Snap
  • Bevallingsverhalen
  • Bevalling
  • kraamtijd
  • ontsluiting

Waar blijft de tijd?

Wat gaat de tijd snel. Ik zit nu dit verhaaltje te typen, jij doet je middagslaapje en ik denk terug aan de dag dat jij geboren werd. Het was 12 oktober 2009. We moesten ons 's ochtends om 7 uur melden in het ziekenhuis want ik zou worden ingeleid. Alleen het idee al, 8 jaar terug bij je zus moest ik ook worden ingeleid en dat was een drama. Maar goed terug naar jou. Ze zouden me inleiden omdat je bij mij niet meer groeide, ze schatten je geboortegewicht op 2200 gram. Dat zou betekenen dat je na je geboorte in het ziekenhuis zou moeten blijven.

Toen we aankwamen in het ziekenhuis, werden we door een hele lieve assistente naar "onze" kamer gebracht, we moesten nog eventjes wachten op de gynacoloog. Deze liet tot half 10 op zich wachten. Ze constateerde dat ik al 2 cm ontsluiting had, dus het infuus wou ze nog even mee wachten, aangezien het mijn 3de bevalling was zou mijn lichaam waarschijnlijk zelf beginnen als ze mijn vliezen gingen breken. Dus om kwart voor 10 werden mijn vliezen gebroken en dook ik heerlijk onder de douche om de weeën op te vangen.

Na ongeveer anderhalf uur had ik genoeg van het douchen en ben weer op bed gekropen. De gynacoloog kwam om te kijken, 7 cm. Ik zei blijf dan maar in de buurt want bij de andere 2 ging ik ook in sneltreinvaart naar de 10 cm. Dus ze ging naast me zitten en wat met me praten en ja hoor nog geen 5 minuten later kreeg ik persdrang. En om 11.40 werd je geboren. Een mooi lief klein mannetje met een grote donker bos werdop mijn buik gelegd. Je keek me aan en ik jou, ik kon alleen maar huilen en denken aan wat de dokter gezegd had, je kindje moet blijven. Dus ik vroeg de gynacoloog om hem snel te wegen want ik was op van de zenuwen, ze pakte hem en legde hem op de weegschaal.......... 2660 gram!!!!!

Ik heb gejuigd en gehuild want nu mocht je mee naar huis!!! Wat waren we blij. We mochten al snel naar huis. We hebben een heerlijke kraamweek gehad en die vloog om. Daar stond ik dan te huilen in de deuropening te zwaaien naar de kraamhulp!!! Hoezo hormonen? De weken vliegen om en je leert steeds meer. Je leert rollen van je buik naar je rug en terug. Je gaat zelf zitten en kruipen en dan het moment met 10 maanden en een week, je besluit dat kruipen niet snel genoeg gaat en zet je eerste stappen de wijde wereld in!!!

Inmiddels ben je alweer bijna 18 maanden en ren je door het huis, klimt overal op, kliert de kat, proeft zijn brokjes en doet je grote broer en zus graag na. Wat gaat de tijd toch snel, jij bent onze laatste kruimel dus ik probeer zoveel mogelijk te genieten van alles. Want het komt nooit meer terug!!! Waar blijft de tijd!!!

11 jaar geleden

prachtig verhaal! En ik kan je blijdschap voelen dat je meisje mee naar huis mocht! Onze oudste is van 9 oktober 2009 en ik kij nu naar haar en ze is zo groot geworden en zo wijs en ook eigenwijs. mijn bevalling verliep alleen wat minder fijn......Ik was namelijk op 6 oktober 'smorgens al begonnen met weeën en donderdag 8 oktober maar opgenomen omdat ik uitgeput aan het raken was. Vrijdag werd ik om 5.30 naar de verloskamers gebracht met 6cm ontsluiting en een weeënstorm van rug weeën....AUW! Ik zou een rugge prik krijgen maar mijn bloed stolde niet goed en er was geen tijd meer om uit te zoeken wat er mis was. Om 11uur had ik al 2uur persweeën maar pas 7cm onsluiting en werd duidelijk dat ze er niet uit kon komen. Al die tijd zonder pijnstilling en ik had het wel gehad. Ik heb letterlijk gezegt dat ze wel mocht blijven zitten ik kon niet meer. Toen uiteindelijk haar hardslag weg viel raakte ik in paniek en hebben ze haar met spoed moeten halen via een vacuum. De artsen hebben toe gegeven dat ze eerder mijn bloed hadden moeten controleren voor de bevalling en ze hadden voor KS moeten kiezen. Ze hadden onnodig veel risico genomen....had ik wat aan. Gelukkig verliep de bevalling van mijn 2de wat beter...daar begon ik ook op dinsdag en ze is donderdag avond al geboren :-) Toen wel een ruggeprik gehad en ik vond het heeeeerlijk! Zou het zo weer doen....hihihi maar denk niet dat ik nog een 3de kindje ga krijgen.

11 jaar geleden

Mijn dochtertje is nu 1 jaar en 9 maanden, ik denk ook vaak terug aan de bevalling, 40 uur rug weeën geen ontsluiting, lang leve de ruggeprik en de weeën opwekkers, toen was het maar even wat een energie heb je dan ineens weer. Moe? wie ik? echt niet. Persweeën hebben maar 15 minuten geduurd. Ik hoor de gynaecoloog nog zeggen zo rond 4 uur: om 5 uur is het kindje er wel: echt niet zij ik toen, NU en om 16.16 was Naomi geboren. Wat een wondertje.

11 jaar geleden

hoi mooi verhaal en wat een super bevalling zo te horen.mijn dochtertje is nu 18 mnd en inderdaad de tijd vliegt voorbij ik weet ook nog precies dat ze op mijn buik werdt gelegd en ik geniet van elk moment.alleen ze loopt nog niet zelfstandig maar ze heeft ook nog geen broertje of zusje waar ze vanaf kan kijken.veel geluk met je kindjes