Heerlie de peerlie & hoe is t 🩵

31 mei is het wanneer ik deze blog schrijf. Al even geleden, maandje of 4 dat ik een vorige update heb geschreven. Dat komt omdat het goed met me gaat, het gaat oprecht goed met me. Ik voel me goed, zit lekker in m’n bek en ben weer lekker aan het hardlopen #fitgirl!

Vorige week had ik een controle -> ze maakte een echo van mijn hals en prikte bloed. Ik voelde wel een beetje spanning. De uitslag van de echo was goed; niks te zien, geen rare dingen dus dat was geweldig, fantastisch. Een hele opluchting. Een week later de uitslag van het bloed. De vorige week was mijn TG waarde (tumor marker) 1.7 en die moet 0 zijn omdat ik dus geen schildklier meer heb moet die waarde 0 zijn (en TG wordt alleen aangemaakt door je schildklier). Even een opfrissing, ik begon ondertussen ander half jaar geleden met een waarden van 500+, na de operatie was het 78. Na de 1e behandeling 1.7 en nu…. 0.6. Ja wat denk ik er zelf van? Zoals de arts de vorige keer zij: omdat het ook in je longen zit zul je wel een paar behandelingen nodig hebben dat zien we vaker. Dus ik had me er al op ingesteld het is niet helemaal weg, maar dus wel meer dan gehalveerd en de behandeling heeft z’n werk weer gedaan!

Wat een opluchting; ik ben weer een beetje beter, er zitten minder slechte cellen in me! Wat een heerlie de peerlie gevoel! Ergens ook in m’n achterhoofd; ik moet nog een behandeling, weer een week uit huis. Ergens eind september. Daar heb ik bewust voor gekozen; na de zomer en niet in de zomer. Nja het moet, ik moet 100% beter worden dus het moet. Het is even niet anders. Let’s go!

Dat dus een update van m’n gezondheid. Ik merk overigens dat ik goed ga op m’n schildklier medicatie, niet extreem moe. En ja wel moe maar wat wil je met een kleuter van bijna 3 die werkelijk bij alles de randjes op zoekt. Dat vergt rete veel van je energie en dat levert ook veel energie op! Youpie, mijn lieve kleine ondeugende Youp 😻 en Kaj, hihi lieve kleine klim aapie! 🥰

Ik zit in een heerlijk leven, ik geniet, ben blij vrolijk dankbaar en heb de rust gevonden die ik heeeeel even kwijt was. Er spookte de afgelopen maanden/1,5 jaar zoveel gedachtes door m’n hoofd. Wat voel ik? Hoe voel ik me? Wat is er met me? Waar ben ik? Waarom ik? Daar heb ik heel maar dan ook echt veel over gepraat, de mensen die er voor me waren en nog zijn ben ik zo dankbaar! En degene die ik bedoel weten dat. Je leert jezelf en de kleine kringen mensen die echt om je geven kennen.

En how ieder mens is anders en uit dat op z’n eigen manier, maar dat heeft me geholpen met waar ik nu sta: een sterke trotse moeder van 2 gezonde lieve prachtige jongens en een lieve leuke vriendin (ja nog steeds vriendin) van frank 🩵 ik kan goed praten over mijn gezondheid en de situatie, soms tref ik mensen en dat raakt me dan. Dat is niet in woorden te omschrijven maar het raakt me, als ik dan hoor wat ze zeggen ben ik trots. 

Nja dat dus, ik ben ook ‘maar’ een boeren dochter hè. En hoe nu verder? Ja in september dus nog een behandeling, die laatste 0.6 TG uit m’n lichaam schuppen! Heel ver weg schuppen podverdorie! En blijven zoals ik ben, er over blijven praten en niet wegstoppen. Dit zal altijd onderdeel van mijn blijven. 

En een nieuw doel; ik ben aan het trainen/ ik wil een halve marathon lopen in augustus. Dus nog ruim 3 maanden om te trainen. Ik wil lopen/ geld ophalen voor een goed doel; mijn afdeling in het Catharina ziekenhuis zodat ze de plek fijner kunnen maken voor mensen die daar een nacht/nachten door moeten brengen en voor onderzoek naar deze klote ziekte! Hier volgt nog een update; donatie mogelijkheid voor dus blijf me volgen.

Voor nu: super fijn dat jullie weer op de hoogte zijn en ben ik dankbaar voor alle steun! Tot de volgende update!