Thuisbevalling nr. 2 van onze 2e zoon

Verlof

Vanaf 34 weken kreeg ik verlof. Ik durfde het dit keer niet weer aan om tot 36 weken te werken en misschien na 2 weken al te bevallen. Ook had ik natuurlijk Senn al waardoor ik het heerlijk vond al thuis te zijn. Dit keer zou het allemaal anders zijn! Ik nam na mijn verlof ook nog eens opgespaarde uren op én 2 maanden onbetaald verlof. Ik vond het vreselijk dat ik bij Senn na 3 maanden al weer moest werken. Wat een vooruitzicht!

Het was begin augustus, dus hartje zomer. We zijn nog heerlijk een weekje met zijn 3en op vakantie geweest naar Brabant. Voor de zekerheid ging de "vluchttas" mee, want ja je weet het maar nooit. Ik heb daar een avond flink indalingsweeën gehad, toen knepen we hem wel even hoor, haha! 

Eenmaal weer thuis ging de nesteldrang weer aan. Mijn moeder en zussen hadden ons hele huis van top tot teen gepoetst en de hele tuin aan kant gemaakt. Wauw. Dat was fijn thuiskomen. We waren er helemaal klaar voor! 

Suf gegoogled

Herkenbaar? Elke dag wel even aan Google vragen wanneer een 2e kindje geboren kan worden? Je weet uiteraard dat dit helemaal niks uitmaakt. Elk kindje, elke bevalling is weer anders. En toch doe je het? Tenminste.. ik ben er schuldig aan.

Heb je mijn vorige blog gelezen? Daar vertel ik over mijn eerste thuisbevalling van onze zoon Senn. Daar blik ik in deze blog soms even op terug, dus misschien leuk om eerst even lezen mocht je dat nog niet gedaan hebben! 

Bij Senn beviel ik met 38 weken en 2 dagen zwangerschap. Toen ik deze keer dat termijn had gehaald (dat was op een woensdag) vond ik dat zo'n vreemde dag! Het was stiekem een beetje een baaldag. Ik was er zo klaar voor! Ik wilde zo graag ons 2e zoontje ontmoeten! Ook was ik nieuwsgierig hoe de bevalling deze keer zou verlopen, ik zag er niet tegenop, ik hield wel steeds in mijn achterhoofd de gedachte; ga er maar niet vanuit dat het wéér thuis zal gebeuren, je weet het maar nooit. 

De dagen kropen voorbij..... we besloten voor de vrijdagavond een oppas te regelen en nog even samen uit eten te gaan "nu het nog kon". Die vrijdag brachten we Senn op bed en maakten we ons klaar voor ons etentje. De deurbel ging; ah dat zal de oppas wel zijn. NEE! Het waren mijn schoonouders. Oeps, we staan op het punt te vertrekken zodra de oppas er is! Maar ze wilden nog even om het hoekje kijken, alles nog goed en rustig? Klaar voor? Spannend!

We grapten bij de deur -net als toen bij Senn- "nou wie weet, tot morgen". Ons etentje was gezellig, de buiken rond en nog ronder en we lagen sloom op tijd op bed, Gerrit zei (zoals elke ZZP-er zou zeggen): de baby mag dit weekend wel komen, ik ben vrij.

Het is begonnen!

Het was 23.00 uur geweest en hé nee, nog steeds geen begin. Nou ja, morgen weer een dag.

Opeens werd ik wakker, DIT IS HET! Mijn eerste wee, klokslag om 3.00 uur. Nou ik blijf nog even liggen - haha, juist, mislukt - adrenaline is aan. Beneden op de bank gaan liggen en wat filmpjes gekeken op google.

