Tot nu toe..

Daar zaten we dan, samen bij de gyneacoloog. Ik had nogal last van spotting, ondanks de pil. Ondanks een andere pil, en nog een ander soort. Te dun slijmvlies, luidde de conclusie. U kunt beter een paar maanden stoppen met de pil mevrouw.. heel erg om te horen als je eierstokken al een poosje rammelen. Voor ons het moment om te stoppen met de pil en alles op zijn beloop te laten. Nouja, op zijn beloop lukte niet zo goed.. Toch elke maand weer teleurgesteld als de rode monsters doorbraken.

Na 6 maanden was het dan zover, een knaltest! Glunderend van geluk en misselijk tot en met ging het eerste trimester voorbij en alles bleef goed gaan. Wel heel spannend of alles goed is, vooral omdat mijn broer niet levensvatbaar was door anencefalie. Ik bleef me maar afvragen of alles goed was.. Pas na de 20 weken echo (een meisje! een meisje? dat was ff wennen!) kon ik wat rustiger zwanger zijn. Tot die tijd ook weinig buik nog te bekennen trouwens!

Pas in mijn verlof ging mijn buik groeien, ik kon in mijn eigen broeken tot een week of 22. Alles verliep prima, alles lag op schema en ik voelde me ook goed. Tegen het eind was ik het zat, maar madame nog niet en ik liep dan ook al een eindje overtijd. Gelukkig ging de dokter (hier de vk) ook nog eens op vakantie en zou hij er in ieder geval niet zijn om de bevalling te doen.. Omdat ik zo overtijd was, werd ik overgenomen door het ziekenhuis. Op de controle daar op vrijdag, bleek er nog weinig aan de hand te zijn, ik zou maandag ingeleid worden. 's Avonds begonnen toch de weeen en dus naar het ziekenhuis afgetaaid. Daar bleek het wel echt begonnen en om 22.00 heeft de gyneacoloog mijn vliezen maar vast gebroken. 

Het was prima te doen, muziekje op en puffen. tot 00.00u, toen kwamen ze steeds dichter op elkaar. Om 1.00u heb ik een spuitje gehad in mijn been waardoor ik heel slaperig werd, want ik kreeg ze niet meer weggepufd. Ondertussen zijn mijn ouders nog naar het ziekenhuis gekomen om erbij te zijn. Om 3.06u is onze kleine madame geboren :). de bevalling was eigenlijk zo gepiept, en toen ik persdrang kreeg was ik ook weer helemaal bij. Heb dus niets gemist of niet meegekregen gelukkig.

 Een prima kraamweek gehad, al huilde ze wel veel 's avonds en begon ze al snel met spugen. Niet een klein beetje maar halve flessen (en ze dronk al zo weinig) en kanariegeel. Gelukkig was pitmeel de oplossing voor ons, dat kon ze wel binnenhouden en zo kon ze beginnen te groeien! De eerste week was best spannend, als ze meer af zou vallen zou ze moeten worden opgenomen in het ziekenhuis.. Ze heeft veel last van krampjes gehad, vooral 's avonds.

En zo begon ons meisje te groeien, en al is ze nog steeds klein van stuk, ze is erg vrolijk en ontwikkelt zich snel en goed. Tegenwoordig doet ze niets liever dan stappen aan de hand en alles zelf onderzoeken!

Enige centje pijn dat ik aan de bevalling heb overgehouden is een beschadigde zenuw in mijn been. Ze hebben de prik precies verkeerd gezet en mijn bovenbeen is dus nog steeds een deel gevoelloos. Maar ach, als dat alles is... ;)