Toen was ik medisch

Vanaf mijn pubertijd heb ik al een hoge BMI en een bloeddruk dat iets aan de hoge kant is. Hierdoor werd ik zoizo al extra in de gaten gehouden. 9 maanden misselijk en minstens 1x per dag overgeven verliep mijn zwangerschap verder vlekkeloos. Ik mocht daarom bij mijn eigen verloskundige blijven.

Toen ging het snel! Op dinsdag 8 september met 35.5 weken zwangerschap zit ik bij de verloskundige voor een groei echo. Ik heb aangegeven dat ik vermoed dat mijn bloeddruk te hoog is en deze wordt meteen nagekeken. Mijn bloeddruk is onderdruk 108/140 bovendruk. Mijn verloskundige verteld mij dat het normaal 90/130 is en dat we mijn urine gaan testen. Ondertussen gaan ze kijken naar ons meisje en hier gaat alles goed mee. Gelukkig! De uitslag van de urine is negatief. Pff dat is positief!

De verloskundige belde de gynaecoloog om te vragen wat we gingen doen. We mochten gelijk doorrijden naar het ziekenhuis. Dit is voor ons ruim 30 min. rijden.

Eenmaal daar werd ik aan de ctg gelegd en mijn bloeddruk werd gemeten. Na een half uur is er geconstateerd dat mijn bloeddruk inderdaad aan de hoge kant is en niet daalt. Urine moest ik voor 12 uur opvangen en de dag erna inleveren en weer aan de ctg.

Woensdag 9 september mochten wij weer aanwezig in het ziekenhuis. Nu werd ik voor 3 uur in de gaten gehouden en mijn urine werd in het lab gecontroleerd. Weer geen verbetering in mijn bloeddruk en uit de urine test kwam niets naar voren. Ik kreeg medicatie voor mijn bloeddruk.

Donderdag 10 september. Ik had niemand ingelicht dat wij een paar dagen geleden medisch waren geworden, dat had ik ook graag zo willen houden. Ik wilde geen andere mensen ongerust maken en deze situatie alleen met mijn man samen doorkomen. Maar helaas kon mijn man niet vrij krijgen en moest ik toch aan mijn moeder vragen of ze mee wilde.

Weer aan de ctg en na een uurtje mocht ik alweer naar huis. Alles was goed! Wat een opluchting. Wel moest ik aan de medicatie blijven, maar de dosis mocht verlaagd worden. Fijn want ik werd er heel suf van.

Toen we thuis kwamen ben ik op de bank in slaap gevallen. Twee uur later werd ik wakker met pijn op mijn ribben. Alsof er iemand tegenaan duwde. Zal vast wel verkeerd hebben gelegen dacht ik, maar na 1.5 uur had ik het gevoel dat de pijn erger werd. Mijn man kwam thuis en ik vertelde dat ik pijn had en toch even het ziekenhuis wilde bellen. Ze wilde me zien en we stapten de auto in en gingen er naar toen. Alsof het met de minuut meer pijn ging doen en op een gegeven moment begon ik ook te huilen. Dat was het punt dat me man wist dat er iets niet goed was.

In de kamer trok ik volledig bleek weg, begon ik over te geven en verloor ik mijn bewust zijn. Met een bloeddruk van 170 bovendruk gingen alle alarmbellen af. De gynaecoloog vertelde mijn man dat als er niet snel verbetering zou komen dat onze dochter die avond zou worden geboren. Alsof er een enkeltje in me gezicht sloeg van 'wordt wakker'. Werd ik wakker en moest ik heel nodig naar de wc. Na het plassen leek het niet alsof er niks was gebeurd. Ik kreeg weer kleur en mijn bloeddruk daalde snel. Het braken was gestopt en we mochten naar huis.

Op maandag 7 september stond er weer een afspraak gepland, maar geen ctg meer, tenzij het weekend niet goed zou verlopen. Tijdens de controle was alles goed en we zouden volgende week de inleiding plannen.

Maandag 14 september. Spannend! Alle controlles waren goed en woensdag 16 september zou er een ballonnetje geplaatst worden. Met wat zenuwen en het idee dat we aan het eind van de week onze baby zouden mogen vast houden gingen we naar huis.

Snel eten want bij de zwangerschap cursus mochten vandaag de mannen mee en werden ze aan het werk gezet. Wat leuk om dit samen met je man te doen! Achteraf was ik blij dat hij dit nog mee heeft kunnen maken en zich toch nog wat meer op de bevalling heeft kunnen voorbereiden.

Dinsdag 15 september om 01.30 uur na het plassen kijk ik hoelaat het is en doen ik nog iemand een berichtje. Ik stap in bed om verder te slapen. Pff wat had ik het warm alle dekens van me af geslagen en ik dacht bij mezelf 'nou lekker, zweet als een otter even een handdoek pakken'. Toen ik opstond voelde ik het water lopen langs mijn benen en wist gelijk hoe laat het was. Na 10 rondjes rond het bed en 5 keer op en neer van de trap werd mijn man wakker. Hij geloofde me niet, dus ik moest oefeningen doen die we die avond ervoor hadden geleerd om te kijken of het echt vruchtwater was. Het was helder en na het telefoontje met het ziekenhuis mochten we later in de ochtend langs komen.

Op 15 september om 21.17 uur werd onze dochter Fleur geboren.