. Ik voel me slecht, steeds slechter en voel me telkens wegzakken. Wat gebeurd er? Ik raak in een shock! Krijg druk op me borst ben niet meer aanspreekbaar moet tussendoor spugen en staar vooruit. Ik hoor niemand meer. Ineens staat de ambulance voor de deur, me partner heeft de huisarts gebeld en die zeiden we bellen direct de ambulance. De ambulance stelt mij vragen maar ik hoor ze niet. Ik ben in totale shock geraakt van het heftige nieuws. Na ongeveer een uur begin ik hard te huilen en kom ik uit de shock, wat daar tussendoor is gebeurd weet ik niet meer. Ik neem kalmeringspillen en we hebben 4 uur lang naar een tv scherm zitten staren die op stand-by stond.

Ik zou op vrijdag 24 december terug moeten komen om de uitslagen te bespreken, de dagen gingen voorbij de stress werd steeds groter. Ik at niks meer en viel steeds meer af en ik sliep maar een paar uurtjes. en dan een gezin met drie kinderen.  Dit is zo onmenselijk! Daar gingen we dan de dag van kerstavond naar het ziekenhuis. Helaas hebben wij geen goed nieuws voor u! U heeft baarmoederhalskanker, ik? Eigenlijk had ik me er al op voorbereid maar toch begon ik weer te huilen! Uit de biopt kwam wel dat de grootste tumor 1,5 cm is en het nog niet in de lymfe zit! Hij zegt met dit beginstadium kunnen we nog heel erg veel! We sturen u wel door naar het UMC Utrecht daar zijn heel erg gespecialiseerd in Baarmoederhalskanker. In de middag werd ik al gebeld door het UMC, we gaan u inplannen voor onderzoeken. Ik kreeg het hele verhaal en toen werd het allemaal weer realiteit, het is echt! Ik ben ziek!

Zo gingen wij kerstavond in, en kerst is niet zoals andere jaren! We hopen op het beste, en krijgen nu alle vervolgonderzoeken en een behandelplan.