In de ochtend Gerrit wakker gemaakt met het goede nieuws en de mededeling: "ik wil dat je nog even wat boodschappen doet, het kan snel gaan dit keer!". Rond 10 uur ging Gerrit met Senn wat boodschappen doen en ik ben in huis aan de gang gegaan. De weeën (buik-, been- én rugweeën) kwamen steeds net niet om de 5 minuten. Dat was namelijk het moment dat we mochten bellen. Ik wilde Senn zo lang mogelijk in huis hebben want ik vond het een heerlijke afleiding. Ik heb mijn vader nog een appje gedaan "vandaag is de dag, het begin is er, het kan nog even duren, maar blijf maar in de buurt, als ik meer weet laat ik het horen" - berichtje terug: "zet m op, je kan het". Mijn ouders zouden zich over Senn ontfermen als het zover zou zijn. Ik wist dat ik mijn moeder beter niet dit kon laten weten, want hoe erg is het als je weet dat je dochter "bezig is". 's Middags ben ik lang gaan douchen, komt er nu dan eindelijk wat schot in? Pfff we waren inmiddels al 12 uur later en nog steeds kwamen ze net niet om de 5 minuten. 

De verloskundige kwam

Om half 5 kwam dan eindelijk de verloskundige. Ik had nog maar 3 cm ontsluiting en mannnn wat deed ze me pijn. "Ja ik heb je direct maar even gestript". Haar advies was; laat Senn maar ophalen, wacht maar af dan gaat het ineens heel hard. De verloskundige had afgesproken rond 19 uur weer te komen. 

Mijn vader gebeld: "ja kom maar!". Binnen 5 minuten kwamen we Senn halen. Ik zag mijn moeder - huilen "mam het doet zo'n piiiijn", mama even meehuilen. Heerlijk haha. Toen dikke tranen weer want Senn ging weg.... De volgende keer dat we hem zouden zien zou hij een "grote" broer zijn. Wat een momentje is dat zeg!

Vliezen doorprikken..

Om 20.15 uur vroeg ik; "de vliezen zijn nog niet gebroken!". Bij Senn ging dit dus spontaan dus ik werd hier een beetje zenuwachtig van. Ze wilde het liever afwachten, maar ik wilde dat ze zou doorprikken. Ik was ook bang dat het vruchtwater vies zou zijn en ik dan halsoverkop naar het ziekenhuis moest. 

"Ik wil ze wel doorprikken, maar dan kan het heel hard gaan" zei ze. "PRIMA, kom maar op!".Gelukkig was het vruchtwater schoon, ohhh zal ik dan weer een thuisbevalling mogen hebben?! 

Ik gaf aan dat ik het persen wel weer spannend vond. De vorige keer was me dat zo "tegengevallen" (en ik mag zeker niet klagen hoor), maar goed; spannend vond ik het wel! 

Weeënstorm was AAN. Om 20.57 had ik 10 cm. Begin maar met persen....Moment van de waarheid... 7 minuten later.. na 4 x persen...

Welkom Noah

Daar glibberde onze zoon op mijn buik. Wát een wonder weer. Gezond en wel. Een mini-Senn. Wauw.

Op zaterdag 09-09-2017 (na 38.5 weken zwangerschap) werd onze Noah geboren om 21:04 uur. Hij was 50 cm en woog 3210 gram.

Wat een dankbaarheid weer dat we dit thuis mochten meemaken.Rond 22.00 uur belden we mijn ouders, ze kwamen om de beurt even kijken en Senn bleef daar een nachtje.

De eerste nacht met baby Noah was drama weet ik nog. Haha, maar ach, zou je überhaupt kunnen slapen zo kort na je bevalling? Ik had weer adrenaline voor 4. 

Die zondagochtend belden we direct familie. 's Morgens kwamen al een aantal om het hoekje kijken en later op de ochtend en in de middag volgden de rest. De kraamweek hebben we rustig kunnen houden, wat was dat fijn! Met de eerste kraamverzorgster hadden we helaas geen klik, op de dinsdag kregen we een "nieuwe" en dat was dat een goede keuze geweest. Het was een prachtige kraamweek om op terug te kijken!