Serieus?! Of ik RTL Boulevard heb gezien gisteren?!

Rond 26 weken zwangerschap werd ik ‘medisch’. Had te maken met veel vruchtwater in combinatie met het feit dat de kleine op iedere echo een lege maag had. Klinkt ingewikkeld, was het gelukkig niet. Dat medische stempel was een smetje op een verder prettige zwangerschap. De grootste uitdaging was het plannen van de controles. Omdat mijn woon- en werkplaats niet hetzelfde zijn, probeerde ik om afspraken aan het begin of einde van de dag te plannen, alleen werkte het afsprakensysteem in het ziekenhuis slecht mee. ‘Nee mevrouw, helaas we hebben alleen nog een plekje vrij om 13.30 uur’.’ Helaas werkt dokter Jansen niet die dag’. ‘U had een afspraak staan om 8.30 uur, helaas is dokter Jansen net weggeroepen voor een spoed-keizersnede’. Grmblll!!!! Met de 30-weken echo had ik geluk! Een perfect geplande afspraak aan het einde van de dag. In de ziekenhuiswereld is dat dus om 15.30 uur. Het laatste plekje. De gynaecoloog deed zijn checks en werd bijgestaan door een mannelijke coassistent. Omdat ik die dag hekkensluiter was, vroeg de dokter mij, of zijn ietwat nerveuze assistent mij mocht gebruiken als oefen-object. Gelukkig ging het niet om het oefenen met incisies, injecties of andere ingrepen, maar slechts om een echo dus ik zag er weinig kwaad in. Hij ging aan de slag. Voorzichtig, als een kersverse vader die voor het eerst zijn kindje vasthoudt of als een puber die voor het eerst een meisje aanraakt. Bang om mij of de kleine pijn te doen. Ik moedigde hem aan door te zeggen dat het echt geen pijn deed en dat ik anders een gil zou geven. Al stuntelend met de echoapparatuur, lachte hij verlegen naar me. Zou dit de eerste dag van zijn coschappen zijn? Gelukkig heeft hij ongetwijfeld nog een lange studie voor de boeg voordat hij zelfstandig een bevalling mag begeleiden. …

Ruim 4 weken later belande ik geheel onverwacht opnieuw in het ziekenhuis omdat de kleine het tijd vond om kennis te maken met de buitenwereld. De bevalling was begonnen! Ik was ’s nachts opgenomen en om 7.00 uur ’s ochtends werd de dienstdoende nacht-gynaecoloog afgelost door een collega. Spontaan remde mijn weeën-activiteit toen de coassistent de verloskamer binnen stapte om kennis te maken. Serieus, gaat deze man, die niet eens overweg kan met echo apparatuur, nu ons premature kindje halen? In gedachten had ik de brief voor de medische tuchtraad al klaar.
Hij herkende me nog en vertelde dat hij onder supervisie van een ‘echte’ gynaecoloog zijn 13e bevalling ging begeleiden. Nee!! De 13e ?!! Is dit een grap?

Uiteindelijk bleek dat hij aan mij en de kleine echt een makkie had. Een voorbeeld-bevalling! Zo één had hij nog niet eerder meegemaakt. En dat waren zijn eigen woorden. Ondanks het feit dat onze kleine man niet meer woog dan 2 pakken suiker, heeft de coassistent hem toch een handje geholpen om ter wereld te komen. Premature kinderen moeten zo snel mogelijk uit het geboortekanaal bevrijdt worden, om hersenletsel te voorkomen.
Na de geboorte waren er daarom een aantal schadeherstel-werkzaamheden noodzakelijk. De coassistent pakte een kruk en een veiligheidsbril(?!!). Die veiligheidsbril omdat hij waarschijnlijk bang was voor rondvliegende placenta en agressieve moederkoek?! Hij positioneerde zich op kruishoogte en ging aan de slag. “Of ik RTL Boulevard heb gezien gisteren? Ja, Gordon zag er inderdaad slecht uit.” Is dit een slechte film? Ik heb net één van de bijzonderste momenten van mijn leven beleefd en nu zit er een man met een veiligheidsbril tegen mijn kruis te kletsen over RTL Boulevard?! Wat een anticlimax!

Een aantal weken later was alle schade echt hersteld en had ik een gezellige avond gepland met manlief. Oppas geregeld, leuk jurkje aan en gaan met die banaan. Na een heerlijk diner, besloten we nog even een afzakkertje te pakken in onze stamkroeg. Na een half uur stapte de coassistent binnen. Mijn kaken kleurden zo rood als de wijn in mijn glas (voor de oplettende lezer: Ja, die borstvoeding heb ik weggegooid, maar ik was zoooo toe aan een wijntje). Ik maakte mij op voor een ongemakkelijk gesprek en rechtte mijn rug. He?! Hij liep me finaal voorbij! Natuurlijk! We hebben nauwelijks face-to-face contact gehad, maar voornamelijk kruis-to-face-contact. 
Zal ik naar hem toe gaan en vragen of hij gisteren RTL-Boulevard heeft gezien?