Mijn haat-liefde verhouding met sport (en gewicht)

Sporten is gezond, dat heb ik als kind al meegekregen. In mijn kinderjaren en jeugd heb ik altijd gezwommen (en zwemles gegeven) en deed ik aan klassiek ballet. En ik heb zelfs tussendoor nog wat andere sporten beoefend. Gemiddeld sportte ik dus toch wel 1-3 x per week.

Als puber vond ik mezelf te dik. Ik heb altijd een stevige bouw gehad, stevige benen en billen (net als Loa zeg maar) en dat moest minder van mezelf. Ik wilde net zo’n sprietje zijn als de andere meiden. Maar echte sportgenen heb ik dus gewoon niet. Ik heb diverse sportschoolabonnementen gehad, waar ik aan fitness deed en allerlei andere lessen die werden aangeboden, maar meestal was dat van korte duur. Door veranderingen op school, stages of werk, nam ik er geen tijd meer voor of raakte ik de motivatie kwijt.

Toen ik in 2013-2014 23 kilo afviel (slimfit dieet) ging ik erbij bootcampen. Lekker buiten sporten met een vast clubje. Ik vond het nog best leuk zelfs. Maar toen beviel ik in 2015 van Loa en kon ik niet meer zomaar in de ochtend sporten op m’n vrije dag. En ’s avonds had ik er geen puf meer voor (en vooral geen zin meer 😉). Ik had wel eens van Crossfit gehoord en dat leek me ideaal. Kracht- en conditietraining gecombineerd en dan ook nog eens binnen sporten. Samen met Hans startte ik op de zaterdagochtend bij de lokale Crossfitbox. Je schrijft je in voor een dag/tijdstip en moet dan ook verplicht gaan. Je krijgt dan les in een groepje van 10. Nou ideaal, een goede stok achter de deur en door het vaste clubje ook erg gezellig. En nog steeds ga ik wekelijks crossfitten. Meestal klagend, zuchtend en puffend, maar ik ga dus wel 😉. Onder het mom van als we dan toch moeten sporten, dan het liefste crossfit. Ik kan ook geen beter passende sport vinden voor mezelf.

De afgelopen 5,5 jaar heb ik wisselend 1-2x per week gecrossfit. Maarja, toen kwam afgelopen maart ineens de eerste lockdown. Lange tijd mochten we niet sporten in de Crossfitbox. De trainers hadden een super alternatief; dagelijks kregen we een mail met een warming-up en work-out, zodat je thuis aan de slag kon. Welgeteld heeft Hans mij 3x zover gekregen dat ik een work-out deed in al die weken. Wat werd ik er een partij chagrijnig van, ik stelde het uit en liep alleen maar te mopperen en te klagen. Sporten is gewoon niet mijn ding, ik ben er niet voor te motiveren, vreselijk!

Ga dan wandelen of fietsen zou je zeggen, dan beweeg je tenminste. Nou, heel lang kon ik niet fatsoenlijk lopen of langere stukken fietsen ivm mijn bekken/schaambeen wat altijd mega pijn deed. Inmiddels gaat dat stukken beter, maar dus nog steeds terughoudend met fietsen en wandelen. En daarnaast ben ik dus ook geen buitenmens. Ik ga dus niet vanuit mezelf een stuk wandelen, lekker naar buiten of wat dan ook. Regent het… Dan laat maar! Heb ik iets beters te doen… Dan laat maar! Stelt Loa voor een film te gaan kijken… Dan laat maar! Ik moet me daar echt toe zetten. Ohja, had ik al verteld dat ik een gebrek aan discipline en motivatie heb? Ik zou het liever niet toe willen geven, maar het gezegde “liever lui dan moe” zou best passend zijn.

