Verjaardag in het ziekenhuis

Weet je het zeker schat, zei mijn man? Waarop ik zei; ach laat maar gaan het zal wel weer vals alarm zijn. Oh nee, auw, dat doet pijn!!! Daar komt hij dan of toch niet?!?!?

Het ging zo snel, gelukkig stond onze vluchtkoffer klaar. Schoenen aan en we konden gaan. Nee, dat meen je toch niet, onze peuter van 2 begon keihard te huilen. Het zal toch niet waar zijn net nu, zijn vinger tussen de deur.

De taxi stond in een mum van tijd voor de deur, het was inladen en wegwezen.

Elke drempel, elke rem, zucht!!! Ik had het even niet meer, een klein mannetje dat op mijn schoot in slaap viel van de pijn. En 1 in mijn buik die zichzelf eruit probeerde te schoppen.

Eindelijk na 15min waren wij gearriveerd, het leek wel alsof we een dag onderweg waren.

Ik kon direct door naar de verloskamer en mijn man ging door naar de EHBO met onze zoon!

Wat een stressvol moment, ik had het mij toch wel even anders voorgesteld. Mijn kleine jongen lag op de EHBO, met een nagel dat eraf lag en een botje dat uitstak. Hij moest opgelapt worden, ondertussen lag ik weeën op te vangen.

Ik was zo bang dat ik het alleen moest, omdat ik niet wist hoelang het op de EHBO zou duren.

Ondertussen werd ik via de videocall op de hoogte gehouden en kon ik mijn man vertellen dat het echt was begonnen! Ik had al 5cm ontsluiting!! Het werd nu wel heel spannend, de laatste keer was ik bij volledige ontsluiting binnen 47 seconden bevallen!! 47 seconden, dat was geen pretje, maar dat terzijde. Zou deze baby er dan zo uitvliegen? Elke bevalling is anders hè!

Mijn weeën werden steeds heviger, maar wilde bewust geen pijnstilling. Voor mij mocht het allemaal zo natuurlijk mogelijk. Op een gegeven moment werd ik getoucheerd en nog steeds 5cm ontsluiting. Nee hè, de weeën doen helemaal niets, noppes, nada!! Vervolgens werd er ook nog geconstateerd dat ik drager was van het GBS bacterie wat infectiegevaar voor de baby betekende. Ik werd aan het infuus gelegd en kreeg penicilline toegediend. Nee, dit was niet hoe ik het mij had voorgesteld.

De gyneacoloog zei; ik kom over 2 uurtjes terug en dan kijken we hoe het vordert. Inmiddels verloor ik constant vruchtwater. Ja, dit was duidelijk vruchtwater. Ik zat met mijn handen in het haar, ik zou binnen nu en 24 uur bevallen. Ik mag mijn handen dichtknijpen met man, hij heeft mij echt bijgestaan.

Onze kinderen van 7 & 9 kwamen naar het ziekenhuis met de au-pair. Weten jullie het nog? Onze dochter was vandaag 7 jaar geworden. Haar verjaardag bracht zij door aan mijn zijde. Wel een beetje andere verjaardag dan zij had gehoopt. Zou de baby als een cadeau op haar verjaardag komen of niet???

Wat denk jij? Lees mijn volgende blog !