Die zwangerschapskilo’s kunnen me echt niks schelen, ben ik de enige?

Die zwangerschapskilo’s kunnen me echt niks schelen, is dat gek? Ben ik de enige die dit heeft?  

Tijdens mijn zwangerschap heb ik me ontzettend geërgerd aan al die nieuwsbrieven van online magazines en websites voor (nieuwe) mama’s. Dan schrijf je je toch uit, zul je denken? Je bent Hollander of niet, want ik wilde geen enkele aanbieding missen, want een kindje is al duur genoeg. Ik las genoeg leuke verhalen en informatie over de zwangerschap en erna. Ook vond ik de meeste tips ook ontzettend fijn om te lezen, behalve eentje dus. Zo’n bericht over hoe je zo snel mogelijk die zwangerschapskilo’s er weer af krijgt. Of hoe je je buikvet het snelst verbrand. 

mentaal voorbereiden voor na de bevalling

Wat kan mij dat nou schelen? Eerst maar eens die bevalling doorstaan en die eerste weken overleven met een pasgeboren baby. Daarna zien we wel verder. Inmiddels is het ‘daarna’ en ik ben er nog steeds niet mee bezig. Is dat erg? Na een turbulente bevalling en een helse kraamweek zijn we zeven maanden verder en ik geniet veel liever van ons nieuwe ouderschap dan me druk maken om zoiets. Alle cliches zijn waar, de tijd gaat ontzettend snel. Zodra je in een bepaald ritme zit veranderd er weer iets. Een fles minder, een fruithapje ’s morgens, of toch die papfles. Heb je dat onder de knie, dan avondeten en oh ja, we passen het aantal slaapjes ook nog toe. Combineer dat met een sociaal leven, partner zijn, werk, boodschappen, huishouden en de tijd is om.

Tijdens mijn zwangerschap nam ik zorgvuldig de ingrediënten door zodat ik niks verkeerds zou eten. Zorgde voor voldoende vitamines, dronk veel water en sliep voldoende, voor zover dat lukte. In het eerste trimester viel ik ontzettend veel af omdat ik niks kon eten, maar dit was normaal voor vrouwen met flink overgewicht zei de gynaecoloog. Dik ben ik namelijk altijd al geweest, dat heb ik jaren geleden al omarmd. Ik waardeer mezelf zoals ik ben. Daar heb ik in het verleden wel eens moeite mee gehad en er zijn dagen geweest waarop ik daar weer aan moest werken. Ik bereidde me mentaal voor, dat dit na mijn bevalling waarschijnlijk weer het geval zou zijn. En dat klopt. 

het eerste huisje van mijn kind kan ik toch niet haten?

Na de bevalling was ik totaal niet bezig met mijn lichaam, behalve dan die flinke jaap. Ik kreeg een spoed-sectio. Iets waar ik geen moment spijt van heb gehad, sterker nog, ik heb het zelf voorgesteld tijdens de uren durende weeënstorm! Zonder deze ingreep was mijn dochter er niet meer geweest, dat weet ik zeker. Wanneer ik met mijn hand over mijn litteken ga, dan komt er een glimlach op mijn gezicht en denk ik aan het moment dat ze werd gehaald. “Ze leeft, ze leeft” fluisterde ik en dat is nog steeds wat ik denk wanner ik aan mijn buik en het litteken voel. Die zachte buik, dat is het eerste huisje van mijn kind. Dat lijfnet de extra kilo’s heeft mijn kindje gedragen, verzorgd en op de wereld gezet. Hoe kan ik dat nu haten?

Natuurlijk heb ik ook dagen dat ik baal dat mijn kleding niet zo zit zoals het voor mijn zwangerschap zat. Dat ik iets leuks voor mezelf wil kopen, wat ik vroeger erg leuk vond, maar waar ik nu niet blij van wordt. Op zulke momenten bekijk ik mezelf in de spiegel, heel uitvoerig. Ik bekijk mezelf van top tot teen en bedenk me waar ik wél allemaal blij mee ben, inplaats van focussen op wat ik niet mooi vind. Mijn lijf heeft tijd nodig om te herstellen van deze 9+ maanden durende prestatie. Mijn hoofd heeft tijd nodig om het nieuwe plaatje in de spiegel te herkennen als mijzelf. En dat is oké. Je bent mooi precies zoals je bent. 

Mijn naam is Josine Wille en ik schrijf al een aantal jaren over zelfliefde en body positivity. Met mijn (gemiddeld) maat 48 deel ik outfit posts, schrijf ik over beauty producten, reizen en lifestyle. Sinds een jaar deel ik ook mijn verhalen als nieuwe mama op thebiggerblog.com Volg me op social media: @josinewille