De rode draak en het uitgezakte stukje koper

Het monster is weer aangewakkerd hoor. Je weet wel, die ene, die elke maand binnenkomt met de pret.

Langer dan een jaar heb ik er geen last van gehad. Wat heeeeerlijk echt waar. Dan maar die zwangerschap kwaaltjes, die kraam vermoeidheid, die lekkende melk tieten (zeg ik nu heel gemakkelijk maar toen vond ik elke dag 40x overgeven ook echt een helse gebeurtenis) Dat liever dan die ontzettend vervelende draak die we in beschaafd Nederlands menstruatie noemen, ook wel de rode zee.

Nou vier ik mijn maandelijkse feestje dus weer voor het eerst. Zeven maanden en één dag na de geboorte van mijn baby. Ik moet eerlijk toegeven dat ik een klein beetje wilde huilen toen het rood werd voor m’n ogen. Want ik heb echt een dikke hekel aan die overgekookte tomatensoep (ja echt die gebruiken mensen als synoniem)

Voordat ik mama was lag ik eens per maand in de kreukels van de krampen in buik, rug en hoofd (hoofdpijn gewoon hoor, ook een soort hoofd kramp) dus ik zag de bui alweer hangen. En je voelt het aankomen hé, je denkt ‘jaaaa een deze dagen moet het komen.’ Dat lichte krampje, dat gekke onderbuikgevoel. En dan alsnog teleurgesteld op de wc zitten wanneer het dan die dag zo blijkt te zijn. Ik vind het zo irritant. Je moet gewoon overal ergens extra rekening mee houden. Wat achteraf natuurlijk helemaal mee valt maar tijdens die paar bloody days is het zo’n groot gedoe. Maar nu, klop het snel af, lijkt het allemaal mee te vallen. Nog wel.

De eerste keer weer ongesteld na de zwangerschap voelt enorm raar en ook lijkt het anders. Alsof het daarbinnen allemaal een beetje is gekalmeerd omdat het heeft gedaan waar het voor gemaakt is. Ik weet niet of iedereen dat heeft natuurlijk. Het zou ook zomaar kunnen dat het voor een andere vrouw juist enorm veel heftiger is.

Ik kijk in ieder geval niet uit naar de volgende maand. Maar ondanks dat was ik ergens wel opgelucht. En dat komt door het volgende.

De zwangerschap van ons lieve Jakey kind was ongepland. Ik dacht “hoera! een spiraaltje dat is enorm fijn” mhhh nou dat is dus anders gelopen dan verwacht. Ik had het Ballerine koper spiraal. Het leek me een fijne keuze omdat het een soort balletje is en dus geen scherpe uitstekende dingen heeft. Ik had na het plaatsen echt heel weinig last. Ook mijn rode feest was minder heftig. Fijn dus, totdat ik een week over tijd was. En sinds de plaatsing van het spiraal was ik dat niet meer zo geweest. Maar ik dacht Oké, kan allemaal, stress heeft altijd invloed bij mij dus goed even afwachten. Nog een week later en geen bloederige taferelen. Ik vroeg Pim “wat gaan we doen? Een test of wachten?”

Nou hielp het ook wel mee dat ik me hondsberoerd voelde. Dus een test was daarin geen verkeerd idee. Toch besloten we nog even te wachten en de eerst volgende maandag zouden we een test doen.

Zo gezegd zo gedaan. En ja hoor er verscheen direct een dikke vette plus.

Huilen en uiteraard lichte paniek want hallo er zat nog zo’n gezellig koperen ding ergens in mijn lichaam! En wat! we krijgen een kindje! Maar ik sprong niet direct een gat in de lucht.

Ik had veel angst. Ik was bang dat het misschien buitenbaarmoederlijk zou zijn of in de eileider zou zitten. Dus ik belde de huisarts die net hun pauze bandje hadden in gestart. Geweldige timing weer! Dan maar het spoed nummer. Oke dit is niet echt spoed maar goed. Ze zouden me later terug bellen en na dat telefoontje konden we gelijk de volgende ochtend terecht voor een echo.

Ik zat te huilen in de wachtkamer. Want, enorme spanning natuurlijk. Een kleine 10 minuten later lag ik te huilen, met een zo’n echo stok in m’n Jane. “Ik zie hier gelijk al een kloppend hartje” Een kleine pinda in m’n baarmoeder en alles dat helemaal goed leek. Ineens werden we overladen door enorme blijdschap want Pim en ik wilden heel graag papa en mama worden. We hadden alleen niet gedacht dat het zo snel zou zijn. Maar wat waren we trots. En dat zijn we nog steeds!

Ohja en die spiraal zat ergens helemaal onderin m’n baarmoedermond. Hebben ze later tijdens de bevalling er uit gevist!

Er loopt momenteel een onderzoek naar het Ballerine spiraal want het blijkt redelijk vaak voor te zijn gekomen dat deze is uitgezakt. We gaan zien wat daar verder mee gebeurd.

Dus ja ergens heb ik dus nu voor altijd waarschijnlijk een haat liefde relatie met de tijd van de maand! Maar goed, het fijne van dit alles... een prachtige lieve zoon en deze week genoeg reden voor chocolade.

Volg mij ook op Instagram @mama.nien