Weeën met 30 weken zwanger, hoe dan?!

Vrijdagmiddag, druk aan het werk op de BSO. Ouders met interesse, wijzend naar mijn flinke zwangerschapsbuik. "Goh dat duurt niet lang meer toch?" Waarop ik lachend antwoord geef dat ik toch echt nog 10 weken moet. 

Inmiddels tijd om naar huis te gaan, al de hele middag heb ik last van mijn onderrug gehad. Niet geheel onbekend bij mij met lage rugklachten en een bekkeninstabiliteit al vanaf 10 weken zwangerschap. Rustig tel ik in mijn hoofd de dagen tot ik met verlof kan. Inmiddels thuis na een goede 30 minuten autorijden. Ik geef bij mijn vriend aan dat ik toch wel erg moe ben, en eigenlijk geen puf heb om te koken. Gelukkig denkt hij er hetzelfde over en bestellen we wat bij onze vaste restaurant. 

Savonds nogsteeds een aanhoudende rugpijn. In bed lig ik lang wakker, tot ik er helemaal klaar mee ben en naar de woonkamer loop. Mijn vriend had het al door en doet een poging om een warme kruik voor mijn rug te maken. Dat gaat niet zo snel als ik gehoopt had en mopperend sta ik om 2 uur snachts onder een warme douche met de harde straal op mijn onderrug. Dit neemt wel wat pijn weg. Als ik de douche uitstap heeft mijn vriend de warme kruik klaar. En gaan we samen naar bed. Om kwart over 3 word ik weer onrustig. De pijn volgt nu sneller op. Ik besluit toch maar de weeëntimer aan te zetten, 4:30 tussen elke pijnscheut. Kort gaat er door mijn hoofd heen wat als dit weeën zijn? Ik blijf een uurtje timen. Om 4 uur zit ik nogsteeds op gemiddeld 4:30 minuten tussen elke pijnscheut. Ik besluit toch mijn vriend wakker te maken.

"Schat, niet schrikken, ik denk dat ik weeën heb". Mijn vriend antwoord slaperig; "Joh doe eens normaal, je moet nog 10 weken". Ik zucht en zeg dat er toch echt gemiddeld maar 4:30 minuten tussen zit en dat ik de verloskundige ga bellen. Opeens is hij klaarwakker en lichtelijk in paniek. Ondertussen dat hij in zijn paniekstand zit bel ik rustig de verloskundige. Ze geeft aan dat ze even langskomt om het te controleren. Nog geen 15 minuten later staat ze voor de deur. 

Nadat ze mij rustig een vluchttas in ziet pakken voor zowel mijn vriend, als mijn toekomstige dochter en mezelf, heeft ze niet zoveel haast. Zodra ik klaarben met wat dingen inpakken laat ze mij op bed plaats nemen om te toucheren. "Je moet niet schrikken, maar je zit op 4 centimeter ontsluiting. De bevalling is dus begonnen en ik ga nu de ambulance bellen om je naar het ziekenhuis te brengen".