Weeënstormen en ruim 2 uur persweeën

Zaterdag 22 april 2017. Ik was ruim 39 weken zwanger en mijn vriend wilde een film kijken. Aangezien wij nog steeds geen knoop hadden gehakt wat betreft de naam, vond ik het een beter idee om dit maar eens te gaan doen. Wij waren na deze avond terug bij een selectie van 5 (I know...) en besloten om de definitieve naam te bepalen als ons dochtertje er zou zijn. Deze activiteit moest ik al af en toe onderbreken om een wee weg te puffen. Ik hield een lijstje bij hoe lang er tussen de weeën zat en hoe lang ze duurden. Nietsvermoedend rond een uur of 00.30-01.00 naar bed en slapen. 

Om 2.30 werd ik wakker door een heftige wee en om half 4 maakte ik mijn vriend wakker om een kruik te pakken voor me. Om kwart voor 6 gaf ik aan dat hij de verloskundige mocht bellen. Deze was echter bij een bevalling, maar zou zo snel mogelijk naar ons huis komen. Rond half 8 ging de bel en stond ze voor de deur. Ze vroeg of mijn vliezen al waren gebroken, wat niet het geval was. Ze ging kijken of ik al ontsluiting had en zei ‘nou meid je gaat vandaag bevallen, je hebt al 3 á 4 cm’ ehhh Oke 🙈. Tussen de weeën door m’n joggingbroek aan, trap naar beneden en de auto in. 😅 Aangezien mijn moeder vaak op zondag naar de kerk gaat en in Roosendaal woont (wij in Den Haag), onderweg naar het ziekenhuis gebeld om te zeggen dat het misschien verstandig is om richting DH te komen. Ik wilde haar niet perse bij mijn bevalling, maar wel in het ziekenhuis voor het geval ik daar wel behoefte aan kreeg. Om 8.30 arriveerden wij in het ziekenhuis en ik had alleen maar behoefte aan elke vorm van pijnstilling. Na een check kreeg ik te horen, ‘je krijgt niks, want je hebt al 9 cm’. Vandaar dat het zo pijn deed, ik had last van weeënstormen... Toen mijn ontsluitingsweeën overgingen in persweeën, wist ik hier geen raad mee. Ik kon ze niet weg puffen (duhhh) maar wist echt niet hoe te handelen. Uiteindelijk Onder de douche kreeg ik het door en kon ik persen. Terug en bed in en aan het werk. 😉 

Na een half uur stopte de weeën en dacht mijn lijf kennelijk dat het klaar was. 🙄 Na een heeeeel snel akkoord van mij, kreeg ik opwekkers toegediend en kwamen ze weer op gang. Ik werd nu een ‘medisch’ geval en werd overgedragen aan inmiddels team No. 3. Mijn verloskundige zei dat meestal het persen ongeveer max een uur zou duren dus ik hield nauwlettend de klok in de gaten, welke recht tegenover mijn bed hing. 😂 Na een uur nog geen kind, 1,5 uur ook niet, 2 uur later nog niks en toen werd de gynaecoloog erbij gehaald. Ik was op, kapot en uitgeput. 2 uur persen. Niet te doen. De gyn gaf aan dat hij mij ging helpen door het kindje tegen te houden zodat ze niet meer terug zou zakken. Hij gaf ook aan dat hij een knip zou zetten. In een wee zette hij de verdoving en de volgende wee voelde ik dat als ik met alle kracht die ik nog in mij had zou persen, ze er zou zijn. Geen knip, wel totaal raptuur, geen kracht meer na 2 uur en een kwartier pers weeën, maar wel een kind! ❤️😍 Wát was ze mooi! Zondag 23-4-2017 12.47 uur 4190 gram. 🤭

Volgende keer vertel ik jullie over hoe mijn moeder naar mijn idee mijn kindje heeft gered, de ok en onze eerste nacht die wij in het ziekenhuis moesten verblijven en geef ik ook even mijn ergernissen aan van tijdens de bevalling. 🙈