Toen had ik geen gevoel meer in mijn linkerhand.

Als je mijn vorige blogs hebt gelezen zou je kunnen denken, hey! Dit komt me bekend voor. Dat klopt! In het bevallingsverhaal van Noveé heb ik een klein stukje verteld over dit onderwerp. Toch voel ik de drang om hier een aparte blog aan te wijden want eigenlijk is het best wel een ding. Laat ik beginnen met te vermelden dat ik doodsbang ben voor naalden. Echt ik vind het niet een beetje eng, maar ik zoek op zo'n moment echt naar een uitgang. Ik wil het liefst weg en kan totaal niet ontspannen. Beste bijzonder dat ik dan toch ooit een tongpiercing heb laten zetten. Echt geen idee wat me op dat moment bezielde. Maar goed, dat is weer een ander verhaal.

Mijn tweede bevalling was een droombevalling. Op één ding na. Het prikken van het infuus ging helemaal verkeerd. Tijdens de zwangerschap heb ik heel duidelijk meerdere malen vermeld dat ik een enorm angst voor naalden heb. Het was dan ook een groot aandachtspunt in het bevallingsplan. Hierin stond duidelijk deze angst vermeld. Tijdens de bevalling zou er een infuus geprikt moeten worden. Het duurde allemaal net te lang en ze wilde weeen opwekkers gaan toe dienen.Een prettige bijkomstigheid was dat hier ook pijnmedicatie mee kon worden toegediend. Toch zag ik er enorm tegen op en vroeg of ze duidelijk wilde zeggen wat ze gingen doen. De dame die het infuus zou gaan zetten was ontzettend lief en legde alles uit wat ze ging doen. Dat vind ik erg prettig. Toen ze aangaf ik ga nu prikken probeerde ik me zo goed mogelijk te ontspannen. Maar het ging mis. Ik kon niet anders dan schreeuwen van de pijn. Omdat ik natuurlijk al zo'n 10x had gezegd dat ik het eng vond werd er in eerste instantie gedacht dat dit van de angst was. Ze gaf aan dat het nog niet helemaal op zijn plek zat en dat ze het nog iets moesten verplaatsen. Maar wederom schreeuwde ik het uit van de pijn. Ik riep tegen mijn man, ik meen het echt dit gaat niet goed. Ik heb geen gevoel meer in mijn hand. Er ontstond een raar tintelend gevoel in mijn gehele linkerhand. Na een paar keer proberen gaf de dame het op. Ze gaf aan ik krijg hem niet goed. De pijn in mijn hand was inmiddels ook ondragelijk geworden. De tranen rolde over mijn wangen. Een combinatie van de opgebouwde spanning en de helse pijn maakte dat ik helemaal instortte. Ik heb gehuild als een klein kind. Het deed zo ontzettend veel pijn dat ik de weeën niet eens meer als pijnlijk ervaarde.

Ze besloten iemand anders te vragen om het infuus te zetten, want die zat er tenslotte nog steeds niet in. Het gevoel in mijn hand en een stukje van mijn arm was verdwenen. Ik had geen gevoel meer in mijn linkerhand. Ze gaven aan dat ze geen idee hadden hoe dit mogelijk was en dat ze toch echt goed hadden geprikt.

Op dat moment heb ik het gelaten voor wat het was ik was tenslotte ook nog aan het bevallen. Er kwam iemand anders om het infuus te zetten. Dit keer op mijn hand. Omdat het gevoel daar eigenlijk zo goed als verdwenen was heb ik dat ook nauwelijks gevoeld. Geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen. Na een tijdje kreeg ik beetje bij beetje weer een heel klein beetje gevoel terug in mijn hand. Maar zeker een deel van mijn hand niet. Ik heb dit verder niet als belemmering ervaren tijdens de bevalling en was dan ook onbeschrijfelijk gelukkig toen onze tweede dochter werd geboren.

In mijn kraamweek ging ik me toch steeds meer zorgen maken om mijn hand want dat gevoel was nog steeds niet terug. Delen in mijn hand en arm bleven gevoelloos. Ik besloot dit toch te gaan bespreken met mijn verloskundige. Zij gaf aan ik zou me er nu nog niet druk om maken het kan wel even duren voor dat dat gevoel terug komt. En als je het niet vertrouwd kan je altijd de huisarts bellen.

We zijn inmiddels bijna 2 jaar verder, maar het gevoel in mijn hand is nooit meer terug gekomen. Achteraf heb ik wel spijt dat ik zelf niet meer actie heb ondernomen. Maar op dat moment was ik vooral zo aan het genieten van onze kindjes dat dit een bijzaak was geworden. Ik ben wel benieuwd of het ooit nog weer normaal zal worden maar ik vermoed dat het nu niet meer zo zal zijn.