Snap
  • Bevallingsverhalen
  • Miskraam
  • BabyRiley

zaterdag 19 maart 2022: de geboorte van Riley

Dit is een vrij gedetailleerde blog die gaat over de geboorte van Riley. Als je gevoelig bent, dit liever niet wil lezen of bang bent voor een flashback naar een eigen situatie lees dan vooral niet verder. Ik schrijf deze blogs voor mij en omdat het mij opviel dat er weinig informatie is over het verloop van een "miskraam" ofwel geboorte van een kindje onder de 16 weken. Het doel is om te laten zien dat het ook kan zonder "door te spoelen". Ja, het is heel erg spannend en ook een beetje vies... Gelukkig is het "eigen" weefsel. Dat mijn man er niet altijd naast kon staan, snap ik ook helemaal, want zelf had ik het ook liever anders gehad en niet gedaan. Maar hoe dan ook WEIGERDE ik door te spoelen...

Dit is een blog die gaat over de geboorte van Riley. Als je gevoelig bent, dit liever niet wil lezen of bang bent voor een flashback naar een eigen situatie lees dan vooral niet verder. 

's Ochtends rond half 7 zit ik al rechtop in bed. Na te gaan plassen en nog een half uur gedraaid te hebben besluit ik maar uit bed te gaan. Beneden maak ik eerst het bakje waar we Riley in willen begraven gereed. Ik voorzie het van een gele ster, een ster die eigenlijk in een prachtige deken had moeten zitten en leg het Paarse gehaakte hartje wat ik donderdag al gemaakt had ernaast. Mooi! Dat staat ook klaar! Hierna besluit ik op te gaan ruimen, er staat vaat sinds dinsdag, Marcel en ik hadden er allebei geen zin in. Maar, het kan wel even duren voordat Riley geboren wordt, dus besluit ik de woonkamer glad te trekken en alles in de badkamer klaar te zetten. Na het opruimen zet ik een koffie en ga ik even op de bank zitten. Opeens bedenk ik me dat we niet eens een extra naam hebben voor Riley. Een tweede naam bedoel ik daarmee... Riley naar familie vernoemen, kunnen we echt niet. Wel kunnen we proberen om iets moois te vinden wat bij ons past, maar ook bij de situatie. Ik zoek wat namen op, zet nog een koffie, gris de misoprostol mee naar boven en kruip boven naast Marcel in bed. "Schat, we moeten nog een tweede naam kiezen." Marcel ziet het "moetje" er niet zo van, maar op dit moment is het voor mij erg belangrijk dat die tweede naam er ook komt. We scrollen het lijstje namen door en twijfelen tussen Mírë en Ithil. Beide zijn woorden in het Elfs uit de wel-bekende-boeken van Tolkien. Verhalen waar Marcel en ik beide erg dol op zijn... (Henry had als hij een meisje had geweest Gwendolyn Eowyn geweest.) Mírë betekend Juweel en Ithil betekend Maan. We besluiten om voor Mírë te gaan. De í spreek je uit zoals de i in het Engelse woord Machine en de ë spreek je uit zoals in het Engelse woord Pet. Als je het correct uit kan spreken, klinkt het heel mooi gecombineerd met de naam Riley.

Nogmaals, vanaf hieronder schrijf ik over de geboorte van Riley. Mocht dit ongemakkelijk zijn, je bang worden van dit soort verhalen of hevige flasbacks krijgen naar een eigen situatie stop dan nu met lezen...

