Zwangerschap/bevalling van onze eerste.

Op tweede kerstdag 2009 teste ik positief. Na ongeveer 6 maanden proberen waren we super blij. Het gevoel weet ik nog zo goed. Het liefst schreeuwde ik het van de daken. Begin van de zwangerschap had ik de meest herkenbare kwaaltjes, moe misselijk krampjes. Al heel snel kreeg ik last van voorweeën teminste ik wist niet dat dat het was. Bij elke beweging in mijn baarmoeder spande het enorm aan. Ik bleek een gevoelige baarmoeder te hebben. 

Toen ik 27 weken zwanger was had ik hele hevige voorweeën. Ik kreeg een inwendige onderzoek en bleek al ontsluiting te hebben. Ik moest per direct stoppen met werken en rustig aan doen. Ik had ongeveer 2 cm ontsluiting maar minimaal verweekt nog. Dus dat deed ik maar. Die voorweeën werden met de week erger en met 30 weken hield ik het niet meer. Kreeg een ctg scan. En een onderzoek. Ik had 3 cm ontsluiting en al verweking. Ze raadde me aan ook bed rust te nemen. Omdat de voorweeën weer steeds afzakte kon ik weer naar huis. Maar wel het advies sneller te bellen. Oke doen we. Dat hebben we volgehouden tot 37 weken. Ik sliep al die tijd onwijs slecht. Ik zag het niet meer zitten dag in dag uit strakke buiken pijn veel voorweeën en het idee dat ik ontsluiting had maakte het ook niet bepaald relaxt. Ik had weer te lang gewacht met bellen en kreeg een beetje op mijn kop van mijn verloskundige. Ik werd opgenomen voor een nachtje ter observatie. Ik had weeën maar kwamen niet regelmatig. Door middel van een prik in mijn been en een tabletje zou ik kunnen slapen. Helaas dat slapen lukte niet echt. De weeën zakte weer af en kon de volgende dag weer naar huis. Ik voelde me een beetje raar. Er werd niet naar mij geluisterd. Maar ja kindje in mijn buik deed het goed. Dus ben ik naar huis gegaan met als gevolg ik elke dag met de verloskundige aan de telefoon zat. Ik hield voorweeën erg veel maar onregelmatig. Ik was 38 weken en een paar dagen(22 aug) toen ik sochtends vroeg mijn bed uit ging. Ik had rugpijn mijn benen deden zeer. En had weer van die voorweeën. Ben een kopje thee gaan zetten en het idee dat dit weer 1 van de zoveel dagen word gaan zitten aan tafel. Ik hield op een app die voorweeën bij. Na een tijdje zag ik dat er regelmaat in kwam maar ze waren niet veranderd van sterkte ofzo. Ze kwamen elk om de 7 a 10 min. Boekje erbij gepakt en daar stond wat anders in waardoor ik dacht nou weer voorweeën dus.

22 Augustus 2010

Ik ben naar bed gegaan toen mijn man uit bed kwam. Maar echt slapen kon ik niet. Kon geen houding aannemen. Ben eruit gegaan gaan douchen en dat zorgde ervoor dat de voorweeën afzakte (dus dacht geen bevalling dus) en ben daarna zelfs nog de wc en badkamer gaan schoonmaken. Later die middag zei ik tegen mijn man dat ik begon te zuchten bij de voorweeën. Ik wilde niet meer bellen want werd steeds teleur gesteld. Maar mijn man ging bellen. Dat was om 14.00 en de verloskundige hoorde nog geen spoed hierin en kwam pas tegen 16.00 bij ons. Ze zag mij zitten op de bank en zei. Volgens mij is de bevalling begonnen hoor waarom zei je dat niet. Uuhm nou dit heb ik al weken dus het zal wel niet. Ze vroeg of ik een inwendige onderzoek wilde. Ik stemde in en ze constateerde dat de bevalling idd begonnen was. Compleet verweekt en 6 cm ontsluiting. Ik dacht huh maar bevallen doet toch zeer. Want tja ik had al weken deze weeën. Ze probeerde mijn vliezen te breken maar dat lukte niet. En omdat we liever naar het ziekenhuis wilde om te bevallen liet ze ons daar om 18.00 komen. Eenmaal daar waren de weeën nog niet veel erger ofzo. De verloskundige kwam en ze probeerde de vliezen te breken met een soort naald. Ze prikte mij!! Dat deed echt zeer. Ze zegt nog tegen mij je hebt nu een wee want de vliezen vormen een soort puntje. Ik voelde niks ja die weeën die ik al steeds had. Op dat moment prikte ze de vliezen door en er kwam behoorlijk veel vruchtwater vrij. Toen begon ik wel echt de weeën te voelen. Deze kwamen in mijn rug en benen. Waren ook enorm heftig en kwam in een weeën storm. Al snel had ik volledige ontsluiting en kon eindelijk beginnen met persen. Maar hoe ik ook pers er gebeurde niks. Ik was op gegeven moment helemaal op. Na 2 uur persen was er nog geen baby. Ik voelde hem ook terug schuiven zeg maar als ik stopte met persen. Doordat ik moe was zwakte de pers weeën af en kreeg ik weeën opwekkers ook kwam er een gynaecoloog en ze nam onze verloskundige over. Mijn bevalling werd ineens medisch. De gynaecoloog gaf mij nog een half uurtje om het zelf te proberen. Daarna zou ze hulp middelen gaan proberen.  Paniek kwam in me en ik wilde dat niet. Ik heb al mijn laatste kracht nog gegeven en nog een kwartier geperst en toen werd eindelijk onze zoon geboren. Met zijn armpje als eerste die zat dus in de weg waardoor hij terug schoof. Uiteindelijk was hij daar om 21.55. Blauw huilend armpje blauw maar alles zat eraan. Wat heb ik een oerkracht gegeven de laatste minuten want de vacuum lag al klaar. Lucas trok al snel mooi roze en hij scoorde een goede apgar 9-9-10.

Ondanks dat ik zelf het niet heftig vond zei de gynaecoloog dat ik een heftige bevalling heb gehad. Ook de placenta liet niet los en deze is eruit gedrukt door middel van duwen in mijn buik. Dat is zo fijn als je net bevallen bent. Niet dus.

Uiteindelijk is alles goed gekomen. Wel kreeg hij steeds prikjes om zijn suiker te controleren. Want hij was groter dan verwacht. 4265 gram en 53 cm en dat met 38 weken en 3 dagen.

Ondanks dat, heb ik alles als goed ervaren. Alleen blijf ik het jammer vinden dat het soms voelde alsof ze me niet wilde horen. 

Hoewel ik zelf ook koppig was en te laat belde. Dus bel gewoon altijd op naar je verloskundige. Wacht niet met bellen.