Wat tijdens de 20-weken echo een rollercoaster aan emoties bezorgde, kwam op 22 februari 2022 als een onbeschrijfelijk wonder op de wereld.

Vandaag vrijdag 25 februari 2022 zou de dag van inleiding zijn geweest.. Maar onze droom werd waargemaakt… 22 februari 2022 “een palindroomdag” in de voormiddag verloor ik een slijmprop en kwamen de harde buiken steeds vaker… tegen de namiddag had ik al best wat voorweeën… Met een “glimlach” stond ik aan de schoolpoort om Lilou af te halen… Maar diepvanbinnen soms puffen om de wee te laten passeren. 

Tegen 18u kwamen de weeën steeds sneller op… om de 5 min ongeveer. Lilou nog proberen samen met papa in bad te doen en klaarmaken om naar bed te gaan.. Maar dit lukte niet on opgemerkt. Uiteindelijk mijn mama opgebeld… Net voor bedtijd zijn we vertrokken naar Klina want de verloskundige aan de telefoon melde ons om toch maar richting ziekenhuis te vertrekken... omdat het een tweede kindje is. 

Rond iets voor 7 aan de monitor. Ik had 3cm ontsluiting. Opzich nog niet zoveel maar voldoende om te mogen blijven. Als ik wou kon ik mijn vliezen laten breken. Maar ik wilde nog wat afwachten.. tot mijn vliezen vanzelf zouden breken.. Genieten van de pijn.. nee, dat niet maar stiekem ook wel.. want dit ervaar ik voor de laatste keer… ook was ik in twijfel voor een epuderale. Bij Lilou verliep dit namelijk niet zo vlot. 

Na 5cm ontsluiting en toch wel hevige weeën die erg pijnlijk waren toch besloten een infuus en epuderale te laten steken.  Na 5 mcm ontsluiting en hevige weeën besloot ik een infuus te laten plaatsen voor een mogelijke epuderale. Het infuus steken verliep moeizaam. Ze hebben 4 maal moeten prikken en opzoek moeten gaan naar een goede ader. Infuus gelukt… nu die epuderale nog.. want de pijn werd zo hevig. De epuderale verliep bij Lilou moeizaam.. met een bang hartje was ik afwachtend of het ditmaal beter zou verlopen. De anesthesist kwam binnen.. hele lieve vrouw die met een lach en een zwans ervoor zorgde dat ik mezelf op mijn gemak voelde. Wat een opluchting de epuderale verliep goed en plots ook de vliezen die breken… dan toch kunnen voelen hoe het voelt als je vliezen vanzelf breken. Oké ik geef toe.. het laten breken was precies meer opluchtend dan nu het gevoel te hebben in u broek te plassen en geen controle erover te hebben.. maar goed we hebben het meegemaakt. 

Na de epuderale verliep alles eigenlijk heel vlot. Rond 22u30 had ik 8cm ontsluiting. Snel bellen naar onze fotografe @michelledevosphotography. Rond 23u is ze met haar camera aangekomen op de parking en hadden we nog net even tijd om op voorhand enkele foto’s te maken. 23u30 alles werd klaargemaakt voor de bevalling… de Gyneacoloog is ook onderweg. Ons wonder is goed ingedaald en we kunnen de bavlling starten. 2 keer goed puffen en persen… Sienna is al echt opkomst. Ik keek tussendoor op de klok en dacht het zal niet meer voor vandaag zijn.. net 23 februari worden.. Want het was 23u50. 

De gynaecoloog kwam binnen en er kwam weer een wee op. Ik perste nog eens heel goed en toen zei de gyneacoloog stop! Niet meer persen! Niets doen… Ze komt met haar handjes en hoofdje tegelijk.. niets doen of je gaat scheuren. Ik zei hem dat ik niets aan het doen was maar dat ik voelde dat ze er zo aan het uitkomen was.. en floep daar was ze.. plots had ik ze vast.. 23u52 Tranen van opluchting, van liefde... rolde over mijn wangen.