Wat kan het ineens misgaan !! Deel 3

Toen zijn moeder thuis aankwam kon hij niet meteen komen hij moest eerst weer helder worden zodat hij kon rijden. Toen ik wakker werd was ik nogal verdwaald het voelde of ik vast lag, dit was natuurlijk niet zo maar zo voelde het. Ik probeer om me heen te kijken om te zien waar ik ben en wat er is gebeurd er komt iemand in het groen op me af en zegt me dat ze een spoedkeizersnede hebben uitgevoerd en vraagt me het nummer van manlief. ik ben nog niet helemaal bij en heb werkelijk geen idee op dat moment wat zijn nummer is ik ben het helemaal kwijt. Er komt nog een in het groen iemand met een couveuse aangelopen en ze parkeert het aan mijn voeteneind en zegt me dit is uw kind. We moeten jullie overplaatsen naar Leiden omdat ze uw bloed in haar longen heeft. Het kind ligt zo ver weg dat ik niet veel kan zien behalve een blauw mutsje, ik ben echt nog niet helder en blauw deed me aan een jongen denken dus ik zeg: maar ik zou toch een meisje krijgen? .. hierop kreeg ik geen antwoord want haast was geboden. Manlief verscheen precies op het juiste moment ze maakten de kleine klaar voor vertrek dus hij kon er niet bij, ik vroeg aan hem of hij al te horen had gekregen of het een jongen of een meisje was. Nee hij wist het ook niet maar de echo's waren toch overduidelijk een meisje geweest? Ik zei ja dat weet ik maar het kleintje wat ze achter mijn bed even hadden gezet om te laten zien droeg een blauw mutsje. Hij lachte en zei joh dat kan toch best voor een meisje. Ach ja dat was ook zo besefte ik toen en ik dutte weer in. Even later voelde ik mijn bed weer bewegen ik opende mijn ogen en zag een ambu-broeder staan met een brancard die hij naast mijn verplaatste bed plaatste samen met een aantal zusters hevelden ze me over op de brancard ik wist niet meer wat er zou gebeuren ik was kwijt wat ze me eerder al verteld hadden ( kwam door de narcose) dus werd me nog eens verteld dat we naar Leiden werden gebracht omdat ze onze kleine daar beter konden helpen. Manlief mocht mee in de ambulance maar het was handiger om zijn eigen vervoer te hebben, dit had hij waarop de ambu-broeder zei rij achter ons aan op hoge snelheid ook als wij door rood gaan gaat u mee .. mocht u hier een boete ergens voor krijgen dan kunt u dit doorgeven hier in het ziekenhuis en zullen zij het afhandelen met de politie we hopen dat u uw dochter levend zult zien.

Dit kwam onbedoeld toch zeer hard aan we hadden ons dochtertje nog steeds niet gezien er was toch al een halve dag verstreken, ik zag alleen een mutsje en apparatuur ze stond te ver weg manlief heeft nog helemaal niks gezien. Onderweg naar de ambulance deed een arts het verhaal haar hartje was gestopt geweest maar door de snelle handelingen en het vroeg signaleren van de vertraagde hartslag hebben ze haar weer bij kunnen krijgen wel bleek bij onderzoek haar longetjes die nog niet rijp waren vol te zitten met mijn bloed waardoor ze niet zelfstandig kon ademhalen nu en daarom is ze aan de beademingsbuis gekomen ook hield ze veel vocht vast in Leiden hebben ze meer ervaring met pre/dysma kindjes zoals jullie dochter ook is, ze is voor de 32 weken die u zwanger bent geweest erg klein zowel in lengte als gewicht. 