En ja, tel daarbij op dat ieder stukje chocola meteen aan mijn heupen plakt, ik graag eet (zeker als ik niet lekker in m’n vel zit) en ook dol ben op lekker eten. Nou, dat wil dus wel. Ik heb dus ook al sinds mijn puberteit overgewicht. Eerst op de grens, maar toen ik op kamers ging liep dat langzaamaan wel op. Op mijn zwaarst woog ik 96 kilo. Toen viel ik dus 23 kilo af en zat ik op een prima passend gewicht. Nog steeds een iets te hoog BMI, maar dit was een passend gewicht voor mij. Een half jaar later werd ik zwanger van Loa en kwam in no-time 20 kilo aan. Tel daar nog 2 miskraam zwangerschappen en de zwangerschap van Lux bij op en sindsdien zit ik weer op mijn oude te zware gewicht. En nee we hebben niet de beste jaren gehad. En ja dan eet ik sneller een reep chocolade en een zak chips leeg in de week. En ergens vind ik dat het ook moet kunnen, maar om dit geen impact te laten hebben op mijn gewicht zou ik 4-5x per week moeten sporten. We proberen ontzettend veel op onze voeding te letten, ook voor Loa, maar we willen niet alleen maar perfect gezond doen en af en toe ook kunnen genieten van minder gezond of ongezond eten. We vinden het heerlijk en gezellig om een beker warme chocomel te drinken na een wandeling of ’s avonds een borrelplankje als we een film kijken.

Eigenlijk zou ik af moeten vallen, maar ook dat vind ik vreselijk lastig en heb ik te weinig motivatie voor. Ik ben niet tevreden over mijn lichaam, maar heb er ook geen hekel aan. Ik heb vaak genoeg, als ik mooie kleding aanheb, dat ik vind dat ik er goed uit zie. Maar ik weet ook dat ik richting de zomer er weer meer van ga balen. Dus enerzijds accepteer ik dat ik te dik ben, en anderzijds zou ik ook wel willen dat het anders zou zijn. Maar daarom is er dus te weinig motivatie om door te zetten.

Om meer in balans te komen, een stap te zetten in de goede richting, zou ik vanaf januari weer standaard 2x per week gaan crossfitten (nu dat financieel weer mogelijk is)

Ik wil door 2x per week te gaan crossfitten conditioneel verbeteren, mezelf fitter voelen omdat ik meer beweeg en afvallen zou dan mooi meegenomen zijn. Ook met het oog op zwanger willen worden. Maarrrr, nu komt er een tweede lockdown tussen en beweeg ik weer te weinig. Wederom krijg ik dagelijks de mogelijkheid om een thuis work-out te doen, maar ik ben er niet voor te motiveren. Ditmaal heb ik mezelf deze druk ook niet opgelegd. Want de vorige lockdown baalde ik iedere dag dat het me weer niet gelukt was. En dat werkt ook niet mee aan je motivatie. De eerste 2 weken van de lockdown heb ik dus weer niet veel gedaan. Tot dat een sportmaatje aanbood samen te sporten. Dit greep ik met beiden handen aan en nu ben ik dus de laatste 2 zaterdagen bij haar gaan sporten. En het moet niet gekker worden, ik ben zelfs op de fiets gegaan (11 km totaal). Ik was toch wel ontzettend trots op mezelf. Voor het eerst had ik een voldaan gevoel nadat ik was wezen sporten en ook nog een flink stuk had gefietst.

Dit jaar heb ik me sowieso voorgenomen meer te gaan bewegen, vaker met Loa een wandeling te maken of een stuk te fietsen. Ook in het weekend gaan we met zijn drietjes vaker een wandeling maken, even lekker uitwaaien, nu we merken dat dit weer lichamelijk gaat bij mij. Ik heb zelfs een Fitbit voor mijn verjaardag gekregen om bewuster te volgen hoeveel ik beweeg op een dag (genoeg winst te behalen kan ik je zeggen😉).

Enigszins sceptisch, maar ook benieuwd hoe ik het ga volhouden. Hopelijk blijft de motivatie gezondheid, zowel voor mij, Loa en toekomstige baby, de drijfveer om het vol te houden en voor elkaar te krijgen.

Ik ben wel heel benieuwd of dit herkenbaar is voor jullie?