1.5 jaar na mijn operatie en transformatie
1.5 jaar verder, en dan
En dan ben ik 1.5 jaar verder na mijn operatie en mijn gehele transformatie. Als ik op deze periode terug kijk dan kan ik alleen maar trots op mezelf zijn en de steun die ik heb gehad van mijn man en mijn omgeving. Ik merk dat ik de afgelopen weken steeds meer dingen op automatische piloot doe m.b.t. het eten en drinken en ritme hierin krijgen. Ik geniet ook steeds meer van mijn meiden op vlakken waar ik dat eerst toch echt minder kon, ik speel meer met ze, ik ren meer, ik onderneem meer. Ook merk ik dat minder snel vermoeid ben in de zin van dat ik mezelf niet meer van de bank af moet slepen. En ja, dat heb ik soms nog wel maar niet meer in die mate die ik had toen ik nog zo'n overgewicht had. Als ik nu thuis kom van werken dan heb ik nog energie over.
Sporten is nog een ander verhaal, krachttraining heb ik nu laten vallen door de vele duizeligheid en vaak ook hartkloppingen die ik krijg tijdens de oefeningen. Ik ben hier al voor bij de huisarts geweest en ik heb al een fietstest gehad bij de cardioloog maar daar was niks uitgekomen. Ik doe nog wel hardlopen, ca 2x per week, en ren nu 5.2km in 37 min, gek genoeg veroorzaakt dat geen duizeligheid en/of hartkloppingen. Mijn doel voor dam tot dam bij night komt steeds dichterbij! :D vanavond gelijk mezelf ingeschreven, there's no turning back.
Ondertussen ook weer aan het shoppen geslagen want nieuwe garderobe is weer nodig (hopelijk nu definitief laatste keer). Ik heb nu ook de 2e handswinkeltjes en vintage winkeltjes bij ontdekt! Zoveel leuke kleding. Mijn kleding zelf breng ik niet naar een 2e handswinkel maar naar de kledingbank, waar mensen er niet voor hoeven te betalen maar kleding gedoneerd krijgen, tenslotte geef ik mijn kleding ook weg en vindt het dan onzin dat mensen dan ervoor moeten betalen (dan had ik wel zelf wel te koop aangeboden bij vinted of dergelijk). En weer een bikini gekocht, wel met shorts want mijn bovenbenen vindt ik wel echt lelijk geworden. Het accepteren van mijn nieuwe lijf zonder/weinig kleding is nog niet zover, en dat gaat ook nog een tijdje duren denk ik...
Ik ben sinds maart ook weer begonnen met een opleiding! Over energie gesproken, hahahaha. Ik ben begonnen met de opleiding wondverpleegkundige, opleiding duurt 1 jaar. Hierdoor hoef ik nu ook niet meer onregelmatig te werken en werk ik op vaste werkdagen, dit helpt ook om meer regelmaat in mijn leven te krijgen en mijn bioritme vaart daar ook enorm goed op merk ik.