Terug in Friesland

Hey lieve mama's! 

Hier mijn volgende blog, zoals je waarschijnlijk al een beetje door had vertel ik niet alles in details. Zo is er natuurlijk veel meer gebeurd maar om dan letterlijk alles te vertellen dan ben je over een jaar nog niet klaar haha. Ik vertel eigenlijk alles een beetje in grote lijnen met hier en daar een klein detail. Dit om jullie de rest te sparen, door alle gebeurtenissen is er ook veel verdriet en onzekerheid geweest om dat steeds te beschrijven vind ik niet zo ( persoonlijk) verder gaat het vooral bij mij om hoe mijn eerste bevalling was en in wat voor nachtmerrie je opeens staat. 

Mijn volgende blog gaat dan over dat we eindelijk naar een kinderafdeling mochten! Hier waren we zo blij mee, ook omdat we terug naar Friesland gingen en dat hield dan ook in dat ik gewoon ook naar huis kon rijden. Want thuis heb ik 3 katten rond lopen en die miste ik natuurlijk ook enorm! Toen marrit naar sneek werd gebracht zijn wij eerst ook naar sneek gegaan. Hier om en 1 en ander weer in te vullen en te horen wat Hier de bedoeling verder was. De bedoeling was op de kinderafdeling dat ze haar de eerste paar dagen nog aan de monitor zouden houden om voor de zekerheid het wat in de gaten te houden. Ook ivm 1 dag nog antibiotica kuur. Verder was het meer een revalidatie idee, en om haar van de sonde af te krijgen. Daarnaast was er natuurlijk al sprake van goed bericht anders mag je niet naar een kinderafdeling en ik was zo op gelucht dat ook echt alles goed ging met haar gezondheid. 

Wij zijn deze middag nog even naar huis gegaan, en zelf bleef ik de eerste nacht bij marrit slapen. Dit deden we dan om en om zodat ook germen zijn band kreeg met marrit. Eenmaal thuis werden we verrast door vrienden die het huis hadden opgeruimd en een gezamenlijk kado hadden meegenomen. Ik brak helemaal ik vond dit zo fijn en zo lief ik was zo blij om het gevoel thuis te zijn even te voelen en mijn 3 lieve monsters weer even te zien. Die had ik voor het laatst gezien toen ik weeën had, ze zaten toen alle drie bij me op de bank maar kort erna werden ze eigenlijk meteen in de keuken gedaan en ik naar mijn bed. Dus eigenlijk niet weer gezien, wat een fijn gevoel is dat als je je ze dan weer ziet! Verder even gekletst natuurlijk en evrn heerlijk zelf eten gekookt ( daarvoor alleen maar vreemd eten gehad), en natuurlijk alle leuke en schattige kleding uitgezocht voor marrit! 

Eenmaal weer terug in sneek was alles goed met marrit, ze had de fles gehad maar dronk nog niet alles uit zich zelf. Verder kreeg ze dan ook nog steeds mijn eigen voeding ik was namelijk nog steeds druk met kolven met een strak schema. De nacht verliep goed en in de ochtend gingen we proberen de borstvoeding op gang te krijgen. Dit ging niet heel soepel en heb ik kort erna gezegd dat ik niet meer wou, marrit was zo gefrustreerd en zelf werd ik ook niet blijer ervan. Dus heb ik besloten om kolven door te zetten en de rest met een fles verder te gaan. 

Verder was ik heel blij dat ik haar eindelijk in bad mocht doen wat een opluchting was dat zeg! Vond het heel spannend maar zoon fijn gevoel. Verder moesten we leren haar medicijnen te geven, dit heette kepra en was voor haar epilepsie dit moest ze 2x op een dag innemen met een spuitje. 

Om het even wat in te korten, hebben we deze week eigenlijk alleen maar geoefend met de fles en heel veel geknuffeld en genoten van marrit zelf. Ook omdat je als ouders nu veel meer kon dan in Groningen. De vrijdags hadden ze besloten haar de sonde er uit te halen dit omdat ze heel goed dronk. En natuurlijk ook echt aankwam. Zo kwam de kinderarts nog bij ons en vertelde dat als dit weekend goed zou verlopen wij maandags naar huis mochten. Zelf zei ik direct ( echt mijn gevoel) dat dit niet ging gebeuren en germen was daar mee eens. We hadden daar nog geen goed gevoel bij niet om marrit maar voor ons was dit wel heel snel ook omdat ze van heel ver moest komen. 

Om jullie langer te laten wachten vertel ik het nu natuurlijk. Dat weekend kreeg ze haar sonde weer terug, ze dronk veel minder dan de afgelopen dagen... ze was snel moe en had dan geen puf meer om de rest op te drinken. Kortom de arts zei maandags word niks op deze manier. En wij keken elkaar aan en zeiden dan ook dat we dat gevoel al eerder hadden. Dus aldoende had marrit haar sonde weer terug en we probeerden natuurlijk dan ook zo veel mogelijk de sonde links te laten liggen. In de nachten ging dat niet en deden we het door de sonde. 

Even een versnelling, deze dagen tot aan donderdag gingen goed! 2 dagen geen sonde meer gebruikt, super trots waren we! En toen zei mijn gevoel, morgen 5 maart mag zei naar huis! En mijn vriend die zei nou dat zou een mooie bijzondere en verdrietige dag zijn. Mijn vader is namelijk vorig jaar op 5 maart overleden, maar iets in mij zei dat ze op die dag naar huis gaat. 

Vrijdagochtend, germen kwam van uit huis naar ons toe ik had hem nog gebeld om te vragen of hy de maxicosi mee neemt. In de ochtend kregen we een gesprek en ze vroegen ons allemaal dingen met hoe we ons zelf voelden en of we genoeg geholpen zijn. Met marrit was alles goed, ze was vrolijk en totaal niet meer ziek! Kortom we waren alle drie er wel klaar voor om naar huis te gaan, dit vonden de artsen dan ook! We kregen allemaal info mee en papieren en vervolg afspraken. 

Het was voor mij een dubbelgevoel dag, ook vanwege mijn vader maar deze dag maakte mij ook weer dol gelukkig met het feit dat we naar huis mochten. 

Verder hadden we voor thuis dan ook alles versierd en er zou de zaterdags gelijk een kraamzus komen ( conveuse na zorg). Dit heb ik geregeld omdat we alles van uit het ziekenhuis geleerd hebben en ik niet wist hoe ik het thuis zou moeten hebben. Mijn volgende blog volgt snel! 

Liefs en hier onder nog wat foto's ❤