Stuiterbaby is coming?

Een dag na de mislukte versie ging ik vrolijk op mijn werk afscheid nemen van een collega. Helaas stopte ze er mee en ik wou het afscheid niet missen. Tijdens de koffie heb ik met meerdere collega's gepraat over mijn mislukte versie. Maandag zou ik naar het ziekenhuis gaan en zou ik meer informatie krijgen. Ik laat het maar over me heen komen. Ergens hoop ik nog steeds dat de ooievaar nog stiekem baby's rondbrengt en ik dus niet hoef te bevallen. Helaas is die kans erg klein. Toch neigt mijn gevoel nog steeds naar het natuurlijk bevallen. 

In mijn vorige post heb ik niet goed beschreven hoe de dokter was. Maar dit was een enorm rustige dokter die (ik ben van nature al rustig) maar hij kan je echt op je gemak stellen. Een keizersnede is volgens hem ook geen makkelijke keuze zoals sommige denken. Nee het is een keuze die je maakt voor de volgende bevallingen ook. Als het niet noodzakelijk is zou hij het nooit aanbevelen want hier zitten voor de moeder veel risico's aan. Denk aan verklevingen ontstekingen eventueel een volgende bevalling kan hierdoor ook beïnvloed worden. Maar goed ik zou maandag met hem gaan praten en ja ik wil als alles goed verloopt natuurlijk bevallen. Denk ik tenminste....

In de middag besluit ik nog een pyjama te gaan kopen want ja als je op de kraambed ligt moet je er wel een beetje verzorgd bij zitten. Even zit ik in de bank en meteen vliegt onze hond op schoot. *zucht* Ja ik ga straks weer met je lopen. Hij is niet van mijn schoot af te slaan maar ik ga weer door. Ik doe nog een wasje en stap dan zelf in bad. Relaxed want yes mijn verlof is net begonnen dus rustig aan en genieten maar. Net voor ik in bad stap denk ik oh laat ik eens een foto nemen van mijn buik. Morgen is het 37 weekjes dus daar hoort een nieuwe foto bij. Ik stap ook nog eens op de weegschaal. Zo dat waren de taken voor vandaag. 

Een uurtje later stap ik uit bad. Ondertussen is het 18:00 ongeveer. Ik droog me af en voel opeens dat ik water verlies. Hah dat kan niet joh. Ik ben net met verlof en misschien is het de slijmprop ofzo dat kan nog weken duren. Dus ik loop verder en verlies weer wat. Oke nou begint het raar te worden. Langzaam begin ik wat ongesteldheidspijn te voelen in mijn rug. 1 week hiervoor had ik buikpijn die ook hevig was maar die trok weer weg. Ik roep naar mijn man dat ik dus niet weet wat er gebeurt maar het eten moet even wachten. Ik ging maar even liggen. De krampen blijven maar komen en ik bedenk me ineens misschien zijn het wel weeën?  Snel pak ik mijn telefoon en download een weeën timer. Ik lig weer mijn man in en overleg wat nu? Mijn zus had bij haar bevalling een weeën storm en geen tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Ik moet naar het ziekenhuis ivm de stuitligging. 

Met tegenzin bel ik het ziekenhuis rond 20:00 want ik ben bang dat ik dus de hele avond daar moet zitten en te horen krijg nou mevrouw. Je stelt je aan ga maar naar huis er is niets aan de hand. Maar het ziekenhuis staat erop dat we even langs moeten komen. Ook de maxi cosi en de vluchttas moeten mee. Ik begin te lachen aan de telefoon. De vluchttas? Die is nog niet klaar want ik moet nog meer wasjes draaien en dat kwam dit weekend wel. Ik moest dus tussen de krampen door een tas inpakken. Wat moest er allemaal ook alweer in? Ehm een groot pakje maat 56 n een klein pakje maat 50. Kleding voor mezelf, een oplader voor me telefoon, wat te eten? ik weet het allemaal niet meer. Dus ik druk die tas maar vol en denk nog bij mezelf joh het is toch vals alarm dus geen haast. 

Rijdend naar het ziekenhuis grap ik nog tegen mijn man. Goed oefenen hé want voor je het weet is het voor het echie. Dan mag je door het rode licht rijden terwijl ik zit te schreeuwen tegen je. We lachen en komen al snel bij het ziekenhuis waar ik me meld bij de balie. Ja daar sta ik dan tegen degene van de balie. Ja ik had gebeld dat misschien mijn vliezen zijn gebroken? Oh ja dat klopt zegt ze je mag naar deze kamer. Er komt meteen iemand aangelopen die me wat vragen stelt. Heb je misschien wat opgevangen? Hoe zag het eruit?  Ik doe mijn broek uit en plons... De hele vloer is nat. Ik begin te lachen ja dat is het ja. Ze kijkt me aan en zegt dat is inderdaad je vruchtwater. Ik kijk mijn man aan en moet lachen. Snel krijg ik zon sexy panty onderbroekje aan met een mooie grote maandverband erin en ik mag weer naar een andere kamer.Waar ze gaan kijken of ik ontsluiting heb of niet. Ze legt me weer aan de ECG om te kijken hoe ons kindje het doet en gaat voelen...

Ze kijkt ons lachend aan en zegt je hebt al 6 cm ondertussen was het rond 21:00 en ik kijk mijn man aan in shock. Dus ik mag niet naar huis?! Nee zegt ze mijn shift zit er om 12 uur op dus we gaan het voor dan proberen te halen. ik begin dingen uit te kramen zoals: Wow ik ga dus echt al bevallen! Shit ik ben nog niet klaar... Ik moet nog minimaal 1 week netflixen en de was is nog niet gedaan en ik heb zelfs mijn online cursus niet afgerond!. 

Het komt allemaal goed zegt ze...