Wat kan het ineens misgaan !! Deel 1

We zijn op dat moment gezegend met 3 prachtige kinderen maar hielden wel van een verassing erbij. het speelt zich af in 2010/2011

Ik bleek(achteraf) al vroeg na de zwangerschap van onze 3de weer zwanger te zijn, na schatting 16weken zwanger helaas bleek er geen hartje te kloppen en heeft mijn lichaam het zonder medische hulp weten uit te drijven.

Na een aantal maanden bleek dat ik weer zwanger was heel voorzichtig en met veel spanning hebben we het afgewacht tot ruim na de 16de week.

Het leek allemaal goed te gaan al had ik net als in de andere zwangerschappen behoorlijke bekkenklachten en lag ze net als 2 van onze andere kinderen iets achter in groei maar niet zorgwekkend en kreeg het geweldige nieuws dat we op mijn verjaardag in April zijn uitgerekend.

Ik durfde na de 20weken echo opgelucht adem te halen en te gaan genieten van ons nieuw groeiende wonder in mijn buik.

Helaas van korte duur!!

Op een koude ochtend in december ga ik met onze zoontje(T)  en dochtertje(J) op weg met de tram naar de logopediste van T.

Ik parkeer de buggy en zorg dat mijn T ook veilig en lekker zit, hierna loop ik even naar de chauffeur om een kaartje te kopen.

Ik loop weer terug richting de kinderen en kom ten val op mijn knieën door een uitstekende voet van een staande passagier , ik krabbel met enige moeite overeind en wil naar mijn kinderen lopen wordt ik van voren bij beide schouders vast gegrepen door een meid (paar jaar jonger dan ik zelf schatte ik) ik vraag haar me los te laten en zeg erbij dat ik zwanger ben, haar reactie hierop was een harde knie links in mijn buik met daarna een harde duw waardoor ik hard tegen de zijkant van de tram viel. Mijn eerste reactie was de politie bellen en dit heb ik gedaan. Zij stapte de eerste de beste halte die kwam uit. Op advies van de meldkamer ben ik niet veel later met mijn kinderen uitgestapt in afwachting van de politie aangezien de trambestuurder niet stopte tijdens het tumult en medepassagiers alleen toekeken. De meid in kwestie ken ik niet had niet eerder gezien of gesproken ze zei ook niets dus tot op de dag van vandaag vraag ik me af waarom ze dit deed.

Na met de agenten te hebben gesproken hebben ze de ambulance laten komen om me naar het ziekenhuis te brengen vanwege de zeurende pijn in mijn linkerzij, eenmaal in het ziekenhuis zagen ze geen bijzonderheden ik was toen ongeveer 24 weken zwanger.

Toch zei mijn gevoel dat het niet goed zat dus ik was er niet gerust op, maar goed mijn kinderen en ik gingen naar huis om daar bij te komen van de verschrikkelijke ochtend.

De avond brak aan en een uurtje na ons eten leggen we onze kinderen in bed. J was 16maanden en sliep nog maar net een paar dagen in haar eigen bedje op haar eigen kamertje om te proberen. zij is een lang slaper en ik een kort slaper en door mijn onhandigheid(slechthorend met evenwichtsstoornis)  maakte ik haar geregeld per ongeluk wakker dat vind ze niet leuk. Ze is ook geen huiler ze is een heel rustig en stil meisje dus als je haar hoort huilen dan is er ook echt iets aan de hand.

Het was tegen middernacht en het was al een tijdje onrustig in de portiek doordat de bovenburen aan het slepen waren met grofvuil die ze bij de weg aan het zetten waren.

Wij liggen net in bed of mijn partner hoort J huilen, hij rent meteen naar haar toe en ineens wordt er hard op de voordeur gebonkt en aan gebeld. Ik loop richting de deur maar zie rook uit het kamertje van J komen.

Bij de voordeur roept de bovenbuurvrouw dat er brand voor het huis is tegen onze voorgevel aan. ik heb de deur geopend heb haar binnen gelaten en gesommeerd de emmers met water te vullen zodat wij de brandweer konden bellen en onze kinderen bij elkaar konden pakken en bij de andere buurvrouw naast ons neer te zetten. toen de kinderen veilig waren ben ik gaan helpen met emmers tot de brandweer ter plekke was en het overnam. ik ben weer naar de kinderen gegaan om ze gerust te stellen.

We hebben veel geluk gehad J had geen rook ingeademd en de schade binnen in huis viel mee, de buitenkant van het huis was een ander verhaal alle isolatie was gesmolten onze woonkamerraam en J's slaapkamerraam waren gebarsten en de kozijnen deels gestold de glaszetter wilde er eerst niks aan doen de muur moest eerst opnieuw geïsoleerd worden en daarna kon hij pas nieuwe kozijnen met glazen er weer in plaatsen , maar vanwege onze bezorgdheid heeft hij er tijdelijk glas tegen aan geplakt.  we mochten 2 dagen niet thuis slapen het huis moest luchten vanwege de rook. mijn partner is de dag na de brand naar huis gegaan om de schade op te nemen en alle kleding en andere textiel weer mee terug te nemen zodat we alles konden wassen. De politie heeft de brandstichter weten op te pakken het bleek een bekende van de politie die wel vaker met vuur speelde.

Onder tussen bleef ik zeurende pijn houden in mijn linkerzij, en moest ik voor mijn gevoel rust houden helemaal na alle hectiek van die dag ,hierover vertel ik meer in het volgende deel