U moet naar de OK

24 februari begonnen ‘ sochtends tussen 8 en 9 mijn weeën. Ik dacht dat het weeën maar wist het niet zeker. Dit doordat ik bij Valentina nooit spontaan weeën heb gekregen en ik ze nog kon opvangen. Ik had inmiddels al vaker voorweeën gehad maar deze stopte meestal na een tijdje. Maar de weeën werden wel steeds pijnlijker. Ik moest en zou Valentina naar de crèche brengen want mocht de bevalling op gang komen dan zou mijn moeder vanuit Breda haar makkelijk kunnen ophalen. Dat was dan al een zorg minder.

Mijn vriend kwam uit de nacht en had 2 uur geslapen. Ik durfde hem niet wakker te maken moest het dan loos alarm zijn. Dus besloot ik een weeen app te installeren. Die gaf al na 15 min aan dat ik het ziekenhuis moest bellen. Ik besloot dus toch om mijn vriend wakker te maken en naar het ziekenhuis te bellen. We moesten gelijk komen.

Toen we in het ziekenhuis aankwamen bleek dat ik al 5 cm ontsluiting had. Het was dus nu of nooit om nog eventueel een ruggenprik te nemen. Doordat ze een sterrenkijker was en niet wetende hoe lang de andere 5 cm zouden duren, heb ik toch besloten om een ruggenprik te nemen.

Jammer genoeg was dit al te laat. Ik had tijdens het steken van de ruggenprik al persweeën waardoor de verdoving zijn werk nog niet kon doen. Ik wilde al persen maar mocht nog niet doordat er nog een randje was. Wat een verschrikkelijk gevoel, dat je haar eruit wilt en het mag nog niet.

Eindelijk mocht ik gaan persen en een half uur later was ze daar. Ons tweede meisje, geboren om 15.07 uur. Ze was gelukkig door de weeën gedraaid en lag niet meer in sterrenkijker positie. Daarna kwam het gedeelte wat ik minder leuk vond maar ook wel op was voorbereid.

Bij mijn 20 weken echo werd er iets aan mijn placenta geconstateerd, namelijk placenta circumvallata. Hierdoor kon mijn placenta loslaten of hij zou bij de bevalling niet mee kunnen komen. Het eerste gedeelte ben ik gelukkig van bespaard gebleven. Ik heb ons meisje 39.2 bij me kunnen dragen en gelukkig geen vroeggeboorte gehad.

Het tweede werden we jammer genoeg niet van bespaard gebleven. Mijn placenta en vliezen lieten namelijk niet los, waardoor na de bevalling binnen de 10 minuten werd beslist dat deze operatief verwijderd moest worden. Ik werd dus 10 min na de bevalling maar de OK gereden en onder narcose gebracht.

Toen ik wakker werd in de OK was ik zeer emotioneel. Ik wilde natuurlijk bij mijn pasgeboren baby zijn. Gelukkig ging het met haar goed en heeft ze lekker op papa’s borst gelegen tijdens mijn afwezigheid.

Doordat ik veel bloed ben verloren moesten we een dag langer in het ziekenhuis blijven. Wat ik niet erg vond want ik ben 1 keer geprobeerd uit bed te gaan, waarna in twee keer flauw viel. Daarnaast moest ik ook ijzertabletten nemen om terug aan te sterken. Na de tweede dag mochten we dan eindelijk naar huis, naar ons andere dochtertje en kon mijn kraamweek thuis beginnen.