Welkom Milou

Oke we beginnen bij het begin. Ik ben Kitty, trotse mama van Milou (5), ✨Jackie (6 maanden) en 3 sterretjes. Toen ik zwanger wilde worden hadden we er nooit over nagedacht dat het ook anders kon lopen. Dat het mis kon gaan, op welke manier dan ook.

Zo was ik al binnen een maand na het stoppen net de pil zwanger van onze eerste dochter Milou. Een heerlijk extreem misselijke en onbezorgde zwangerschap, met uitkijken naar elke echo. Leuk om ons meisje weer te kunnen zien.

De bevalling was wel wat heftig. Lange aanloop met heftige/pijnlijke weeën en uiteindelijk een dagopname want ze had gepoept ik het vruchtwater. Uiteindelijk na bijna 2 uur persen was ze eindelijk daar. Achteraf had ik alles op eigen kracht gedaan, had geen echte persweeën gehad. Die kwamen later thuis nog toen ik enorme stolsels met bloed verloor. Een bevalling zonder pijnbestrijding en helemaal natuurlijk. Ik had het geflikt.

De placenta kwam moeizaam, ruim bloedverlies stond er in het verslag. Dat bleek, want ik heb nog weken met een placentarestant rondgelopen waaraan ik na 6 weken nog aan geopereerd moest worden. Tegenvaller, ook omdat ik zoveel pijn had continu en erg slap was door het bloedverlies wat gewoon al die tijd aan was gehouden. Kon ook een tijdje niet meer op mijn eigen benen staan na de bevalling. Gelukkig na een half jaar fysio en veel ijzertabletten ging het weer wat beter.

Een prachtige huilbaby hadden we, dat dan weer wel. Achteraf bleek het verborgen reflux, waardoor ze telkens kleine beetjes voeding opspuugde en weer terug inslikte. Dokters namen ons niet serieus en we werden van het kastje naar de muur gestuurd. Ook bij het consultatiebureau. Uiteindelijk is onze dochter na 8 maanden hier zelf over geen gegroeid. Veel huid op huid en dragen hielp iets. Eindelijk na 8 maanden werd ze meer de blije baby die ze was. Toen ze 2 was kwam de wens voor een broertje of zusje. Dat we hier zo lang op moesten wachten hadden we nooit kunnen voorspellen.