"We zagen op tegen een kraamhulp in huis"

En dan ben je thuis met de kleine, in je oude vertrouwde omgeving in een compleet nieuwe ervaring. Je ging hoogzwanger de deur uit met een voorstelling van hoe het zou zijn met de kleine. Na een klein weekje in het ziekenhuis heb je daar je draai op je kamer helemaal gevonden met de kleine. Veilig op je kamer in je eigen cocon. Achter de ziekenhuiskamer was de boze buitenwereld, maar in die kamer hing rust er sereniteit. Nu ben je in de buitenwereld en op elkaar aangewezen.

Ja, je hebt voordat je weg ging voor de bevalling je huis helemaal klaar gemaakt voor de kleine, de kamer ingericht, de box geplaatst, de flesjes uitgekookt. Maar nu moet je het gaan gebruiken. En dat lieve lezers is toch wel even iets anders. En dan krijg je ook nog een paar dagen een vreemde over de vloer in de vorm van de kraamhulp. Ja, ook met haar hadden we al kennis gemaakt, maar ze komt toch in jouw keuken staan. Wij waren iets eerder als de kraamhulp thuis en hebben de huisdieren eerst maar even kennis laten maken met de kleine. Maxi Cosi op de grond en snuffelen maar. Nadat ze eenmaal kennis gemaakt hadden waren ze onafscheidelijk. Daar waar Luck was, was Gijs (de hond) ook. Zelfs onze eigenwijze kat Puzzel begon de kleine te beschermenVlak na de snuffelpartij kwam de kraamhulp Sandra binnen en konden we over naar de orde van de dag. Er zit inmiddels ruim 4,5 jaar tussen dit moment en het hier opschrijven er van, maar ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren. We hebben na de nodige koetjes en kalfjes talk de kleine in zijn bedje gelegd en afspraken gemaakt voor de komende dagen. Het liep inmiddels tegen 5-en en kregen we honger. Als kraamvrouw mocht ik het eten uitkiezen. En ik had ineens een mega trek aan spinazie. Manlief hiervoor naar de supermarkt op de hoek gestuurd en er werd eten gemaakt. En liepen we al tegen de eerste uitdaging aan. Wat doet Sandra met eten? “Ik eet vanavond thuis wel” was haar antwoord. Ze zou niet voor 20.00 uur bij ons weggaan dus daar kwamen wij tegen in het verweer en deed ze iets wat ze in de 40 jaar dat ze kraamhulp is niet heeft gedaan, ze ging bij haar kraamgezin aan tafel. Daar hebben we haar maar gelijk gezegd dat ze de komende dagen onderdeel van ons gezin is en zelf geen brood mee hoeft te nemen, maar dat ze dat gewoon mag pakken als ze daar zin in heeft net als koffie of iets te drinken. Wij vonden het zo raar om te horen dat iemand die een paar dagen onderdeel van je gezin wordt in de keuken moet eten en haar eigen drinken mee moet nemen.

Na het eten kreeg ik zo’n hoofdpijn die ik in jaren niet gehad had. Ben lekker door manlief en Sandra naar bed geholpen en heb een paar uur lekker geslapen. Het zal de spanning van de dag en de afgelopen dagen geweest zijn. Het liep namelijk niet zo lekker met mijn eigen ouders. Als ik er aan toe ben zal ik het met jullie delen. Kan je wel vertellen dat de roze wolk waar men het altijd over heeft door mijn eigen moeder aardig in een donderwolk veranderd is en Sandra dat behoorlijk goed heeft weten te maken door haar hulp, luisterend oor en advies. We hebben 4 dagen gelachen en gehuild met Sandra. Hoe we er ook tegenop zagen om een vreemde in huis te krijgen, zo gaan we haar na het afscheid missen en hebben we het af en toe nog over haar. Ik wens iedere kraamvrouw zo’n Sandra. Van haar weten we inmiddels dat zijn iedere kraamzorg zo’n kraamgezin gunt want haar ervaring leert dat het ook anders kan.

Tot de volgende blog