Zwangerschap & bevalling 💝 2019-2020

In mijn vorige blog vertelde ik over mijn 1e zwangerschap.

Door deze ervaring durfde en wilde ik lange tijd geen kinderen meer.

Toen mijn zoon 2 jaar oud was ben ik op goede voet uit elkaar gegaan met zijn vader. 

Een paar maanden later leerde ik mijn man kennen. Toendertijd verwachte ik eigenlijk niet dat daar een serieuze relatie uit voort zou bloeien.

Hij accepteerde mijn zoon meteen alsof het de zijne was. Zo bijzonder. Alles in het belang van hem en ons. Dit is ook altijd zo gebleven. Inmiddels zijn we alweer dik 5,5 jaar verder.

Verliefd, verloofd, baby , getrouwd.

Lang heb ik getwijfeld of ik het wel aandurfde, wel wilde.. Een 2e kindje. Mijn man heeft altijd gezegd dat hij er begrip voor heeft als er geen kindje van ons samen komt. Hij was al gezegend met een (bonus)zoon.

Na toch naar mijn eigen gevoel te luisteren zijn we samen het ivf traject in gestapt. 

Het heeft zo moeten zijn. 1e poging, meteen raak. En blijven zitten 💝.

Ook deze zwangerschap fietste ik zo doorheen op een wat hogere bloeddruk na.

Op eigen verzoek ben ik met 39 weken ingeleid.

Achteraf maar goed ook want mijn bloeddruk werd weer hoger.

Weer aan de bloeddrukmeter, wederom mijn beste vriend. 

Alweer op zondagavond ingeleid. Ballonnetje viel er in de nacht al uit. Weer werden mijn vliezen gebroken. Weeënopwekkers weer aan. Het vorderde dit keer wat beter qua ontsluiting.

Ze hoogden de weeënopwekkers op en ik kreeg de weeën het s'middags niet meer weggepuft. Alles in me wilde duwen. Ik zei aan mijn man dat ik persdrang had. Ik het niet kon tegenhouden. Hij moest iemand gaan halen. 

Al snel kwamen ze met 2 vrouwen sterk naar binnen gerend. Ze waren overrompeld dat het zo snel ging en moesten zich nog omkleden. Binnen 40min van 4 naar 10cm ontsluiting.

Ik moest op mijn rug draaien en ja hoor 10cm ontsluiting. Ze zagen dat haar hartslag wegviel terwijl ze verder indaalde. Ze moest eruit. 3x persen en daar was ze dan. Hartstikke donkerpaars met de navelstreng om haar nek gewikkeld. Maar haar kleur trok vervolgens gelukkig snel bij. Ze is maandagmiddag geboren. 

We zijn voor mijn bloeddruk en haar glucose nog een dag onder controle in het ziekenhuis moeten blijven.

Ik kreeg medicatie mee voor mijn bloeddruk.. Dat ging goed tot vrijdagmiddag...

Die middag had ik net afscheid genomen van de kraamhulp. Ik sta bij de box en het begint me te draaien. Het zweet breekt me uit. Buurvrouw gebeld die kwam meteen. Ik was namelijk alleen thuis met de kleine. Direct de verloskundige gebeld die vermoedde dat mijn bloeddruk laag was. Ik moest gaan liggen en wat zouts eten. Dit hielp niet. Een goede vriendin kwam het overnemen van de buurvrouw. Ik lag op de bank en voelde me echt slecht.

Inmiddels kwam mijn man thuis en ben ik op bed gaan liggen. Ik kreeg koorts en voelde me zo slecht, zo slecht had ik me nog nooit gevoeld. Hier werd ik bang van.

Ziekenhuis gebeld ik moest direct daarheen..

Word vervolgd...