Zweet op mijn voorhoofd als ik de pilletjes Misoprostol uit de verpakking druk. De meeste vrouwen hebben mooie lange vingers, mijn zus is ook met van die mooie lange vingers gezegend... Ik daarentegen heb maar hele korte stokjes en de angst dat ik de pilletjes niet diep genoeg in kan brengen zorgt voor zweet op mijn rug... Marcel besluit me te helpen en zodoende staat de tijd op 09:45 en moet ik nu minstens een half uur blijven liggen. Tot zeker half 11 blijf ik op bed liggen terwijl Marcel zenuwachtig het huis rond hobbelt. We besluiten beneden de nieuwe Spiderman te kijken, maar na al 22 minuten zetten we hem stop omdat de bloedingen beginnen. Ik blijf boven op bed liggen en na een poosje beginnen mijn darmen te rommelen... Dit zijn bijwerkingen van de medicatie. Marcel, bang dat we Riley missen maar ook wel snappend dat ik geen zin heb mijn #2 in een vergiet te doen stelt voor met een bekertje de bloedstolsels op te vangen... Dit is waar je als vrouw zijnde 5 handen tekort komt... Na doorgetrokken te hebben blijkt er toch wel een flink stolsel en best wat bloed in dat bekertje te zitten... De gynaecologe had verteld dat Riley in een bloedklontje kon zitten als het vliesje gebroken was. Om deze reden gooi ik het bekertje voorzichtig leeg in het vergiet en begin ik rustig en uiterst voorzichtig met spoelen. Marcel is op dit punt al 3 keer weggelopen, omdat hij echt niet tegen bloed kan en staat voorzichtig in de deuropening te kijken. We vinden niets in het stolsel. Dit houdt nog even aan tot rond een uur op 1 de bloedingen opeens een stuk minder zijn. Ik besluit even op bed te gaan liggen en proberen te slapen. Rond kwart voor 2 voel ik iets "zakken, zelf ben ik bang voor een bloedprop. Voorzichtig waggel ik naar het toilet in de hoop dat het niet onderweg al naar buiten komt. Op het toilet zet ik even druk en dan "plopt" er iets uit me. Dit gevoel herken ik nog van de geboorte van Henry. Eigenlijk zit ik lamgeslagen op het toilet. De gynaecologe had gezegd dat het wel even kon duren en eigenlijk durf ik niet om te draaien en te kijken. Marcel die het aardig stil vindt komt kijken wat er is. "Ik denk dat Riley er is". Al een aantal keer eerder die dag heb ik Marcel wit zien wegtrekken, maar dat is niets in vergelijking met nu... Een A4-tje is er niets bij. Voorzichtig draai ik me om en dan zie ik het... Een kwalachtig iets ligt in het vergiet. Dit moet haast wel de vruchtzak zijn... Ik verplaats het vergiet naar de gootsteen en beweeg het voorzichtig van links naar rechts. Terwijl ik dat doe zie ik een mini-mensje voorbij drijven. Direct heb ik flashbacks naar de grote stuiterballen die ik vroeger had, daar dreven ook diertjes zo in voorbij. Eigenlijk is het niet eens echt drijven het is zweven. En heel eerlijk, het is bijzonder om te mogen zien. Als ik had mogen kiezen had ik het liever niet gezien, maar nogmaals bedenk ik me hoe blij ik ben dat ik niet "even" heb doorgespoeld maar de tijd heb genomen Riley op te vangen. "Dit is Riley!" Marcel rent naar beneden om een bakje te halen waar we de placenta even in kunnen leggen. Dit doen we heel voorzichtig en daarna voel ik al snel dat iets niet goed is. Als ik terug op het toilet zit zie ik dat mijn kraamverband helemaal vol is. Er heeft nog geen 10 minuten tussen gezeten. Na het tweede kraamverband in 30 minuten tijd bellen we het ziekenhuis. Als het over een uur nog zo bloed moeten we langskomen. "Over een uur ben ik vast al doodgebloed." Overdramatisch, maar zo voelde het echt... Tijdens de bevalling van Henry had ik "maar" 150 ml bloed verloren, dat voelde echt niet als super veel en heb ik haast geen stolsels verloren. Dit was dus wel even andere koek. Marcel heeft Riley in de koelkast gezet en we gaan even op bed liggen... We sturen een appje rond naar de familie om ze te informeren over Riley's geboorte. De geboorte tijd houden we op 13:50. De precieze tijd weten we niet.

Rond 15:30 wordt er pizza bezorgd, tegen Marcel hoef ik altijd maar één keer te vertellen dat ik honger heb! Na het eten van een hele pizza (want ik had nog niets gegeten vandaag), gaan we even slapen.

's Avonds komt mijn moeder nog even langs en stuur ik een berichtje naar Mirjam van Aya Memoriam Foundation. We spreken af dat ze zondagmiddag langskomt om foto's te maken van Riley. Hierna gaan we naar bed, vandaag is lang genoeg geweest..

mama.carmen's avatar
2 jaar geleden

Allereerst heel veel sterkte met dit verlies. Wat goed dat je dit beschrijft. De herkenning en beschrijving die ik graag had willen lezen toen ik wachtte op dit vreselijk verdrietige gebeuren. Het bloedverlies is zo anders dan bij een bevalling van een volgroeid kindje, maar hoe je beschrijft dat riley geboren werd en je dat voelde zo heb ik dat ook bij onze Novan ervaren. Mooi dat je foto’s hebt laten maken. Heel waardevol!

Palindroompje_mama's avatar
2 jaar geleden

Veel sterkte voor jullie... het is je kindje vanaf de positieve test.. ongeacht op welke termijn het geboren wordt... Ik weet waar je momenteel door gaat. Hier 2 weken geleden MA opgemerkt bij 12 weken controle. Gestopt met groeien rond 9 weken. Na weekje wachten vorige week dinsdag ook misoprostol (cytotec) genomen... Hier heeft het tot woensdag (en een tweede dosis) geduurd voor alles gekomen is (wel al veel bloed en klonters dinsdag) Gisteren controle gehad en fysiek is alles terug ok.. maar mentaal... Dat is een ander verhaal he.... Ik heb ook wel alles opgeschreven hoe het verlopen is en wil het ook ergens online gooien omdat je er zo weinig over kan vinden...

Mama van 2's avatar
2 jaar geleden

Gecondoleerd met het verlies van jullie kleine Riley

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Esmee96?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.