4 maanden geleden
35 en een beroerte, hoe dan?!
Deel 1
Mijn 1ste nacht zonder 3 kindjes zou eigenlijk in oktober pas zijn, gezellig met 2 vriendinnen gaan we namelijk stukken van het pieterpad lopen. Zij zijn alvast begonnen maar door mijn bekkeninstabiliteit tijdens de zwangerschap sluit ik pas in oktober aan.
De oudste 2 zijn al vaker uit logeren geweest maar de jongste van 4 maanden oud slaapt iedere nacht in haar co sleeper naast mij. S nachts wordt ik regelmatig kort wakker, dan maakt ze geluidjes in haar slaap, heeft ze een speentje nodig of soms een fles. Heerlijk vind ik dat!
Maar vannacht was anders, vannacht lag ik alleen op een kamer, met een infuusnaald in mijn arm, plakkers op mijn buik en borst en wordt ik vanaf een andere ruimte in de gaten gehouden.
Ze vermoeden dat ik een lichte beroerte heb gehad, ja een lichte beroerte. Ik moet, over 2 weken, 35 worden, ben jong, geen risicogroep, probeer gezond te leven, kom veel buiten en heb 3 jonge kindjes. Hoe kan ik nou beroerte krijgen?!
Gisterochtend begon het allemaal. Mijn man was een avondje naar vrienden geweest en lag dus nog behoorlijk moe naast me, zelf ben ik ook te laat naar bed gegaan, werd van mijn man wakker, moest de kleine een fles geven en kon daarna een uur lang niet slapen. Het was dus een kort nachtje toen rond kwart voor 7 onze peuter zich bij ons melde. Zodra ik omhoog kom op bed kan ik mijn evenwicht niet bewaren en val ik bijna om naar links ik heb moeite mezelf te ondersteunen en ga meteen weer liggen. Ik stuur mijn man eruit en zo gaat het daarna nog 2 maal. Tot dat ik het mijn man laat zien en hij mij aan tikt, en dan, dan val ik om. Dan pas dringt bij ons beiden door dat ik echt omval, ik kan niet meer recht op blijven.
Mijn man haalt een stuk chocolade en geeft dit aan mij. Nou ik kan je zeggen dat chocola op een nuchtere maag niet lekker valt. Na een half uur werken de suikers niet en blijf ik hetzelfde laten zien. Ik doe een test op moetiknaardedokter.nl en daar staat bel direct 112 of huisartsenpost. Ik vind het wat overdreven, ik val om maar voel me zolang ik lig echt helemaal prima, maar bel toch.
Aan de telefoon worden er een hoop vragen gesteld, er wordt overlegd en er wordt een ambulance gebeld. Ik voel me haast wat bezwaard, een ambulance hiervoor, niet dat ik zou weten hoe ik naar een huisartsenpost toe zou kunnen komen maar toch is een ambulance niet wat overdreven vraag ik me af. Pas in het ziekenhuis dringt het door dat het toch wat heftiger is dan ik verwacht, ik wordt door artsen, en neuroloog en verpleegkundige opgevangen. En dan begint alles.. ,
