Zwanger van ons meisje

9 oktober 2017 deed ik opnieuw een zwangerschapstest. Ik was al een tijdje constant ziek. Veel spugen en niet lekker in mijn vel. Wij waren niet bezig om zwanger te raken. Ik slikte de pil weer na jaren een spiraaltje gehad te hebben. En eigenlijk was ons gezinnetje wel conpleet. We hadden toen 2 jongens van 7 jaar! Maja toch werd anders bepaald want de test was positief!

En dan wat voel je dan. Van de ene kant was ik heel gelukkig en van de andere kant zette dit ons leven wel weer even op de kop. Voor sommige mensen misschien niet te begrijpen maar als je niet bewust bezig bent met zwanget worden kan het een behoorlijke schok zijn.

Na lang praten waren we het samen eens. We gaan ervoor! Het is zo en de zwangerschap afbreken zouden we niet over ons hart kunnen krijgen. 

Afspraak gemaakt bij de verloskundige. Na 3 weken mochten we langs komen. Er werd direct een echo gemaakt want wij wilde heel graag weten of dit er 1 was of net zo als onze vorige zwangerschap 2. Het was er 1. Dit vonden wij erg fijn. Er was een mooi kloppend hartje te zijn en was al 10  weken zwanger. Het zag er allemaal super uit. Ondat ik longproblemen heb en hier medicatie voor gebruik werd ik wel voor controle naar de gynaecoloog gestuurd en kwam daar toch onder behandeling. En van de longarts. De medicatie wat ik gebruikte moest ik mee stoppen en werd vervangen door andere medicatie maar de kans was groot dat ik dan ook weer mee last zou krijgen van mijn longen en bleef dus ook de hele zwangerschap onder controle bij de longarts. Gelukkig is het daar allemaal goed mee gaan op 2 flinke astma-aanvallen na.

9 maanden lang heb ik wel moeten overgeven en ben ik misselijk gebleven. Met 27 weken kreeg ik extreem veel last van mijn rug en rechterbeen. Ik kreeg last van uitval verschijnselen aan mijn rechterbeen. Ik bleek last te hebben van ischias. De klachten werden zo erg dat ik met 29 weken gestopt ben met werken en thuis kwam te zitten. De weken tot aan de bevalling duurde lang hierdoor. Veel pijn nog steeds misselijk en spugen. En dan ook nog 2x in de week naar de fysio en on de week naar het ziekenhuis naar de longarts en gynaecoloog. Met de gynaecoloog werd afgesproken dat ik voor een geplande keizersnede zou gaan. De vorige bevalling werd na 16 uur een spoedkeizersnee en had erg veel met mij geestelijk gedaan. Dit wilde ik niet nog een keer. Zo werd dus besloten dat ik met 39 weken zou bevallen. Hier meer over in mijn volgende blog want als kan je alles plannen soms loopt het toch anders.

X