Wéér een vroeggeboorte! Het voelt als falen...

Een kijkje in mijn hoofd. In 2019 is onze meisjestweeling geboren met 28 weken (de verhalen kun je terug lezen op mijn Mamaplaats-pagina). Daarna raakte ik in verwachting van ons kleine meisje. Dat zij nóg eerder geboren zou worden dan haar zussen hadden wij nooit verwacht. Ik zal het verhaal in delen gaan vertellen. Bedankt voor het lezen alvast!

 •• Daar lig ik dan, op het ziekenhuis bed, vliezen gebroken, nee dit kan en mag niet.. Ik ben nog maar 26 weken zwanger. Kleine scheutjes per keer. Ik hou hoop dat het iets anders is. Ik kijk Mike aan en zie ergens de paniek in zijn ogen. In één keer voel ik iets knappen, mijn hele vliezen zijn nu gebroken. 

Paniek, mensen in mijn kamer, druk bellend. De ene aan mijn arm, 2 infusen geprikt, de ander neemt bloed af. Allerlei termen komen voorbij. Voor ik het weet, staan de ambulancebroeders in mijn kamer en zit de eerste longrijpingsprik in mijn been. Ook heb ik mega snel het magnesiuminfuus gekregen. Ik werd zo mega beroerd en moest erg overgeven. 

Snel de ambulance in, 180km per uur met zwaailichten en sirenes. Ik lig in de ambulance en moet alleen maar huilen, alles komt eruit, ik voel me gefaald en vervloek mijn lichaam. Waarom? Ik wilde mijn kleine meisje zo graag langer dragen. Om mij heen hoor ik de woorden "spoed" en "sectio". Ondertussen puf ik de weeën weg, maar die vervelende rugweeën blijven. Ik slik mijn tranen in.. zal ons meisje straks geboren worden? Ergens voelde ik het al.. ik wist het diep van binnen... Wordt vervolgd 🤎

Instagram: @mandysgirls