Snap
  • Bevallingsverhalen
  • bevallen
  • #eerstekindje
  • Ziekenhuisbevalling
  • snellebevalling

Snel en heftig, maar mijn bevalling maakte mijn zwangerschap een stukje beter. Deel 2

Neem voor deel 1 even een kijkje via deze link https://www.mamaplaats.nl/profiel/mijn-posts/blog/262826

Wanneer ik even geen wee heb voelt de verloskundige voor ontsluiting. Maar net op dat moment zet er een wee op. Omdat ze voelt voor onsluiting doet het nog meer zeer. Ik begin spontaan te roepen dat ze moet stoppen en zit zowaar tegen haar been te schoppen om dat ik haar weg wilde hebben. Oeps! Ik verwachtte eerlijk gezegd niet veel. Om 12u zat ik namelijk nog maar op 5cm en het is nu 13u. Ik bedoel, wat kan er gebeuren in een uur? Nou, heel veel dus, ik blijk namelijk 10cm te hebben! Wow, shit is getting real. In alle vaart maken ze het bed klaar en worden de spullen gepakt. Bij de volgende wee mag ik mee persen. Dit geeft ontzettend veel opluchting. Ik kan nu meegaan in de pijn en mijn kracht er in zetten. Ook dit lijkt in een rap tempo te gaan. Al snel begint het hoofdje langzaam te staan. Ik weet nog goed dat de verloskundige zei dat ze een hoofdje met bruine haartjes langzaam kon zien. Ik kijk vol glundering naar Djerf, bruin haar! Net zoals ik. Naast al haar nichtjes en neefje de enige die niet blond is haha! Wanneer het hoofdje eenmaal staat mag ik perswee proberen weg te zuchten zodat ze niet terug schiet. Dit gaat verassend goed, kon ik dit een uur terug niet ff doen?

Na twee persweeën weg te hebben gezucht mag ik weer gaan mee persen. Jezus wat brand dit ineens! Dit kwam blijkbaar omdat het hoofdje stond en ze er nu langzaam uit kwam. Het gaat goed, maar ik wil het te goed doen. Uit het niets begin ik verkeerd te persen en ga ik sterretjes zien. De verloskundige roept me bij zinnen. De kleine vind het niet meer leuk, persen nu! Dus dat doe ik, het gaat in een ontzettende vaart.  Na nog zo’n 5 keer persen hoor ik de verloskundige zeggen “pak haar maar!”. En zo, om 13:42, op 29 oktober na een bevalling van 5 uur en 15 min, inclusief een uitdrijving van (maar, schijnbaar ook vrij snel) 37 min. Is onze dochter geboren. We geven haar de naam, Shijoya Runa. Shijoya betekend she is a joy, zij is de vreugde. Zo spreek je het ook uit. Runa betekend ons geheim geloof.

Nu dat onze dochter in mijn armen ligt, huil ik tranen van geluk. Eindelijk is ze daar, het is me gelukt. Ik kijk Djerf dankbaar aan. Zonder hem en zijn rust, had ik het niet kunnen doen. Ik voel een ontzettende kracht in mijn lijf en bewonder mijn lijf voor wat het allemaal kan. Dit is zó bijzonder. Menig vrouw die is bevallen zal hopelijk dit gevoel herkennen. Ik heb na mijn bevalling ongeacht hoe het er uit zag nooit meer vervelend gekeken naar mijn lijf. Ik ben trots, op alles wat het kan! 

Omdat het een snelle bevalling was ben ik wel uitgescheurd en krijg ik 4 hechtingen. Prima, gelukkig geen totaalruptuur! Prettig is natuurlijk anders..

Na het gouden uur, huid op huidcontact. Wordt Shijoya gewogen en gemeten, ze weegt 2895 gram en 48cm lang. Best bijzonder, ikzelf was ook 48cm bij mijn geboorte! Ze word aangekleed en Djerf geeft haar het eerste flesje. Dit gaat gelukkig gelijk goed. Hierna bellen we de familie met het heugelijke nieuws. Door corona mag jammer genoeg niemand langs komen in het ziekenhuis. Ik had hier bij mijn vader vooral veel moeite mee. Hij is afgelopen augustus verhuisd naar Nijmegen. Hij was die dag toevallig bij ons in het dorp en mocht niet even langs komen. Hij heeft zijn werk aan de kant gezet en is 4 dagen na de geboorte langs gekomen.

Omdat ik met antibiotica ben bevallen en de gbs-bacterie draag moeten we 24 uur blijven. Zo kunnen ze ons beiden monitoren. De avond en nacht gaan best goed, Shijoya drinkt goed. Alleen heeft ze veel last van zich verslikken. Ze heeft een slok vruchtwater binnen gekregen en dit krijgt ze er zelf niet uit. Na heel wat uren en huilen verder spuugt ze het eindelijk uit bij de verpleegkundige. Ik was zelf vooral erg moe en beurs. Maar hè, wat verwacht je? Tussen de flesjes door pak ik wat slaap. Best gek, slapen zonder zo’n dikke buik. Ik had er zelfs moeite mee om opnieuw mijn draai te vinden haha!

 Wanneer de volgende ochtend de kinderarts komt voor controle, is alles in orde en mogen we naar huis. Genieten, van ons kersverse gezin❤️

Dankjewel!❤️ Helaas heb ik nog regelmatig last van mijn bekken en ga ik weer naar de fysio. Ik kan wandelen, maar niet meer dan een uur, de hond uitlaten lukt niet langer dan een kwartier en soms doet zelfs vrijen nog zeer.. ik had het natuurlijk ookal erg vroeg en wat niet benoemd is, ik ben overbeweeglijk, dat helpt ook niet mee. Maar het gaat de goede kant op!

3 jaar geleden

Wat fijn dat de bevalling uiteindelijk zo goed is gegaan, en natuurlijk van harte gefeliciteerd met je dochter! Ik ben even benieuwd hoe het nu met je bekken is ?