The day(s) before (deel 3)

04:15 Ik word wakker van een heftigere kramp. Ik adem door en de pijn trekt weer weg. Deze was wel wat heftiger dan de twee krampjes die ik eerder voelde maar ik probeer gewoon verder te slapen. Nog voor ik weer een beetje makkelijk lig volgt er weer eenzelfde pijnscheut. Ik merk ook dat ik weer moet plassen, dus hup uit bed en maar weer naar het toilet.Op weg naar boven krijg ik op de trap weer een pijnscheut. Een beetje langer nu dan de vorige. Doorademen denk ik, het zijn oefen weeën. De pijn ebt weer weg en ik ga terug naar de slaapkamer waar vriend nog in diepe coma ligt.Terwijl ik op de rand van het bed zit adem ik door en bedenk me dat ik vandaag nog een afspraak bij de fysio heb. Ik markeer het in mijn telefoon met een rood vlaggetje want deze afspraak ben ik al een keer vergeten(zwangerschapsdementie?). Ik wacht nog even maar de pijnscheuten blijven uit en ik besluit om verder te slapen.Op de een of andere manier kan ik de slaap niet vatten. Op het moment dat ik me nog maar een keer wil omdraaien krijg ik weer een golf van een pijnlijke kramp die deze keer van mijn rug helemaal doortrekt naar mijn benen. Nog voor de golf goed en wel weg is volgt er nog een. Stomme oefen weeën denk ik. Deze keer blijft er weinig tijd tussen en na zo een tijdje doorgegaan te zijn heb ik sterk de drang om even te wandelen. Ik loop de trap af, halverwege een oefenwee, en eenmaal beneden begroet ik de hond die een beetje verward om me heen drentelt. Ik loop wat rondjes door de kamer terwijl ik nog een stuk of 4 pijnscheuten opvang, en ik zie op mijn telefoon dat het inmiddels bijna half 6 is. Het begint ook al bijna licht te worden buiten dus ik sleep mezelf de trap op in de hoop dat die oefen weeën zo stoppen en ik nog wat slaap kan pakken.  'Gelukkig ben ik morgen vrij' is mijn gedachte. Eenmaal bovenaan de trap heb ik alleen nog maar de behoefte om op mijn knieën naast het bed te zitten en met mijn bovenlijf op bed te leunen. Zo lig ik uiteindelijk nog wel ruim een uur. De pijnscheuten ebben weg en er komt wat meer rust in mijn lichaam. 07:15: Vriend word wakker. Hij vraagt wat ik in vredesnaam aan het doen ben en waarom ik hem niet wakker gemaakt heb. Terwijl ik aan het antwoorden ben krijg ik weer een golf door mijn lichaam die van rug naar heupen naar benen door golft. 'Ik heb al de halve nacht van die irritante oefen weeën' zeg ik tegen hem. Hij vraagt of ik de verloskundige al een keer gebeld heb. Ik zeg hem van niet, want dat mag immers alleen in nood en ik ben nou niet echt in nood vind ik. Vriend besluit toch even te bellen. De verloskundige vraagt de standaard vragen en zegt dat het inderdaad wel eens oefen weeën zouden kunnen zijn. Ze adviseert me om even onder de douche te gaan en later nog eens terug te bellen.Zo goed en kwaad als het kan ga ik onder de douche in de douchebak zitten. En daar begint het. Een weeën storm die maar niet lijkt te eindigen. Vriend belt de verloskundige terug terwijl hij snel wat babykleertjes in de was smijt. Mijn verlof gaat pas eind van de week in dus ik heb nog niet echt iets van dat soort dingen afgevinkt van mijn to-do list. De verloskundige is er binnen een kwartier zegt hij terwijl ik me weer een soort van onder de douche vandaan weet te slepen. Ik zeg tegen vriend: 'als dit oefen weeën zijn, dan laat de echte maar zitten!'

08:15: De bel gaat. Het is Sanne de verloskundige, die als ze me ziet, me meteen wil onderzoeken. 'Je hebt al ruim 4 cm ontsluiting, binnen een kwartier vertrekken wij naar het ziekenhuis. Jij gaat vandaag bevallen.' Snel helpt ze vriend met het inpakken van een soort vluchttas terwijl ik me verder aan probeer te kleden tussen de weeën door. Het ziekenhuis is gelukkig maar 10 minuten rijden. (Dit was ook de reden dat ik eigenlijk een thuisbevalling wilde en de vluchtkoffer nog leeg was.)08:45: We rijden tot aan de deur van de spoedeisende hulp waarna Sanne me in een rolstoel hijst  Vriend rijdt achter ons aan met onze eigen auto. Sanne racet, net als in de film, met mij in de rolstoel, door de gangen van het ziekenhuis.Ik ga bevallen!