Thuisbevalling in bad of toch niet?

De nacht van 24 op 25 augustus 2021 werd ik wakker omdat ik weer eens moest plassen. Ik was toen 39+4 zwanger. 

Toen ik weer mijn bed inkroop merkte ik dat ik lichte buikkrampen had. Nu had ik sinds mijn zwangerschap al darmproblemen dus eigenlijk zocht ik hier niets achter. 

Maar na een uur kon ik nog niet in slaap vallen en merkte ik dat ik onrustig werd. Hup het bed uit en wat ga je dan doen? Nou, ik ging mijn keukenkastjes even helemaal soppen om 03uur ‘Snachts haha. 

Toen ik hiermee klaar was dacht ik, nu zal ik toch wel moe genoeg zijn? En ik kroop weer terug in bed. 

Maar toch bleven die krampen komen en het leek wel heftiger te worden. Zouden dit dan weeën zijn??

Ik twijfelde om mijn man wakker te maken maar besloot dit niet te doen, hij moest overigens werken en de wekker zou over 2uur gaan. 

Na nog 2 uur wakker gelegen te hebben ging zijn wekker. Schat? Je gaat niet naar je werk vandaag, dat waren mijn eerste woorden. 

Hoezo? Wat is er aan de hand dan? 

Bel maar dat het begint en je niet kunt komen. Ik ga ze timen en dan kijken hoever we zijn. 

Weet je het zeker? Vraagt mijn man nog in lichte paniek. Het kan ook nog heel lang duren. 

Ik vertelde dat ik al sinds 03uur wakker was en het steeds intenser werd dus ik zeker wist dat de kleine man niet lang op zich zou laten wachten. 

Om 10 belde ik de verloskundige dat de weeën om de 3 minuten kwamen en ze zou er binnen een uur zijn. Dit klopte, 11uur  was ze er en ik had al 4/5 cm ontsluiting. Ik mocht het bad opzetten en lekker gaan zitten.  Ze zou even 2 huisbezoeken in de buurt doen, want aangezien dit mijn eerste was zou het ongeveer een cm per uur zijn dus ze zou rond half 12uur/ half 13 weer terug zijn. 

Ik ging lekker mijn bad in, maar na 5 min moest ik er al uit, ik kreeg een weeën storm. Hoe rustig en kalm ik een 15min ervoor nog was, zo onrustig banjerde in daarna door het huis heen. 

Bel maar naar de verloskundige dat ze terug moet komen, ik houd het niet meer! 

Mijn man belde de verloskundige op en ze hoorde me al op de achtergrond. Oh jeej ik hoor het al! Ik kom er zo snel mogelijk aan! Dit duurde nog eens een halfuur dus toen ze binnen kwam was het onderhand al 12 uur geweest. 

Ja, ik zie het al zegt ze. Volgens mij heb je pers weeën. Zelf was ik ondertussen al 10x heen en weer naar het toilet gegaan, omdat ik druk voelde. Wat achteraf dus inderdaad persweeën waren. 

Ik mocht op bed gaan liggen en ze ging kijken hoeveel cm ik nu was. Je zit op de 10! Je vliezen waren ook al gebroken. Ga je nog naar het bad om te bevallen?

Neeee, het moet eruit ik kan niet meer, hoor ik me nog zeggen.  Dan ga ik ze kraamzorg bellen en mijn spullen klaarleggen.

Als er zo een wee komt mag je mee persen. Daar komt er 1! Oké pers maar mee, het hoofdje is er uit. Dit zul je wel voelen. (Oh dit is dus wat ze bedoelen met ‘the ring of fire’).  Bij de volgende wee mag je weer persen, daar kwamen de schoudertjes. Nu mag je, je kindje beetpakken en nog 1 keer goed persen! Dan mag je hem naar je borst toe brengen.

Ik heb nog geen 10minuten hoeven persen of mijn kleine man was ter wereld gekomen. Een “spoed” bevalling (vanwege de snelheid) noemde ze het.

12:42 was mijn kleine man geboren  op 25 augustus, 1 dag voor mijn eigen verjaardag. Papa en mama waren op slag verliefd op jou.

In mijn volgende blog het vervolg van na de bevalling en de intense kraamperiode.