Zieke baby maar we werden niet serieus genomen.

Op 23 april 2018 wordt onze prachtige eerste zoon geboren. We zijn op dat moment in het ziekenhuis maar omdat alles goed is gegaan mogen we al snel naar huis. Thuis staat de kraamzorg al op ons te wachten. Een snelle uitleg over hoe het allemaal gaat met een baby en de kraamzorg is alweer vertrokken. Hoe gaan we dit doen? Een voeding, hoe ook alweer? 

Onze eerste nacht is spannend met aardig wat discussie. We wisten niet goed meer wat we moesten doen. De volgende ochtend liggen wij nog heerlijk te slapen als de kraamzorg binnen komt. We hadden haar een sleutel gegeven omdat we in een bovenwoning woonde en niet in de ochtend naar beneden wilde. Ze is wat aan het rommelen en gaat daarna bij onze zoon kijken. Hij ligt heerlijk te slapen maar zijn pakje zit helemaal onder spuug. Geen wit spuug zoals meestal bij flesvoeding maar geel spuug. Dit moet hij na de laatste voeding hebben gedaan maar hij heeft niets laten horen. Gelukkig hebben we genoeg leuke kleding gekocht en ben ik blij dat hij alweer wat nieuws aan mag. 

Onze eerste en tweede dag als gezinnetje gaat niet zonder horten of stoten voorbij. Siem spuugt heel veel en geel. Hij houdt niet veel voeding binnen. Onze verloskundige vindt het toch een bezoekje aan het ziekenhuis waard. Paniek. Hoort dit niet? Wat is er met onze baby? In de avond rijden wij naar Gelre Ziekenhuizen in Apeldoorn. Siem wordt van top tot teen gecontroleerd en ze willen hem graag een nachtje observeren. Alleen is in Apeldoorn geen plek en of we zelf even met hem naar Zutphen willen rijden. In de auto moeten we hem goed in de gaten houden en als we het niet vertrouwen 112 bellen. 

In Zutphen aangekomen wordt Siem opgenomen. We verblijven 24 uur in Zutphen waarna er plek is in Apeldoorn en we weer zelf met een baby in de auto naar Apeldoorn rijden. Na nog een nacht observeren vinden ze hem goed genoeg om naar huis te mogen. Hij had 24 uur niet gespuugd en alle voeding binnen gehouden. Jippie! Nu mag het echt beginnen. Hij mag mee naar huis, ik kan hem aan iedereen laten zien en we zijn nu allemaal samen.

 Helaas is dat niet helemaal waar.. zodra Siem thuis zijn eerste fles krijgt, begint hij meteen weer te spugen. De rest van de voeding blijft die dag en nacht redelijk binnen. De volgende dag zou de verloskundige weer komen kijken. Gelukkig want ik had toch het gevoel dat er iets niet helemaal goed is. Siem zijn temperatuur zakt en de kraamzorg mag niet naar huis. De verloskundige wil niet komen want ze zijn druk. Dat is het punt dat het mij allemaal te veel wordt. Dit keer bel ik zelf wel naar de verloskundige. Na een heftig telefoongesprek komen ze toch.  We spreken af dat Siem nog gewoon zijn voeding krijgt maar als hij weer gaat spugen we toch terug moeten naar het ziekenhuis. De verloskundige is nog niet weg of daar komt weer een golf. We hebben haar meteen gebeld. Ze ging eerst zelf even eten en dan het ziekenhuis bellen. Pardon? Onze baby is erg ziek en jouw eten gaat voor? Uiteindelijk kunnen we pas rond 9 uur in Apeldoorn terecht. 

Het is bijna niet te geloven maar weer is er geen plek en moeten we zelf met onze zieke baby naar Zutphen rijden. Wij zijn totaal gesloopt door de afgelopen dagen. Siem krijgt een lichamelijk onderzoek en eindelijk laat hij zien wat er mis is. Hij spuugt de arts van middel tot teen onder. Geel projectiel spugen. Meteen wordt hij opgenomen en de volgende ochtend worden er onderzoeken ingepland. Een röntgenfoto, een echo en een contrast vloeistof onderzoek verder. Het is duidelijk. Na 7 dagen hebben we duidelijkheid. Siem heeft een malrotatie.

Zie deel 2 voor vervolg.