Wond ter grote van de placenta

Waar zal en waar moet ik beginnen? Laat ik beginnen met het feit dat ik moeder ben van twee lieve dochtertjes. Myla van 4 jaar (april 2018) en Freya van 8 maanden (feb 2022).

Van beide meisjes ben ik op een natuurlijke manier vaginaal bevallen, maar beide bevallingen waren heel anders.

Tijdens mijn zwangerschap van Myla heb ik mij ingelezen hoe je op een relaxte manier kan bevallen. Zo zorgde ik voor een fijne playlist, welke van het begin tot het eind aan gestaan heeft. Op 27 april rond het middag uur begin ik weeen te voelen, welke erg onregelmatig waren. Samen met mijn partner heb ik die dag veel gelopen om de ontsluiting wat te helpen. Uiteindelijk zijn wij die avond gewoon naar bed gegaan en heb ik nog wat kunnen slapen. Om 2.30 uur op 28 april voelde ik dat mijn vliezen braken en ben ik gaan douchen. De weeën kwamen hierna al snel regelmatig en werden krachtiger. Uiteindelijk zijn wij rond 10.30 uur in het ziekenhuis aangekomen waar ik 6 cm ontsluiting bleek te hebben, toch wel wat teleurgesteld zette ik door en probeerde rustig de weeën verder op te vangen. Toen om 14.00 uur bleek dat ik nog steeds 6 cm ontsluiting had, werd besloten om met wee stimulerende medicatie te starten en werd ik dus overgedragen aan de verloskundige van het ziekenhuis.

Een mega weeën storm volgde en ik belandde in mijn eigen bubbel, tot ik voelde dat ik pers drang kreeg en om 16.30 uur mocht ik starten met persen. Na 45 minuten werd onze prachtige dochter Myla geboren. Alles zat er op en er aan en het voelde alsof wij de hele wereld aan konden. Wat was ze mooi en wat liet zij goed van zich horen.

Mijn placenta liet even op zich wachten, maar ook die volgde op een gegeven moment, er ontbraken nog wel wat stukjes, maar dat was op dat moment niet de grootste zorg. Ik begon bloed te verliezen en de verpleegkundige vroeg of ik even mijn billen wilde optillen zodat er een nieuw matje neergelegd kon worden. Al snel voelde ik zelf ook dat mijn benen warm werden en kwam er een gynaecoloog en nog een aantal mensen binnen gerend. De gynaecoloog begon op mijn buik rondjes begon te masseren. Ik kan je vertellen, dat gun je je ergste vijand niet…. Dat doet namelijk erg veel zeer. Hiermee hoopten ze dat het bloeden zou stoppen, omdat mijn baarmoeder zich niet samentrok. Ik had eigenlijk dus een grote wond ter grote van de placenta in mijn buik.…..