Wat is nou belangrijker: je kind of je telefoon?

Ook privé zien wij soms situaties waar menig hulpverlener zich over zou verbazen. Mijn meest opvallende: de telefoon bij ouders bij het zwembad. 

Begrijp ons niet verkeerd: ook wij maken leuke foto's van onze kinderen in het zwembad. MAAR, daarna gaat dat ding de tas in. Gelukkig doet het gros van de ouders dit ook. Maar hoe vaak het wel niet (bijna) fout gaat omdat er toch 'even' op de telefoon wordt gekeken is angstaanjagend.  

Al onze kinderen zijn dol op ons buurtzwembad. De hoge glijbaan, het piratenschip en de kleine snelle glijbanen. Gelukkig kan ik met enige geruststelling zeggen dat de medewerkers van dit zwembad een goed zicht op de kinderen hebben en hun taak hierin zeer serieus nemen. Over het algemeen zijn de Nederlandse bad meesters en bad juffen volgens strenge normen getraind en bezitten deze ook meerdere eerste hulp en reanimatie diploma's. Helaas is deze norm in andere landen niet altijd aanwezig. 

De Franse camping waar wij op stonden was uitgerust met 2 enthousiaste jonge seizoen medewerksters, die het zichtbaar naar hun zin hadden in hun huidige functie als bad juf/toezichthouder. 

Daar in het pierenbadje speelde een klein meisje, in een Instagram waardig, mooi pasteltinten badpakje. Moeder nam ook uitgebreid de tijd om mooie foto's van de peuter te nemen. Toen vervolgens moeder aandachtig met haar telefoon bezig bleef, ging de peuter op avontuur - richting het grotere bad. 

Bij het grotere zwembad waren mijn man en ik druk bezig met ons nageslacht te vermaken en aan het genieten van de verkoeling. Beide van ons hadden het meisje niet zien aan komen lopen en ook het geluid van de plons is ons in alle drukte ontgaan. 

De schreeuw van een Franse dame, enkele meters naast ons - hoorde iedereen. Ze pakte een levenloze peuter van de bodem van het zwembad. Waar eerst het geluid van lachende en gillende kinderen de ruimte om ons heen vulde, heerste nu een ijzige stilte. 

Mijn man heeft in een reflex de kinderen opgepakt en meegenomen (dit is niet iets wat kinderen hoeven te zien) en ik ben naar het kindje en de Franse dame toegesneld. Ook de bad juffen en nog 2 Franse mannen schoten te hulp. Opvallend was de paniek bij de jonge dames die als toezichthouders bij het zwembad aan het werk waren - ze hadden echt geen idee wat ze moesten doen. 

Gelukkig bleken de 2 Franse mannen vrienden/collega's van elkaar bij de lokale politie te zijn en met z'n 3-en zijn we gestart met reanimatie en zijn de hulpdiensten gebeld. 

Ondertussen kwam de moeder van het meisje er achter dat het om haar kind ging en besefte ze zich wat er was gebeurd. Andere aanwezige moeders hebben haar opgevangen. 

Toen de hulpdiensten arriveerden ben ik terug naar mijn kinderen gegaan, die lekker in de speeltuin aan het spelen waren. Alleen mijn oudste had half iets mee gekregen (mijn man was blijkbaar zo snel geweest, dat beide amper iets hadden gezien) en vroeg wat er aan de hand was. 

Achteraf hoorde wij dat het kindje met eigen hartritme naar het lokale ziekenhuis is vervoerd en daarna enkele dagen op de IC heeft gelegen. Ze leeft nog, maar de hersenschade zal in de komende jaren moeten blijken... 

Het besef dat kinderen vliegensvlug zijn is in zo'n situatie van levensbelang. Ik ben in de speeltuin mijn jongste ook wel eens 'kwijt', en realiseerde mij pijnlijk wat voor gevolgen dit kan hebben in een andere setting. 

Mogelijk is de peuter pas laat gespot in het zwembad door haar niet opvallende badkleding - deze viel waarschijnlijk weg in de glinstering van het water. De tip die wij geven in onze trainingen: trek een kind iets opvallends aan qua zwemkleding. Dit maakt dat ze veel eerder opvallen op plaatsen waar neutrale kleuren dat niet doen. En wees je er als ouder bewust van dat jij diegene bent die verantwoordelijk voor ze is - niet de bad juffen en meesters. 

In de afgelopen tien jaar verdronken er in Nederland jaarlijks gemiddeld 78 kinderen, blijkt uit onderzoek.

Driekwart van hen is tussen de 0 en 5 jaar. Eén op de zes kinderen overlijdt aan de gevolgen. Daarnaast komen veel kinderen na een bijna-verdrinking op de intensive care terecht.

Ten slotte: jonge kinderen maken geen geluid als ze verdrinken - al denken de meeste ouders dus van wel. Wat je in films ziet, dat mensen nog even goed spetteren, klopt niet. Veel jonge kinderen raken in paniek en gaan vrij snel met hun hoofd onder water. Vooral kinderen tussen de 0 en 5 jaar zijn een risicogroep.