Eenmaal in Leiden(LUMC) mogen we nadat onze kleine meid stabiel en geïnstalleerd is op de neonatologie mogen we haar eindelijk even zien. Ik was bang, bang voor hoe ze eruit zou zien, maar ze was perfect zeker voor een te vroeg geboren baby ze was juist mollig en mooi roze wel klein maar verder helemaal goed, ik begreep er niks van(ik was nog steeds niet helder). Later kwam er een arts bij ons hij vertelde dat ze zo mooi roze en mollig leek door al het vocht dat in haar zat ook zat er nog een restje bloed in haar longen en maag maar het meeste hebben ze eruit kunnen zuigen. Hij zei ook meteen dat haar geboorte gewicht niet zou kloppen omdat ze dus zoveel vocht en bloed bij zich droeg en dit de aankomende 2 dagen zouden gaan verdwijnen we moesten er vanuit gaan dat het een correctie van 300Á 350gr zou zijn op haar geboorte gewicht van 1643gr en dat ze daarna dus wel echt gaat lijken op een te vroeg geboren baby. Hij kreeg gelijk ze kreeg vochtafdrijving en het vocht verdween binnen 2dagen en ze spuugde en poepte alle achter gebleven bloedresten uit. ze woog binnen 2 dagen nog maar 1370gr ze schatten haar tussen de 35 en 37cm lang ze wilde niet echt meewerken met de meting. ook werd ze gelig en moest ze onder de blauwe lamp na nog 2 dagen daar kregen we te horen in de ochtend dat ze die dag weer terug ging naar onze stad om daar in het kinderziekenhuis verder te groeien haar longen waren stabiel nu en zij waren haar plekje weer nodig voor andere baby'tjes , ik zou echter nog moeten blijven om te herstellen ik was naar schatting 1700ml bloed verloren voor de keizersnede en nog een beetje tijdens dus het was nog niet het moment om te gaan en ik kon niet samen met haar naar het zelfde zkh. Ik voelde me wel wat min maar niet min genoeg om te blijven en zeker niet zonder mijn dochter, dus ik heb mijn ontslag getekend tegen advies van de artsen (call it stupid maar dat kon me niet schelen op dat moment ik zou er niet op vooruit als ik mijn kind dagen niet zou kunnen zien believe me) onze kleine meid werd overgebracht naar het kinderziekenhuis om daar vervolgens ook op de highcare terecht te komen. Toen ze daar geïnstalleerd en stabiel was mochten we naar haar toe. Ze had door de verhuizing en onderzoeken weer wat extra hulp nodig, ze zakt af en toe even in maar na een duwtje kwam het meestal meteen wel weer goed en nam ze weer even mooie dikke teugen zuurstof. Ze was nog steeds een heel iel fragile gelig meisje en de dagen die erop volgden waren zwaar het bekende 1 stap voorwaarts 2 achteruit. Ze groeide niet tot slecht dus we mochten haar eens in de 2 dagen buidelen de andere dag deden ze onderzoeken of wassen. zodat ze zou gaan groeien op alleen de sonde deed ze het ook niet goed genoeg ze spuugde veel, dus via een infuus gingen ze nog extra toedienen na alle ups en downs mocht ze na 6 dagen onder de blauwe lamp vandaan en werd ze steeds minder gelig ook kwam ze steeds kleine beetjes aan zolang we haar niet teveel belasten en ging ze na 2 weken over op een neusbrugje(zuurstof ondersteuning) en deed ze het helemaal zelf met af en toe nog een klein dipje maar daarvoor hoefde ze niet terug op de kap wel nog veel spugen dus dat werd onderzocht , ze konden geen oorzaak vinden. Weer 2 weken  later haalde ze 2 mijlpalen in 1 dag ze dronk haar eerste flesje met BV leeg en haalde de 1500gr dit was dus 4 weken na haar geboorte ook kregen we te horen dat ze als ze 2 dagen op temp kon blijven in een warmtebedje dat ze dan overgeplaatst ging worden naar het ziekenhuis waar ze geboren is. na 3 dagen was het zover en mocht ze naar het andere ziekenhuis. Hier kregen we te horen wat haar te vroeg geboorte waarschijnlijk had veroorzaakt. de grijzige plek bleek achteraf al eerder gezien te zijn tijdens eerdere echo's maar zij dachten dat het niet iets was dat schade kon aan richten ..dit bleek helaas minder waar .. het bleek volgens de doctoren toch een bloedstolsel te zijn dit veroorzaakte de zeurende pijn.. deze is na mijn "drukke" avond met het leeg halen van de vensterbanken losgeschoten en maakten dat ik ging bloeden vanuit mijn baarmoeder de placenta raakte hierbij uiteindelijk los in het ziekenhuis waardoor onze kleine meid het ineens heel moeilijk kreeg en gehaald moest worden. Ze deed het fantastisch en groeide al was het niet dat ze hard groeide maar toch ze groeide, zodra ze 2300gr zou halen en er geen bijzonderheden waren zou ze mee naar huis mogen. 6weken na haar geboorte was het zover ze groeide langzaam langzamer dan de meeste prematuurtjes dus we hoefden niet te wachten tot de 2300gr kwam. we mochten haar met 2160gr mee naar huis nemen. 2 weken voor haar uitgerekende datum en mijn verjaardag. en de eerste 3 weken gingen fantastisch.

Dit is het einde van dit verhaal en zijn delen. Echter is het nog niet het einde van een hectische zware tijd die nog gaat ontstaan. Hou mijn blogs in de gaten om te lezen wat er nog meer gebeurd. Dank voor het lezen