Carrièreschijn: "Ik heb gelogen"
De eeuwige struggle tussen carrière en moederschap
Ik heb gelogen. Na 15 jaar moet het toch maar eens eerlijk op tafel. Want daar zat ik als 25 jarige aan tafel met een baby in mijn arm. Mijn kersverse collega’s – binnen mijn proeftijd bleek ik al zwanger te zijn – op kraambezoek. Met een stalen gezicht sprak ik namelijk de woorden; “Ik heb veel zin om weer aan het werk te gaan!”. Ze zouden zeker niet moeten denken dat er een ander mens terug zou keren na de zwangerschap. Maar 15 jaar later en ik durf er eerlijk voor uit te komen; ik ben liever thuis bij mijn gezin dan dat ik moet werken.
Toch werkte ik altijd door om financieel onafhankelijk te zijn, maar bovenal omdat ik het fijn vond om naast het moederschap ook andere talenten te blijven benutten. En, eerlijk is eerlijk, ook mijn identiteit hang ik stiekem toch ook aan mijn werk. Want het is toch vaak een van de eerste vragen bij een gesprek met een (relatief) onbekende; ‘Wat doe je?’. Afgelopen jaren deed ik op werkgebied een klein stapje terug en volgde ik nog een master. Maar met mijn diploma op zak en de ‘overwinning van het behalen van een scriptie’ al wat verder weggezakt, vraag ik mij steeds meer af ‘ja, mooi… En nu?’.
Ik besloot maar eens een coach in de arm te nemen, om te ontdekken wat ik wil met mijn carrière. Want nu de kinderen wat ouder worden, is het toch tijd om een stap te maken en mijn kennis, vaardigheden, studie en talenten volledig tot bloei te laten komen?
“Sluit je ogen en laat je meenemen met dit verhaal… Je kijkt nu vanaf de berg naar jouw leven, wat zie je?”. Tijdens de eerste visualisatieoefening werd het mij al meer dan duidelijk. Wat ik zag vanaf die berg was mezelf, was zeker niet die fancy consultant, psycholoog, adviseur of manager. Maar wat ik wél zag, was mijn gezin en al het moois dat me dat brengt.